Virtual agenda para sa hinaharap

Ang mabilis na pag-unlad ng teknolohiya ay lumilikha ng mga bagong paraan ng pagkukuwento, sa pamamagitan ng pagbabago ng mga tradisyonal na salaysay sa isang bagay na mas interactive at multisensorial.

Ito ay mapapansin halimbawa sa Mga Kwento ng Sensory, isang serye ng mga piraso na kasalukuyang ipinapakita sa Museum of the Moving Image sa New York hanggang Hulyo 26, 2015. Ang lahat ng piraso ay nakakaakit ng mga bisita sa paningin, pandinig, pagpindot, at amoy sa pamamagitan ng mga karanasan sa virtual reality (VR), interactive na pelikula, participatory installation, at speculative interface.

Ibon hinahayaan ang isa na lumipad sa paligid ng mga gusali ng Manhattan, na nagbibigay ng kontrol sa manonood na magmaniobra sa borough; Ang Evolution of Verse ay isang pelikulang nagbibigay-daan sa mga manonood na lumutang sa ilang milya ng mga lawa at bundok; Ang Herders and Clouds over Sidra ay mga maiikling dokumentaryo na ang mga karakter ay parang mga aktwal na tao kumpara sa mga gumaganap; Kasama sa Hidden Stories ang isang serye ng mga bagay sa dingding ng museo na may mga sensor na nagpapakita ng audio sa mga bagay—maaari pa ngang i-record ng mga tagapakinig ang kanilang sariling "mga snippet." Ang isang listahan ng lahat ng mga piraso ay matatagpuan sa Website ng museo.

Ibon (Larawan: Thanassi Karageoriou, Museo ng Gumagalaw na Larawan)

Mga Nakatagong Kwento (Larawan: Thanassi Karageoriou, Museo ng Gumagalaw na Larawan)

Charlie Melcher, tagapagtatag at pangulo ng Melcher Media at ang Hinaharap ng Kuwento, sinusuri ang teknolohikal na pagbabagong ito mula sa pasibong pagbabasa ng mga kuwento mula sa teksto tungo sa mas aktibo at virtual. Sa isang Wired artikulo, ipinaliwanag ni Melcher na "aalis tayo sa edad na ito na tinukoy ng alpabeto. … Nasa proseso tayo ng literal na pagbabago mula sa isip ng alpabeto tungo sa isang naka-network, na higit na nakabatay sa mga koneksyon sa pagitan ng mga bagay kaysa sa mga hierarchy.”

Mula sa Teksto hanggang Eksena

Ayon sa Rouhizadeh et al., tinutulungan ng mga propesyonal at mananaliksik ngayon ang agwat sa pagitan ng wika, graphics, at kaalaman sa pamamagitan ng pag-convert ng teksto sa “isang bagong uri ng semantic na representasyon”—iyon ay, isang virtual na three-dimensional na eksena.

Isa sa mga ganitong pagsisikap ay ipinakikita ng Lakambini Project (Machine Understanding for Interactive StorytElling), na bumubuo ng isang sistema ng pagsasalin upang baguhin ang mga teksto sa tatlong-dimensional na virtual na mundo. Sa partikular, gagana ang system-in-the-making na ito sa pamamagitan ng pagproseso ng wika ng isang naibigay na text at gagawin itong mga aksyon, character, sitwasyon, plot, setting, at bagay na na-configure sa virtual na tatlong-dimensional na mundo, "kung saan ang user ay maaaring galugarin ang teksto sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan, muling pagsasadula, at gabay na paglalaro”.

Sa ngayon, si Prof. Dr. Marie-Francine Moens - coordinator ng proyektong ito - at ang kanyang koponan ay matagumpay na nakalikha ng isang sistema na may kakayahang magproseso ng mga teksto sa mga tuntunin ng mga semantikong tungkulin sa mga pangungusap (sino, ano, saan, kailan, at paano), spatial ugnayan sa pagitan ng mga bagay, at kronolohiya ng mga pangyayari.

Bukod pa rito, ang Proyektong pinondohan ng European Union na ito ay nag-eeksperimento rin sa mga kwentong pambata at mga materyales sa edukasyon ng pasyente, "nagsasalin ng mga natural na pananalita sa wika sa mga tagubilin sa isang graphical na mundo". Ang isang video demonstration ng proyekto ay matatagpuan sa kanilang website.

Sa isang CORDIS (Community Research and Development Information Service) anunsyo, ibinunyag ng team ang kanilang mga plano na dalhin itong text-to-scene na teknolohiya sa merkado at gawin itong komersyal na available sa publiko.

Ang Text-to-Scene Trend

Sumusunod ang iba pang mga paparating na sistema, na ginagawang mga graphical na mundo ang mga teksto sa pag-asang maabot ang merkado.

Halimbawa, isang web application na tinatawag na WordsEye nagbibigay-daan din sa mga user na lumikha ng mga three-dimensional na eksena mula sa mga pangunahing paglalarawan ng teksto, isang aksyon na tinutukoy nila bilang 'mag-type ng isang larawan'. Ang mga paglalarawang ito ay binubuo hindi lamang ng mga spatial na relasyon, kundi pati na rin ang mga aksyon na isinagawa. Ginagawa ng mga programang gaya ng WordsEye ang paglikha ng three-dimensional na graphics na walang hirap, madalian, at mas kaunting oras, na hindi nangangailangan ng mga espesyal na kasanayan o pagsasanay. Bob Coyne mula sa Columbia University at Richard Sproat mula sa Oregon Health and Science University ulat na “may isang tiyak na uri ng mahika sa pagkakita ng mga salita ng isang tao na naging mga larawan” gamit ang naturang software.

Katulad nito, Matuto nang Immersive tumutulong sa pagtuturo ng mga wika gamit ang VR sa pamamagitan ng "[pagbuo ng] mga paglalarawan ng eksena at pagsasalin ng teksto" ng mga kapaligiran sa totoong mundo. Ayon sa co-founder, si Tony Diepenbrock na nakausap Gizmag, upang maging matatas sa isang wikang banyaga sa isang makatwirang takdang panahon, ang isa ay kailangang lubusang makisawsaw dito. Ipinahayag ni Diepenbrock ang pakikibaka ng sistema ng pag-aaral sa Amerika para sa pag-aaral ng mga wika: “Nag-aral ako ng Pranses sa loob ng 12 taon, ngunit kapag sinubukan kong magsalita nito sa bansa, madalas na ang mga dayuhan ay tumugon sa akin sa Ingles. … Kailangan mong isawsaw ang iyong sarili sa mga sitwasyon kung saan kailangan mong malaman kung ano ang sasabihin”. Nilulutas ng Learn Immersive ang problemang ito sa pamamagitan ng pagdadala ng mga user sa mga kapaligiran kung saan ang mga wika ay katutubong at nangingibabaw.

Matuto nang Immersive (Larawan: Panoptic Group)