Geschiedenis en 5 miljard dollar toekomst van 3D-printen

In het begin was er een straal ultraviolet licht, geconcentreerd in een plas vloeibaar plastic. Daaruit ontstond het eerste 3D-geprinte object. Het was de vrucht van charles romp, uitvinder van stereolithografie en toekomstige oprichter van 3D Systems, momenteel een van de grootste bedrijven in de branche. Hij kreeg een patent voor de techniek in 1986 en later datzelfde jaar ontwikkelde hij de eerste commerciële 3D-printer - de Stereolithography Apparatus. En het was op.

Vanaf dat bescheiden begin evolueerden de grote, dikke en trage machines van weleer tot de gelikte 3D-printers die we vandaag kennen. De meeste printers gebruiken momenteel ABS-plastic voor "afdrukken", hetzelfde materiaal waarvan Lego is gemaakt; andere opties zijn onder meer polymelkzuur (PLA), standaard kantoorpapier en composteerbare kunststoffen.

Een van de problemen met ABS-kunststof is het gebrek aan diversiteit in kleur. ABS is verkrijgbaar in rood, blauw, groen, geel of zwart, en gebruikers zijn beperkt tot die ene kleur voor hun gedrukte model. Aan de andere kant zijn er enkele commerciële printers die kunnen bogen op bijna 400,000 verschillende kleuren, zoals 3D Systems ZPrinter 850. Deze printers worden vaak gebruikt om prototypes te maken, maar de markt verschuift naar andere niches.

Onlangs hebben wetenschappers 3D-printers genomen en deze gebruikt voor bioprinting, een proces waarbij individuele cellen op hun plaats vallen zoals een inkjetprinter gekleurde inkt druppelt. Ze zijn in staat geweest om op kleine schaal weefsels te maken voor het ontdekken van medicijnen en het testen van toxiciteit, maar hopen in de toekomst op maat gemaakte organen te printen voor transplantatie.

Er zijn industriële printers die in verschillende metalen werken, die uiteindelijk in de lucht- en ruimtevaartindustrie zouden kunnen worden gebruikt. Er is vooruitgang geboekt bij het printen van objecten van meerdere materialen, zoals het grotendeels functionele computertoetsenbord van Stratasys, een ander 3D-printbedrijf. Daarnaast hebben onderzoekers gewerkt aan de processen van het bedrukken van voedsel en kleding. In 2011 werden zowel 's werelds eerste 3D-geprinte bikini als de eerste 3D-printer die met chocolade werkte, uitgebracht.

"Persoonlijk geloof ik dat dit het volgende grote ding is", vertelde Abe Reichental, de huidige CEO van het bedrijf van Hull, aan Consumer Affairs. "Ik denk dat het net zo groot kan worden als de stoommachine in zijn tijd, zo groot als de computer in zijn tijd, zo groot als het internet in zijn tijd was, en ik geloof dat dit de volgende ontwrichtende technologie is die op de markt zal komen." alles veranderen. Het gaat de manier veranderen waarop we leren, het gaat de manier veranderen waarop we creëren en het gaat de manier veranderen waarop we produceren.”

Printen in 3D neemt niet af. Volgens een synopsis van het Wohlers Report, een jaarlijkse diepgaande studie van de vorderingen op het gebied van additive manufacturing-technologieën en -toepassingen, bestaat de mogelijkheid dat 3D-printen tegen 5.2 kan uitgroeien tot een industrie van $ 2020 miljard. In 2010 was het ongeveer $ 1.3 miljard waard. miljard. Naarmate deze printers beter vindbaar worden, dalen ook de prijzen. Waar een commerciële 3D-printer ooit meer dan $ 100,000 kostte, is hij nu te vinden voor $ 15,000. Er zijn ook hobbyprinters ontstaan, die gemiddeld $ 1,000 kosten, waarbij een van de goedkoopste slechts $ 200 kost.