Stedelijke wildgroei kan onze natuurlijke en sociale omgevingen vernietigen

"Stedelijke wildgroei is uit de hand gelopen en is een serieus en snel groeiend probleem geworden", aldus een studie uit 2015, mede geschreven door Concordia-onderzoeker Naghmeh Nazarnia. Montreal en Quebec City zijn de Canadese steden die de afgelopen 25 jaar de grootste stadsuitbreiding hebben doorgemaakt en zullen naar verwachting nog meer groeien. In 2031 zal de bevolking van Montreal naar verwachting toenemen met 530.000 mensen, die graag in de woonwijken van de stad willen wonen. 

Wat is stadsuitbreiding precies?

Onderzoekers van stadsuitbreiding definiëren het fenomeen als "de verspreiding van stedelijke ontwikkelingen, zoals huizen en winkelcentra, op braakliggend terrein in de buurt van een stad." In het Concordia-rapport uit 2015 wordt beschreven dat stadsuitbreiding het meest aanwezig is rond stadscentra, kustlijnen en transportcorridors waar brede ringen van buitenwijken verschijnen.

Sinds 2008 woont meer dan de helft van de wereldbevolking in stedelijke gebieden, waardoor de beweging universeel is. In ontwikkelingslanden is deze trek van het platteland naar de stad mede te danken aan het zoeken naar banen en betere financiële vooruitzichten.

In Noord-Amerika kan de reden voor de toename echter worden gevonden in de wens van mensen om met hun gezin in een eengezinswoning te wonen in een voorstedelijk gebied met een lage dichtheid. De gasprijzen zijn relatief laag, waardoor autoafhankelijkheid geen probleem is voor deze huishoudens.

Gevolgen

Hoewel mensen door de stadsuitbreiding in ruimere omgevingen wonen, heeft dit langdurige gevolgen voor de natuurlijke omgeving. Dichtbevolkte gebieden staan ​​bekend als 'stedelijke hitte-eilanden', waar de temperatuur door menselijke activiteit aanzienlijk hoger is dan in de omliggende plattelandsgebieden. Met de toename van stadsuitbreiding wordt dit 'stedelijk hitte-eiland'-effect groter.

Een groter landgebruik betekent ook dat de vervuiling en de uitstoot van broeikasgassen toenemen, waardoor het ecosysteem wordt aangetast en leefgebied verloren gaat voor diersoorten die in de buurt van steden leven. Op sociaal vlak betekent dit dat er meer verkeersopstoppingen zullen zijn, langere reistijden voor het woon-werkverkeer en een verminderde maatschappelijke betrokkenheid bij de samenleving, wat precies is wat er gebeurt in en rond enkele van de grotere Canadese steden.

Beter plannen

Het Concordia-rapport vertelt ons dat een van de belangrijkste redenen voor de voortzetting van stadsuitbreiding de desorganisatie van bestaande instellingen en de afwezigheid van een grootstedelijk planningsbureau is. Na Quebec en Montreal te hebben vergeleken met Zürich, een Zwitserse stad die te maken had met een hoge mate van wildgroei, concludeerden de wetenschappers dat een hoog niveau van openbaar vervoer en landschapsplanning een groot deel van het probleem kan oplossen.  https://www.cyburbia.org/forums/showthread.php?t=27507

De enige manier waarop we de verspreiding van steden kunnen stoppen, is door meer regels op te leggen. Oplossingen voor steden als Quebec en Montreal kunnen bestaan ​​uit de introductie van een nieuw belastingstelsel en beperkingen op de aanleg van nieuwe wegen en gebouwen; regelgeving die al meer dan tien jaar van kracht is in Zürich.  

Een andere oplossing zou de verbreding van het openbaar vervoersysteem van Quebec kunnen zijn. Nu Montreal al een uitgebreid ondergronds openbaar vervoersysteem heeft, zou een groter openbaar vervoersysteem in Quebec de stadscentra van buitenwijken kunnen verbinden met het stadscentrum, zodat deze gebieden verbonden blijven.  https://www.flickr.com/photos/davduf/44851529

Democratie

In Zwitserland wordt de publieke opinie zeer gerespecteerd en verwoord in referenda en instellingen. Door deze hoge vorm van democratie is de stadsuitbreiding daar beperkt gebleven. Hopelijk beseft de Canadese regering, zowel federaal als gemeentelijk, de impact van stadsuitbreiding op het milieu en de samenleving voordat het te laat is.