De toekomst van de menselijke evolutie

 Als we aan evolutie denken, denken we aan legendarische wetenschappers zoals Darwin, Lamarck, Woese en anderen. Wij zijn de prachtige producten van miljoenen jaren selectie en mutaties, ontwikkeld tot één superorganisme, maar hebben we gelijk als we denken dat wij het einde van dit alles zijn? Wat als we slechts een intermediaire soort zijn die over duizend jaar zal evolueren tot iets totaal anders, of als we voor onszelf een omgeving hebben gecreëerd die vrij is van selectiedruk die de evolutie aandrijft?  

Genen en evolutie  

Er zijn momenteel veel studies die het vermogen van mensen onderzoeken om op nieuwe omstandigheden te reageren. Wetenschappers geloven dat deze aanpassingen in onze genen te zien zijn. Door allelfrequenties te volgen, wetenschappers kunnen de selectiedruk op genen bepalen bij de algemene bevolking.  

Elke persoon heeft twee kopieën van elk gen, allelen genaamd, en deze kunnen van persoon tot persoon verschillen. Een mutatie in een van de kopieën kan leiden tot een toename of afname van een bepaalde fysieke eigenschap of kenmerk waarvoor het gen codeert. Als de omgeving waarin een persoon leeft (dwz klimaat, voedsel- en waterbeschikbaarheid) gunstiger is voor een van de twee mutaties, dan zullen mensen met die mutatie hun genen doorgeven. Het resultaat zou ertoe leiden dat de geselecteerde mutatie meer voorkomt in de populatie dan een niet-gunstige mutatie.  

Dit is de basis van genomische gegevens die zoeken naar evolutionaire verschuivingen in een populatie. Als we naar populaties van over de hele wereld kijken, kunnen we dat zien variaties in de menselijke soort door verschillende fysieke kenmerken te observeren; het is echter belangrijk op te merken dat er veel variaties zijn die we misschien niet met onze ogen kunnen zien. Al deze genen samen vertellen een verhaal over hoe de soort of populatie is gekomen waar ze nu zijn. Op een bepaald moment in het leven van een populatie moet er selectie zijn geweest op de eigenschappen die ze nu vertonen. 

Hoe ziet evolutie er vandaag uit? 

Even rondkijken zal de vele menselijke eigenschappen laten zien die we via evolutie hebben geërfd. In feite zijn er veel genen wetenschappers hebben aangetoond dat het alleen aanwezig is bij mensen van minder dan 40,000 jaar oud. Dit toont direct bewijs dat mensen nog steeds nieuwe mutaties erven op basis van hun omgeving. De introductie van het leven in de stad veranderde bijvoorbeeld drastisch de sectionele druk op mensen en veranderde de genvarianten waarvoor in populaties wordt geselecteerd.    

Ons immuunsysteem heeft dat ook aangepast om hiv-infectie te bestrijden. Verschillende combinaties van immuuneiwitten kunnen effectiever zijn bij het opruimen van de infectie dan andere. Omdat eiwitten in DNA zijn gecodeerd, kunnen variaties van het DNA de combinaties van aanwezige eiwitten veranderen. Deze kunnen vervolgens worden geërfd door toekomstige generaties, waardoor een populatie ontstaat die immuun is voor de ziekte. Hiv komt bijvoorbeeld veel minder vaak voor in West-Europa dan in Afrika. Toevallig bleek 13% van de Europese bevolking een variatie te bevatten in het gen dat codeert voor een co-receptor van HIV; hierdoor konden ze volledig immuun zijn voor de ziekte.  

We hebben dankzij de evolutie ook veel andere eigenschappen ontwikkeld, zoals ons vermogen om melk te drinken. Typisch, de gen dat de lactose verteert in melk wordt uitgeschakeld nadat de moeder klaar is met borstvoeding. Dit betekent dat iedereen ouder dan een baby het vermogen om melk te drinken zou moeten verliezen, maar dit is duidelijk niet het geval. Na de domesticatie van schapen, koeien en geiten was er een voedingsvoordeel bij het verteren van lactose, en degenen die dat deden, gaven deze eigenschap eerder door aan hun kinderen. Daarom was er in gebieden waar melk evolueerde tot een grote voedingsbron, selectiedruk die een voordeel opleverde voor degenen die melk konden blijven verteren na de kindertijd. Dit is de reden waarom vandaag meer dan 95% van de Noord-Europese nakomelingen dit gen dragen. 

Mutaties hebben ook veroorzaakt blauwe ogen en andere eigenschappen die nu langzaam verloren gaan, zoals de verminderde prevalentie van verstandskiezen als gevolg van onze kleinere kaakomvang. Kenmerken zoals deze hebben ons aanwijzingen gegeven voor de ontdekking van evolutie in een moderne context; het is vanwege deze verminderde kenmerken dat sommige wetenschappers ook geloven dat evolutie niet alleen nog steeds plaatsvindt, maar in feite veel sneller plaatsvindt dan eerder werd waargenomen.  

Integendeel, professor Steven Jones, een geneticus van het University College London, staten "natuurlijke selectie, als het niet is gestopt, is in ieder geval vertraagd". Hij betoogt verder dat we door technologie en uitvindingen de loop van de evolutie die op ons inwerkt, hebben kunnen veranderen. Dit verklaart ook de toename van de levensduur van mensenlevens. 

We waren voorheen overgeleverd aan onze genetische samenstelling en hoe we zouden reageren op onze omgeving, maar vandaag zijn we in staat om deze grenzen te overschrijden door middel van medische en technologische interventies. Bijna iedereen overleeft tot een volwassen leeftijd om zijn genen door te geven, ongeacht de "kracht" van zijn genen. Verder is er geen correlatie tussen genetica en het aantal kinderen dat men heeft. Velen kiezen er zelfs voor om helemaal geen kinderen te krijgen.   

Stephen Stearns, hoogleraar ecologie en evolutionaire biologie aan de Yale University, legt uit dat de verschuiving in de methode van genoverdracht naar volgende generaties te maken heeft met onze afhankelijkheid die afstand neemt van sterfelijkheid als een evolutionair mechanisme. We beginnen meer variatie in vruchtbaarheid te zien die veranderingen in evolutie veroorzaakt, in plaats van sterfte. De mechanismen van de evolutie veranderen! 

Hoe zal de evolutie er in de toekomst uitzien? 

Dus als evolutie nog steeds plaatsvindt, hoe gaat het dan de wereld veranderen die we vandaag kennen? 

Elke keer dat er variatie is in reproductief succes, hebben we evolutie. Stearns betoogt dat evolutie "niet kan worden gestopt", en als we zouden weten hoe dat moet, dan zouden we de evolutie van zaken als antibioticaresistentie kunnen stoppen; dit soort mechanismen bestaan ​​echter niet.  

Uiteindelijk gelooft Stearns dat het moeilijk voor ons is om “ons hoofd te buigen voor processen die zoveel groter en ontroerender zijn dan [wij]; evolutie kost tijd, en de meesten van ons kunnen niet buiten onszelf treden en een populatie geleidelijk zien veranderen”. Evolutie vindt elke dag plaats met snelheden die voor ons moeilijk te doorgronden of te zien zijn, maar dit betekent niet dat het niet echt is. Stearns betoogt dat wetenschappers jarenlang gegevens hebben verzameld waaruit blijkt dat evolutie vlak voor onze ogen plaatsvindt; we hoeven alleen maar te vertrouwen op het proces zoals het zich in de toekomst voordoet.  

Wetenschappers als Steven Jones en antropoloog Ian Tattersall van het American Museum of Natural History in New York geloven echter het tegendeel. Tattersall stelt "omdat we zijn geëvolueerd, is het natuurlijk om te denken dat we dat zullen blijven doen, maar ik denk dat dat verkeerd is".  

Het uitgangspunt van Tattersall is dat wanneer genetische mutaties van generatie op generatie worden doorgegeven, dit komt omdat het de soort ten goede komt om de mutatie te erven. Als de mutatie geen nut heeft in de populatie, zou deze niet met een hogere frequentie worden doorgegeven dan welke andere mutatie dan ook. Verder legt Tattersall uit: "genetische innovaties worden waarschijnlijk alleen gefixeerd in kleine, geïsoleerde populaties", zoals op de beroemde Galapagos-eilanden van Darwin. Jones vervolgt door te stellen: "De machine van Darwin heeft zijn kracht verloren ... Het feit dat iedereen in leven blijft, in ieder geval totdat ze geslachtsrijp zijn, betekent dat [survival of the fittest] niets heeft om mee te werken."  

Culturele evolutie versus biologische evolutie  

Stearns gelooft dat de grootste misvatting over evolutie tegenwoordig voortkomt uit de verwarring tussen biologische evolutie, waarbij onze genetica betrokken is, en culturele evolutie, waarbij fysieke en mentale eigenschappen betrokken zijn, zoals lezen en leren. Beide gebeuren parallel en produceren verschillende resultaten, en met een snel veranderende cultuur zijn evolutionaire resultaten moeilijk te voorspellen.  

Naast deze expansie van culturele evolutie zien we ook seksuele selectie door onze partnerkeuze. Dit is nodig om economisch te slagen en kinderen groot te brengen, volgens Geoffrey Miller, een evolutiepsycholoog aan de Universiteit van New Mexico. Hij legt ook uit: "Hoe geavanceerder de technologie wordt, hoe groter het effect dat algemene intelligentie zal hebben op het economische en sociale succes van elk individu, omdat technologie complexer wordt, je hebt meer intelligentie nodig om het onder de knie te krijgen."   

Deze seksuele selectiedruk zal waarschijnlijk leiden tot een toename van correlatieve kenmerken die betrokken zijn bij fysieke aantrekkelijkheid, zoals lengte, gespierdheid en energieniveaus, evenals gezondheid. Miller merkt op dat dit het potentieel heeft om een ​​kloof in de bevolking te creëren tussen de hogere en lagere klassen, doordat de "rijken en machtigen" kunstmatige selectie voor zichzelf houden. Kunstmatige selectie zou ouders in staat stellen om de genetische bijdragen van hun baby te kiezen. De meesten van hen zouden selecteren op fysieke en mentale eigenschappen. Miller gelooft echter dat het, vanwege de winstgevendheid van dit soort genetische technologieën, heel goed mogelijk is dat deze technologieën betaalbaar en beschikbaar zullen zijn voor zowel de rijken als de armen.