De toekomst van ADHD-behandeling

De roddel 

 ADHD is een groot ding in Amerika. Het treft 3-5% van de bevolking (veel meer dan tien jaar geleden!) en treft zowel kinderen als volwassenen. Dus, met zo'n wijdverspreid probleem als dit, is er zeker een remedie, nietwaar? 

Nou, niet helemaal. Er is nog geen remedie voor, maar er zijn manieren om het onder controle te houden. Namelijk door middel van verschillende medicijnen en medicijnen, evenals bepaalde soorten therapie. Dat klinkt niet slecht, totdat je de vaak voorkomende bijwerkingen van deze populaire drugs en medicijnen onder ogen ziet: misselijkheid, braken, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies en zelfs slapeloosheid. Deze medicijnen helpen de aandoening te behandelen, maar het is nog steeds niet echt een win-win situatie. 

Wetenschappers zijn nog steeds niet zeker over de werking achter ADHD en hoe het het menselijk lichaam rechtstreeks beïnvloedt, en omdat de aandoening elke dag meer en meer mensen treft, wordt er actie ondernomen. Als gevolg hiervan worden nieuwe methoden van ADHD-onderzoek en -behandeling onderzocht en geïmplementeerd. 

Intelligente voorspelling? 

Wetenschappers maken zich niet langer alleen zorgen over de effecten van ADHD in afzonderlijke gevallen. Terwijl de aandoening zich wijd en zijd verspreidt onder het publiek, kijken wetenschappers nu naar de toekomstige effecten op de bevolking. Volgens Doctor's Ask onderzoeken wetenschappers met hun onderzoek de volgende vragen: "Hoe vallen kinderen met ADHD op in vergelijking met broers en zussen zonder de stoornis? Hoe gaan ze als volwassenen om met hun eigen kinderen?” Weer andere studies proberen ADHD bij volwassenen beter te begrijpen. Dergelijke onderzoeken geven inzicht in welke soorten behandelingen of diensten een verschil maken bij het helpen van een kind met ADHD om uit te groeien tot een zorgzame ouder en een goed functionerende volwassene.  

Er moet een opmerking worden gemaakt over hoe deze wetenschappers testen om dergelijk onderzoek te verkrijgen. In overeenstemming met Doctor's Ask gebruiken wetenschappers zowel mensen als dieren om deze doelen te bereiken. Het artikel stelt dat "dieronderzoek het mogelijk maakt de veiligheid en effectiviteit van experimentele nieuwe medicijnen te testen lang voordat ze aan mensen kunnen worden gegeven."  

Dierproeven zijn echter een fel bediscussieerd onderwerp in de wetenschappelijke gemeenschap, net als het onderwerp ADHD zelf, dus deze praktijk is bekend met zowel negatieve als positieve kritiek. Desalniettemin is één ding zeker: als deze praktijken succesvol zijn, kan de psychologiewereld binnenstebuiten worden gekeerd. 

Vooraf weten  

Hersenbeeldvorming is de laatste tijd een zeer populaire praktijk geworden bij het bekijken van hoe ADHD de hersenen beïnvloedt. Volgens Doctor's Ask gaat er nieuw onderzoek naar zwangerschapsstudies en hoe kindertijd en opvoeding een rol spelen bij hoe ADHD zich bij kinderen manifesteert. 

Ook de eerder genoemde medicijnen en medicijnen die zulke kleurrijke bijwerkingen hebben, worden getest. Ook hier komen dieren om de hoek kijken. Bij de ontwikkeling van nieuwe medicijnen zijn dieren vaak proefpersonen en kunnen de effecten die worden gemonitord, worden gebruikt om die van mensen na te bootsen. 
Ethisch of niet, het onderzoek zal meer onthullen van het mysterie dat ADHD is. 

Meer theoretisch... 

Over het woord van Doctor's Ask: "NIMH en het Amerikaanse ministerie van Onderwijs zijn medesponsor van een groot nationaal onderzoek - de eerste in zijn soort - om te zien welke combinaties van ADHD-behandelingen het beste werken voor verschillende soorten kinderen. Tijdens deze 5 jaar durende studie zullen wetenschappers van onderzoeksklinieken in het hele land samenwerken bij het verzamelen van gegevens om vragen te beantwoorden als: Is het combineren van stimulerende medicatie met gedragsverandering effectiever dan alleen? Reageren jongens en meisjes anders op de behandeling? Hoe beïnvloeden familiestress, inkomen en omgeving de ernst van ADHD en de langetermijnresultaten? Welke invloed heeft het hebben van medicijnen op het gevoel van bekwaamheid, zelfbeheersing en zelfrespect van kinderen?” 

Dit is een soort herhaling van het laatste gemaakte punt. Maar nu gaan wetenschappers nog een stap verder door de 'eenheid' van ADHD in twijfel te trekken. Wat als er verschillende soorten zijn? Iedereen die bekend is met ADHD (of psychologie) weet dat de stoornis vaak samengaat met andere aandoeningen zoals depressie en angst. Maar nu kunnen wetenschappers controleren of er verschillen (of overeenkomsten) zijn tussen mensen met ADHD of een van deze aandoeningen. Het vinden van belangrijke verbanden tussen ADHD en andere aandoeningen kan een extra duw in de rug zijn om de aandoening voor iedereen te genezen. 

Waarom is dit belangrijk?  

Het lijkt erop dat het nieuwe onderzoek dat wordt uitgevoerd, te maken heeft met de samenleving als geheel. Is dat een goede zaak, of een slechte zaak? Neem dit bijvoorbeeld: nu ADHD elke dag meer en meer mensen treft, zou elke informatie die kan worden gebruikt voor preventie en bestrijding ervan worden omarmd. 

Dat is in de wetenschappelijke gemeenschap. ADHD is altijd gezien als een lastig iets om mee om te gaan onder psychologen, ouders, leraren en zelfs degenen die het hebben. Maar tegelijkertijd wordt ADHD ook in de samenleving omarmd vanwege de 'creatieve voordelen', vaak geprezen door genieën, atleten, Nobelprijswinnaars en anderen die het hebben.  

Dus zelfs als er op de een of andere manier op deze manier een remedie zou worden gevonden, zouden de voordelen ervan een nieuw debat in de samenleving op gang brengen, misschien een groter dan het huidige ADHD-discussie.