اثر قلب: شناسایی بیومتریک که اهمیت می دهد

شناسایی بیومتریک موضوع حساسی است که الهام بخش بحث عمومی در مورد اینکه چگونه ممکن است حریم خصوصی داده ها را نقض کند، شده است. بسیاری از مردم متوجه شده اند که پنهان کردن یا تغییر ویژگی های صورت برای فریب دادن دستگاه های اسکن صورت آسان است. با این حال، یک سیستم بیومتریک متفاوت برای تضمین شناسایی بدون تماس اما دقیق تر کشف شده است: اثر قلب.

زمینه اثر قلب

در سال 2017، تیمی از محققان دانشگاه بوفالو یک سیستم امنیت سایبری جدید را کشف کردند که از رادارها برای اسکن علائم ضربان قلب استفاده می کند. سنسور رادار داپلر یک سیگنال بی سیم به فرد مورد نظر ارسال می کند و سیگنال با حرکت قلب هدف به عقب باز می گردد. این نقاط داده به عنوان اثر قلب شناخته می شوند که می توانند برای شناسایی الگوهای ضربان قلب منحصر به فرد افراد مورد استفاده قرار گیرند. اثر قلب ایمن تر از داده های صورت و اثر انگشت است زیرا نامرئی هستند و سرقت آنها را برای هکرها دشوار می کند.

هنگامی که به عنوان یک روش احراز هویت ورود به سیستم استفاده می شود، چاپ قلب می تواند اعتبار سنجی مداوم را انجام دهد. به عنوان مثال، زمانی که مالک ثبت‌شده رایانه یا تلفن هوشمند خارج می‌شود، این امکان وجود دارد که پس از شناسایی اثر قلب آنها توسط سیستم، از سیستم خارج شده و به طور خودکار برگردند. رادار هشت ثانیه طول می کشد تا یک قلب را برای اولین بار اسکن کند و سپس می تواند با تشخیص مداوم آن را زیر نظر بگیرد. همچنین نشان داده شده است که این فناوری برای انسان ایمن‌تر است و قابل مقایسه با سایر وسایل الکترونیکی Wi-Fi است که کمتر از ۱ درصد از تشعشعات ساطع شده از یک تلفن هوشمند معمولی را ساطع می‌کنند. محققان این سیستم را 1 بار بر روی افراد مختلف آزمایش کردند و نتایج بیش از 78 درصد دقیق بود.

تاثیر مخرب

در سال 2020، ارتش ایالات متحده یک اسکن لیزری ایجاد کرد که می تواند ضربان قلب را حداقل از فاصله 200 متری با حدود 95 درصد دقت تشخیص دهد. این پیشرفت به ویژه برای فرماندهی عملیات ویژه وزارت دفاع ایالات متحده (SOC)، که عملیات نظامی مخفیانه را مدیریت می کند، بسیار مهم است. یک تک تیرانداز که برای از بین بردن یک عامل دشمن برنامه ریزی می کند باید قبل از شلیک مطمئن شود که فرد مناسب در دید آنهاست. برای انجام این کار، سربازان معمولاً از نرم‌افزاری استفاده می‌کنند که ویژگی‌های صورت یا راه رفتن مظنون را با مواردی که در کتابخانه‌های داده‌های بیومتریک گردآوری شده توسط پلیس و آژانس‌های اطلاعاتی ثبت شده است، مقایسه می‌کند. با این حال، چنین فناوری می‌تواند در برابر افرادی که لباس مبدل، پوشش سر یا حتی لنگیدن عمدی دارند، بی‌اثر باشد. در حالی که، با بیومتریک های متمایز مانند اثر قلب، ارتش می تواند مطمئن باشد که فضای کمتری برای شناسایی نادرست وجود خواهد داشت. 

سیستم اسکن لیزری که جتسون نام دارد، می‌تواند لرزش‌های کوچک لباس‌ها را که در اثر ضربان قلب فرد ایجاد می‌شود، اندازه‌گیری کند. از آنجایی که قلب ها اشکال و الگوهای انقباض متفاوتی دارند، به اندازه کافی متمایز هستند تا هویت شخصی را تأیید کنند. جتسون از یک ارتعاش سنج لیزری برای تشخیص تغییرات کوچک در پرتو لیزری که از یک شی مورد نظر منعکس می شود استفاده می کند. ارتعاش سنج‌ها از دهه 1970 برای مطالعه چیزهایی مانند پل‌ها، بدنه هواپیما، توپ‌های کشتی‌های جنگی و توربین‌های بادی مورد استفاده قرار گرفته‌اند - برای جستجوی ترک‌های نامرئی، حفره‌های هوا و سایر عیوب خطرناک در مواد. 

کاربردها و مفاهیم اثر قلب

کاربردها و پیامدهای گسترده تر اثر قلب ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

• سیستم های نظارت عمومی با استفاده از اسکن اثر قلب برای شناسایی نگرانی های بالقوه مراقبت های بهداشتی (مانند حملات قلبی).
• اخلاق مداران نگران استفاده از اثر قلب برای نظارت بدون رضایت هستند.
• حمل‌ونقل عمومی و فرودگاه‌ها با استفاده از سیستم‌های اسکن اثر قلب برای بررسی افراد یا گزارش فعالیت‌های غیرمعمول به صورت خودکار.
• کسب‌وکارهایی که از اسکن اثر قلب برای کنترل دسترسی به ساختمان‌ها، وسایل نقلیه و تجهیزات استفاده می‌کنند.
• دستگاه های فنی شخصی با استفاده از اسکن اثر قلب به عنوان رمز عبور.

سوالاتی برای اظهار نظر

• سایر خطرات یا مزایای بالقوه اثر قلب چیست؟
• چگونه ممکن است این بیومتریک روش کار و زندگی شما را تغییر دهد؟