کوانتوم ران

اعتبار تصویر: کوانتوم ران

آینده تجاری بزرگ در پشت خودروهای خودران: آینده حمل و نقل P2

دیوید تال، ناشر، آینده پژوه
DavidTalWrites
لینک

دوشنبه، 09/14/2020 - 08:47

سال 2021 است. شما در مسیر رفت و آمد روزانه خود در بزرگراه رانندگی می کنید. شما به ماشینی نزدیک می شوید که سرسختانه با حداکثر سرعت مجاز رانندگی می کند. شما تصمیم می گیرید از کنار این راننده بیش از حد قانون مدار بگذرید، مگر اینکه وقتی این کار را می کنید، متوجه می شوید که هیچ کس در صندلی جلو نیست.

همانطور که در بخش اول در سری آینده حمل و نقل ما، خودروهای خودران تنها در چند سال کوتاه در دسترس عموم قرار خواهند گرفت. اما به دلیل اجزای سازنده آنها، احتمالاً برای مصرف کننده معمولی بسیار گران خواهند بود. آیا این خودروهای خودران را به عنوان یک نوآوری مرده در آب نشان می دهد؟ کی قراره این چیزا رو بخره؟

ظهور انقلاب به اشتراک گذاری خودرو

اکثر مقالات در مورد وسایل نقلیه خودران (AVs) به این موضوع اشاره نمی کنند که بازار هدف اولیه برای این وسایل نقلیه، مصرف کننده معمولی نخواهد بود، بلکه یک تجارت بزرگ خواهد بود. به طور خاص، خدمات تاکسی و اشتراک خودرو. چرا؟ بیایید به فرصتی که خودروهای خودران برای یکی از بزرگترین خدمات تاکسی/اشتراک‌گذاری روی این سیاره ارائه می‌دهند، نگاه کنیم: اوبر.

به گفته اوبر (و تقریباً هر سرویس تاکسی موجود در آنجا)، یکی از بزرگترین هزینه ها (75 درصد) مربوط به استفاده از خدمات آنها، حقوق راننده است. راننده را حذف کنید و تقریباً در هر سناریویی هزینه استفاده از اوبر کمتر از داشتن ماشین خواهد بود. اگر AV ها نیز برقی بودند (مانند پیش بینی های کوانتوم ران پیش بینی می کندکاهش هزینه سوخت، قیمت یک سواری اوبر را به یک کیلومتر کاهش می دهد.

با این قیمت‌ها، چرخه‌ای پدید می‌آید که در آن مردم برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها، بیشتر از خودروهای خود از اوبر استفاده می‌کنند (در نهایت پس از چند ماه، خودروهای خود را به طور کامل می‌فروشند). افراد بیشتری که از Uber AVs استفاده می کنند به معنای تقاضای بیشتر برای این سرویس است. تقاضای بیشتر باعث می‌شود که اوبر سرمایه‌گذاری بیشتری را برای عرضه ناوگان بزرگ‌تری از AV در جاده‌ها انجام دهد. این روند طی سال‌های متمادی ادامه خواهد داشت تا زمانی که به نقطه‌ای برسیم که اکثر خودروها در مناطق شهری کاملاً خودمختار هستند و در اختیار اوبر و سایر رقبا هستند.

این جایزه بزرگ است: مالکیت اکثریت بر حمل و نقل شخصی در هر شهر و شهرک در سراسر جهان، هر جا که خدمات تاکسی و اشتراک خودرو مجاز باشد.

آیا این شیطان است؟ آیا این اشتباه است؟ آیا ما باید چنگال های خود را در برابر این طرح جامع برای تسلط بر جهان بالا ببریم؟ نه واقعا بیایید نگاهی عمیق‌تر به وضعیت فعلی مالکیت خودرو بیندازیم تا بفهمیم چرا این انقلاب حمل‌ونقل آنقدر بد نیست.

عاقبت بخیر مالکیت خودرو

وقتی به طور عینی به مالکیت خودرو نگاه می‌کنیم، به نظر می‌رسد یک معامله بی‌سابقه است. به عنوان مثال، با توجه به تحقیق مورگان استنلی، یک ماشین متوسط فقط چهار درصد از مواقع رانده می شود. شما می توانید این استدلال را مطرح کنید که بسیاری از چیزهایی که ما می خریم به ندرت در تمام طول روز استفاده می شوند - من از شما دعوت می کنم روزی لایه گرد و غباری را که روی مجموعه دمبل های من جمع می شود ببینید - اما برخلاف بسیاری از چیزهایی که می خریم، آنها این کار را نمی کنند. t نشان دهنده دومین بخش بزرگ از درآمد سالانه ما، درست بعد از پرداخت اجاره یا وام مسکن ما است.

ارزش خودروی شما در ثانیه ای که آن را خریداری می کنید کاهش می یابد و تا زمانی که خودروی لوکس نخرید، ارزش آن سال به سال کاهش می یابد. برعکس، هزینه های نگهداری شما نسبت به سال گذشته افزایش می یابد. و بیایید بیمه خودرو یا هزینه پارکینگ (و زمان تلف شده در جستجوی پارکینگ) را شروع نکنیم.

در مجموع، میانگین هزینه مالکیت یک وسیله نقلیه مسافربری ایالات متحده تقریباً است $ 9,000 سالانه. چقدر باید صرفه جویی کنید تا بتوانید ماشین خود را کنار بگذارید؟ به گفته مدیرعامل Proforged زک کانتر، "اگر در شهری زندگی می کنید و کمتر از 10,000 مایل در سال رانندگی می کنید، استفاده از سرویس اشتراک سواری مقرون به صرفه تر است." از طریق تاکسی خودران و خدمات اشتراک سواری، می‌توانید هر زمان که به وسیله نقلیه نیاز داشتید دسترسی کامل داشته باشید، بدون اینکه نگران بیمه یا پارکینگ باشید.

در سطح کلان، هرچه افراد بیشتری از این سرویس‌های اشتراک‌گذاری خودکار و تاکسی استفاده کنند، اتومبیل‌های کمتری در بزرگراه‌ها یا بلوک‌های چرخشی ما رانندگی می‌کنند که بی‌پایان پارکینگ را جستجو می‌کنند - خودروهای کمتر به معنای ترافیک کمتر، زمان سفر سریع‌تر و آلودگی کمتر برای محیط زیست ما است. (مخصوصاً وقتی این AV ها تماماً برقی می شوند). با این حال بهتر است، AV های بیشتر در جاده ها به معنای تصادفات ترافیکی کمتر است و باعث صرفه جویی در هزینه و زندگی جامعه می شود. و هنگامی که صحبت از افراد مسن یا افراد دارای معلولیت می شود، این خودروها استقلال و تحرک کلی آنها را بیشتر بهبود می بخشند. این موضوعات و موارد دیگر در این مقاله پوشش داده خواهد شد قسمت پایانی به سری آینده حمل و نقل ما.

چه کسی در جنگ های شریک سواری آینده سلطنت خواهد کرد؟

با توجه به پتانسیل خام وسایل نقلیه خودران و فرصت عظیم درآمدی که آنها برای خدمات تاکسی و اشتراک سواری ارائه می دهند (به بالا مراجعه کنید)، تصور آینده ای که شامل تعداد زیادی از بازی های نه چندان دوستانه بازی تاج و تخت باشد، سخت نیست. رقابت سبک بین آن دسته از شرکت هایی که برای تسلط بر این صنعت نوپا رقابت می کنند.

و این شرکت ها چه کسانی هستند، این سگ های برتر که به دنبال تجربه رانندگی آینده شما هستند؟ بیایید لیست را پایین بیاوریم:

اولین و واضح ترین مدعی برتر کسی نیست جز اوبر. ارزش بازار 18 میلیارد دلار، سالها تجربه راه اندازی تاکسی و خدمات اشتراک سواری در بازارهای جدید، دارای الگوریتم های پیچیده برای مدیریت ناوگان خودروهای خود، نام تجاری تثبیت شده و قصد اعلام شده برای جایگزینی رانندگان خود با خودروهای خودران است. اما در حالی که اوبر ممکن است برتری اولیه را در کسب و کار اشتراک‌گذاری سواری بدون راننده در آینده داشته باشد، از دو آسیب‌پذیری بالقوه رنج می‌برد: برای نقشه‌های خود به Google وابسته است و برای خرید خودروهای خودکار در آینده به یک سازنده خودرو وابسته خواهد بود.

اگر صحبت از گوگل شد، ممکن است سخت‌ترین رقیب اوبر باشد. این شرکت پیشرو در توسعه خودروهای خودران است، صاحب برترین خدمات نقشه برداری جهان است، و با ارزش بازار 350 میلیارد دلاری، خرید ناوگان تاکسی های بدون راننده و زورگویی به گوگل برای گوگل کار سختی نیست. کسب و کار — در واقع، دلیل بسیار خوبی برای این کار دارد: تبلیغات.

Google سودآورترین کسب‌وکار تبلیغات آنلاین جهان را کنترل می‌کند، تجارتی که به طور فزاینده‌ای به ارائه تبلیغات محلی در کنار نتایج موتور جستجوی شما وابسته است. سناریوی هوشمندانه ای که نویسنده مطرح کرده است بن ادی آینده‌ای را می‌بیند که در آن Google ناوگانی از خودروهای الکتریکی خودران را می‌خرد که شما را در شهر می‌رانند و در عین حال تبلیغات محلی را از طریق نمایشگر داخل خودرو به شما ارائه می‌دهند. اگر تماشای این تبلیغات را انتخاب کنید، سواری شما می تواند تخفیف عمیقی داشته باشد، اگر رایگان نباشد. چنین سناریویی به طور قابل توجهی توانایی ارائه تبلیغات گوگل را به مخاطبان اسیر افزایش می دهد، در حالی که سرویس های رقیب مانند Uber را نیز شکست می دهد، که تخصص آنها در ارائه تبلیغات هرگز با گوگل برابری نمی کند.

این خبر خوبی برای گوگل است، اما ساختن محصولات فیزیکی هرگز مناسب آن نبوده است - چه رسد به ساخت خودرو. گوگل احتمالاً در خرید خودروهای خود و تجهیز آنها به تجهیزات لازم برای خودمختاری به فروشندگان خارجی وابسته است.

در همین حال، تسلا همچنین پیشرفت های قابل توجهی در توسعه AV داشته است. در حالی که در اواخر بازی پشت سر گوگل، تسلا با فعال کردن ویژگی‌های مستقل محدود در ناوگان خودروهای فعلی خود، جایگاه قابل توجهی را به دست آورده است. و از آنجایی که صاحبان تسلا از این ویژگی‌های نیمه مستقل در شرایط واقعی استفاده می‌کنند، تسلا می‌تواند این داده‌ها را دانلود کند تا میلیون‌ها مایل رانندگی تست AV را برای توسعه نرم‌افزار AV خود به دست آورد. تسلا که ترکیبی بین سیلیکون ولی و یک خودروساز سنتی است، شانس زیادی برای برنده شدن بخش قابل توجهی از بازار AVE در دهه آینده دارد.

و سپس اپل است. برخلاف گوگل، شایستگی اصلی اپل در ساخت محصولات فیزیکی نه تنها مفید نیست بلکه به زیبایی طراحی شده است. مشتریان آن، به طور کلی، نیز تمایل دارند که ثروتمندتر باشند و به اپل این امکان را می‌دهند که برای هر محصولی که عرضه می‌کند، حق بیمه دریافت کند. به همین دلیل است که اپل اکنون روی صندوقچه جنگی 590 میلیارد دلاری قرار دارد که می تواند از آن برای ورود به بازی اشتراک گذاری سواری به همان راحتی گوگل استفاده کند.

از سال 2015، شایعاتی مبنی بر اینکه اپل با AV خود برای رقابت با تسلا تحت نام پروژه تایتان منتشر خواهد شد، به گوش می رسد. شکست های اخیر نشان می دهد که این رویا ممکن است هرگز به واقعیت تبدیل نشود. در حالی که ممکن است در آینده با دیگر خودروسازان شریک شود، اما ممکن است دیگر آنطور که تحلیلگران اولیه امیدوار بودند در مسابقه خودروسازی حضور نداشته باشد.

و سپس ما تولیدکنندگان خودرو مانند جنرال موتورز و تویوتا را داریم. از نظر ظاهری، اگر اشتراک‌گذاری سواری از بین برود و نیاز بخش بزرگی از جمعیت به داشتن وسایل نقلیه را کاهش دهد، می‌تواند به معنای پایان کار آنها باشد. و در حالی که برای تولیدکنندگان خودرو منطقی است که علیه روند AV لابی کنند، سرمایه‌گذاری‌های اخیر خودروسازان در استارت‌آپ‌های فناوری نشان می‌دهد که عکس این موضوع صادق است.

در نهایت، خودروسازانی که تا عصر AV جان سالم به در می‌برند، آنهایی هستند که با راه‌اندازی سرویس‌های اشتراک‌گذاری سواری مختلف، خود را با موفقیت کوچک کرده و دوباره اختراع می‌کنند. و در حالی که دیر به مسابقه می‌رسند، تجربه و توانایی آنها در تولید وسایل نقلیه در مقیاس به آنها اجازه می‌دهد تا با ساخت ناوگان خودروهای خودران سریع‌تر از هر سرویس اشتراک سواری دیگری، سیلیکون ولی را از تولید خارج کنند - به طور بالقوه به آن‌ها اجازه می‌دهد قبل از آن بازارهای بزرگ (شهرها) را تصرف کنند. گوگل یا اوبر می توانند آنها را وارد کنند.

همه آنچه گفته شد، در حالی که همه این رقبا دلایل قانع‌کننده‌ای برای اینکه چرا می‌توانند در نهایت برنده بازی تاج و تخت خودران شوند، مطرح می‌کنند، محتمل‌ترین سناریو این است که یک یا چند شرکت برای موفقیت در این سرمایه‌گذاری بزرگ همکاری کنند.

به یاد داشته باشید، مردم عادت دارند که خودشان را دور بزنند. مردم از رانندگی لذت می برند. مردم به ربات هایی که امنیت آنها را مدیریت می کنند مشکوک هستند. و بیش از یک میلیارد خودروی غیر AV در سراسر جهان در جاده ها وجود دارد. تغییر عادات اجتماعی و در اختیار گرفتن بازاری به این بزرگی ممکن است چالشی باشد که برای هر شرکتی آنقدر بزرگ است که نتواند به تنهایی مدیریت کند.

انقلاب به خودروهای خودران محدود نمی شود

با مطالعه تا اینجا، شما را به خاطر این که فرض کنید این انقلاب حمل و نقل به خودروهای AV محدود می شود که به افراد کمک می کند تا ارزان تر و کارآمدتر از نقطه A به B حرکت کنند، بخشیده می شود. اما در واقع، این تنها نیمی از داستان است. داشتن راننده‌های روباتی که شما را به اطراف می‌رانند خوب و خوب است (مخصوصاً بعد از یک شب سخت مشروب‌خوری)، اما در مورد سایر راه‌هایی که می‌رویم چطور؟ در مورد آینده حمل و نقل عمومی چطور؟ در مورد قطارها چطور؟ قایق ها؟ و حتی هواپیما؟ همه اینها و موارد دیگر در قسمت سوم سری آینده حمل و نقل ما پوشش داده خواهد شد.