Czy Ziemi grozi kolejna epoka lodowcowa?

Czy nie byłoby okropną ironią dowiedzieć się, że wszystkie gazy cieplarniane, które ludzkość wpompowuje do atmosfery przez ostatnie kilka dekad, tak naprawdę nas uratuje, a nie wywoła apokalipsę? 

Może tak być, jeśli ostatnie odkrycia dot Valentina Zharkova, profesor matematyki na Uniwersytecie Northumbria w Wielkiej Brytanii, okazuje się prawdą. Jej badania wykazały, że „aktywność słoneczna ma spaść o 60% w ciągu najbliższych dwudziestu lat”, budząc obawy o kolejną epokę lodowcową.

Wszyscy wiemy, że rodzaj ludzki nie jest pierwszym gatunkiem, który zajął planetę Ziemię. Niezliczone gatunki żyły przed nami i najprawdopodobniej będą istnieć gatunki, które będą żyły po nas. Niezależnie od tego, czy nazywasz koniec świata Armagedonem, Dniem Sądu Ostatecznego czy Dniem Rozrachunku, nie możesz zaprzeczyć, że spędziłeś czas na myśleniu o tym, jak skończy się świat. Być może nawet rozważałeś, że ludzkość skończy się z powodu kolejnej epoki lodowcowej.

Dla tych, którzy nie zajmują się fizyką słoneczną, oto co powinniście wiedzieć: aktywność Słońca jest mierzona w 11-letnich cyklach. Plamy słoneczne mogą pojawiać się i znikać podczas tych cykli. Im więcej plam słonecznych znajduje się na Słońcu, tym więcej ciepła słonecznego dociera do Ziemi. Jeśli słońce ma spadek plam słonecznych, a Minimum Maundera może powstać, co oznacza, że ​​do ziemi dotrze mniej ciepła.

Odkrycia Zharkovej porównują liczbę plam słonecznych w trzech cyklach, od 1979 do 2008 roku. Porównując przeszłe trendy słoneczne, Zharkova próbuje przewidzieć przyszłość. Jej odkrycia sugerują, że dwa fale elektromagnetyczne po 2022 roku z cyklu 26 nie będą zsynchronizowane, odzwierciedlając spadek aktywności słonecznej.

„W cyklu 26 dwie fale dokładnie się odzwierciedlają – osiągając szczyt w tym samym czasie, ale na przeciwległych półkulach Słońca. Ich interakcja będzie zakłócająca lub prawie się znoszą. Przewidujemy, że doprowadzi to do właściwości „minimum Maundera” — mówi Zharkova. „W rzeczywistości, gdy fale są w przybliżeniu w fazie, mogą wykazywać silne oddziaływanie lub rezonans, a my mamy silną aktywność słoneczną. Kiedy są poza fazą, mamy słoneczne minima. Kiedy następuje pełna separacja faz, mamy warunki ostatni raz widziany podczas minimum Maundera, 370 lat temu”.

Ostatnie minimum Maundera miało miejsce wraz z małą epoką lodowcową w Europie, Ameryce Północnej i Azji w latach 1550-1850. Chociaż naukowcy nie mogą być pewni, wielu uważa, że ​​minimum Maundera mogło być częścią przyczyny.

Zharkova mówi: „Oczekuje się, że nadchodzące minimum Maundera będzie krótsze niż ostatnie w XVII wieku (pięć cykli słonecznych po 17 lat)” i potrwa tylko około trzech cykli słonecznych.

Czy te ostatnie odkrycia słoneczne oznaczają, że zmierzamy do kolejnej mini epoki lodowcowej?

Wielu sceptyków ma wątpliwości, twierdząc, że minimum Maundera i mała epoka lodowcowa w XVII wieku po prostu wystąpiły razem przez zwykły przypadek. 

W swoim artykule pt Ars Technica, John Timmer pisze: „Ostatnie prace wskazują, że spadek aktywności słonecznej był stosunkowo niewielkim czynnikiem przyczyniającym się do tego zimnego okresu. Zamiast tego wydaje się, że głównym czynnikiem wyzwalającym była aktywność wulkaniczna. Jeśli chodzi o ilość światła słonecznego docierającego do Ziemi, po prostu nie ma tak dużej różnicy między okresami niskiego i wysokiego nasłonecznienia."

Wszystko to powiedziawszy, jeśli w końcu nastąpi tymczasowe zmniejszenie aktywności słonecznej, wówczas nasze emisje gazów cieplarnianych ostatecznie będą działać, aby utrzymać Ziemię o stopień lub dwa cieplejsze niż miałoby to miejsce w innym przypadku, potencjalnie zapobiegając kolejnej epoce lodowcowej w przyszłości. O ironia rzeczywiscie.