Klimaatverandering en voedselschaarste in de jaren 2040: Future of Food P1

Als het gaat om de planten en dieren die we eten, hebben onze media de neiging zich te concentreren op hoe het gemaakt is, hoeveel het kost, of hoe het bereid moet worden met overmatige lagen spek en onnodige laagjes frituurbeslag. In onze media wordt echter zelden gesproken over de daadwerkelijke beschikbaarheid van voedsel. Voor de meeste mensen is dat meer een derdewereldprobleem.

Helaas zal dat in de jaren 2040 niet het geval zijn. Tegen die tijd zal voedselschaarste een groot wereldwijd probleem worden, een probleem dat een enorme impact zal hebben op onze voeding.

(“Eeh, David, je klinkt als een malthusiaans. Krijg grip man!” zeggen alle nerds op het gebied van voedseleconomie die dit lezen. Waarop ik antwoord: “Nee, ik ben maar een kwart Malthusiaan, de rest van mij is een fervent vleeseter die zich zorgen maakt over zijn toekomstige gefrituurde dieet. Geef me ook wat krediet en lees tot het einde.")

Deze vijfdelige serie over voedsel zal een reeks onderwerpen onderzoeken die te maken hebben met hoe we onze buiken de komende decennia vol zullen houden. Deel één (hieronder) gaat in op de komende tijdbom van klimaatverandering en de impact ervan op de wereldwijde voedselvoorziening; in deel twee zullen we praten over hoe overbevolking zal leiden tot de "Meat Shock van 2035" en waarom we er allemaal vegetariërs door worden; in deel drie bespreken we GGO's en superfoods; gevolgd door een kijkje in slimme, verticale en ondergrondse boerderijen in deel vier; tot slot, in deel vijf, zullen we de toekomst van het menselijke dieet onthullen - hint: planten, insecten, in-vitro vlees en synthetisch voedsel.

Laten we beginnen met de trend die deze serie het meest zal vormgeven: klimaatverandering.

Klimaatverandering komt eraan

Als je het nog niet hebt gehoord, we hebben al een nogal epische serie geschreven over de Toekomst van klimaatverandering, dus we gaan niet veel tijd verspillen aan het uitleggen van het onderwerp hier. Voor het doel van onze discussie zullen we ons concentreren op de volgende hoofdpunten:

Ten eerste is klimaatverandering echt en we liggen op schema om ons klimaat tegen 2040 (of misschien eerder) twee graden Celsius heter te zien worden. De twee graden hier is een gemiddelde, wat betekent dat sommige gebieden veel heter zullen worden dan slechts twee graden.

Voor elke graad stijging van de klimaatopwarming zal de totale hoeveelheid verdamping met ongeveer 15 procent toenemen. Dit zal een negatief effect hebben op de hoeveelheid regenval in de meeste landbouwgebieden, evenals op het waterpeil van rivieren en zoetwaterreservoirs over de hele wereld.

Planten zijn zulke diva's

Oké, de wereld wordt warmer en droger, maar waarom is dat zo belangrijk als het om eten gaat?

Welnu, moderne landbouw vertrouwt meestal op relatief weinig plantenvariëteiten om op industriële schaal te groeien - gedomesticeerde gewassen die zijn geproduceerd door duizenden jaren van handmatige veredeling of tientallen jaren van genetische manipulatie. Het probleem is dat de meeste gewassen alleen kunnen groeien in specifieke klimaten waar de temperatuur precies Goudlokje goed is. Dit is de reden waarom klimaatverandering zo gevaarlijk is: het zal veel van deze binnenlandse gewassen buiten hun favoriete teeltomgeving duwen, waardoor het risico op massale misoogsten wereldwijd toeneemt.

Bijvoorbeeld studies uitgevoerd door de Universiteit van Reading ontdekte dat laaglandindica en hooggelegen japonica, twee van de meest geteelde rijstvariëteiten, zeer kwetsbaar waren voor hogere temperaturen. In het bijzonder, als de temperatuur tijdens hun bloeifase de 35 graden Celsius overschreed, zouden de planten steriel worden en weinig tot geen granen aanbieden. Veel tropische en Aziatische landen waar rijst het hoofdvoedsel is, liggen al aan de rand van deze Goudlokje-temperatuurzone, dus elke verdere opwarming kan een ramp betekenen.

Een ander voorbeeld is goede, ouderwetse tarwe. Onderzoek heeft uitgewezen dat voor elke graad Celsius temperatuurstijging, de productie van tarwe met zal dalen zes procent wereldwijd.

Bovendien zal tegen 2050 de helft van het land dat nodig is om twee van de meest dominante koffiesoorten te verbouwen - Arabica (coffea arabica) en Robusta (coffea canephora) - niet langer geschikt zijn voor de teelt. Voor de verslaafden aan bruine bonen: stel je een wereld voor zonder koffie, of koffie die vier keer zo duur is als nu.

En dan is er wijn. EEN controversiële studie heeft aangetoond dat in 2050 grote wijnproducerende regio's de wijnbouw (de teelt van wijnstokken) niet meer kunnen ondersteunen. We kunnen zelfs een verlies van 25 tot 75 procent van het huidige wijnproducerende land verwachten. RIP Franse wijnen. RIP Napa-vallei.

Regionale effecten van een opwarmende wereld

Ik zei eerder dat de twee graden Celsius van klimaatopwarming slechts een gemiddelde is, dat sommige gebieden veel heter zullen worden dan slechts twee graden. Helaas zijn de regio's die het meest te lijden hebben onder hogere temperaturen ook die waar we het meeste van ons voedsel verbouwen, met name landen tussen de 30e – 45e lengtegraad.

Bovendien zullen ook de ontwikkelingslanden tot de zwaarst getroffen landen behoren door deze opwarming. Volgens William Cline, een senior fellow aan het Peterson Institute for International Economics, kan een stijging van twee tot vier graden Celcius leiden tot verlies van voedseloogsten van ongeveer 20-25 procent in Afrika en Latijns-Amerika, en 30 procent of meer in India .

Over het algemeen kan klimaatverandering een 18 procent daling in de wereldvoedselproductie tegen 2050, net zoals de wereldgemeenschap minstens 50 procent moet produceren meer voedsel in 2050 (volgens de Wereldbank) dan we vandaag doen. Houd er rekening mee dat we op dit moment al 80 procent van 's werelds bouwland gebruiken - de grootte van Zuid-Amerika - en dat we een landmassa moeten bewerken die even groot is als Brazilië om de rest van onze toekomstige bevolking te voeden - land dat we niet hebben vandaag en in de toekomst.

Door voedsel gevoede geopolitiek en instabiliteit

Er gebeurt iets grappigs als er voedseltekorten of extreme prijspieken optreden: mensen hebben de neiging nogal emotioneel te worden en sommigen worden ronduit onbeschaafd. Het eerste dat daarna gebeurt, is meestal een vlucht naar de supermarkten waar mensen alle beschikbare voedselproducten kopen en oppotten. Daarna spelen zich twee verschillende scenario's af:

In ontwikkelde landen maken kiezers een snuifje en komt de regering tussenbeide om voedselhulp te bieden door middel van rantsoenering totdat de voedselvoorraden die op de internationale markten zijn gekocht, de zaken weer normaal maken. Ondertussen, in ontwikkelingslanden, waar de regering niet over de middelen beschikt om meer voedsel voor haar mensen te kopen of te produceren, beginnen kiezers te protesteren en vervolgens beginnen ze te rellen. Als het voedseltekort langer dan een week of twee aanhoudt, protesten en rellen kunnen dodelijk worden.

Dit soort opflakkeringen vormen een ernstige bedreiging voor de mondiale veiligheid, omdat ze broedplaatsen zijn voor instabiliteit die zich kan uitbreiden naar buurlanden waar voedsel beter wordt beheerd. Op de lange termijn zal deze mondiale voedselinstabiliteit echter leiden tot verschuivingen in de mondiale machtsverhoudingen.

Naarmate de klimaatverandering voortschrijdt, zullen er bijvoorbeeld niet alleen verliezers zijn; er zullen ook enkele winnaars zijn. Met name Canada, Rusland en enkele Scandinavische landen zullen daadwerkelijk profiteren van de klimaatverandering, aangezien hun eens bevroren toendra's zullen ontdooien om enorme gebieden voor landbouw vrij te maken. Nu gaan we ervan uit dat Canada en de Scandinavische staten deze eeuw geen militaire en geopolitieke grootmachten zullen worden, dus dat laat Rusland een zeer krachtige kaart te spelen.

Denk erover na vanuit het Russische perspectief. Het is het grootste land ter wereld. Het zal een van de weinige landmassa's zijn die zijn landbouwproductie daadwerkelijk zal verhogen, juist nu de omringende buurlanden in Europa, Afrika, het Midden-Oosten en Azië te kampen hebben met door klimaatverandering veroorzaakte voedseltekorten. Het heeft het leger en het nucleaire arsenaal om zijn voedselbounty te beschermen. En nadat de wereld tegen het einde van de jaren 2030 volledig is overgeschakeld op elektrische voertuigen, waardoor de olie-inkomsten van het land worden verlaagd, zal Rusland wanhopig alle nieuwe inkomsten die het tot zijn beschikking heeft, benutten. Als het goed wordt uitgevoerd, zou dit Ruslands unieke kans kunnen zijn om zijn status als supermacht in de wereld terug te krijgen, want hoewel we zonder olie kunnen leven, kunnen we niet zonder voedsel.

Natuurlijk zal Rusland niet in staat zijn om de wereld volledig ruw te berijden. Alle grote regio's van de wereld zullen ook hun unieke hand spelen in de nieuwe wereld die door klimaatverandering zal ontstaan. Maar dan te bedenken dat al deze commotie te wijten is aan zoiets basaals als eten!

(Kanttekening: u kunt ook ons ​​uitgebreidere overzicht van Russisch, geopolitiek klimaatverandering.)

De dreigende bevolkingsbom

Maar net zoals klimaatverandering een dominante rol zal spelen in de toekomst van voedsel, zo zal ook een andere even seismische trend: de demografie van onze groeiende wereldbevolking. In 2040 zal de wereldbevolking groeien tot negen miljard. Maar het is niet zozeer het aantal hongerige monden dat het probleem zal zijn; het is de aard van hun eetlust. En dat is het onderwerp van deel twee van deze serie over de toekomst van voedsel!

Future of Food-serie

Vegetariërs zullen de baas zijn na de Meat Shock van 2035 | Toekomst van voedsel P2

GGO's versus superfoods | Toekomst van voedsel P3

Slimme versus verticale boerderijen | Toekomst van voedsel P4

Uw toekomstige dieet: insecten, in-vitrovlees en synthetisch voedsel | Toekomst van voedsel P5