ပဋိပစ္စည်းကုထုံးဆိုင်ရာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအသစ်က ကျွန်ုပ်တို့ HIV ကုသပုံ ပြောင်းလဲနိုင်ပါသလား။

WHO ၏ အဆိုအရ ကမ္ဘာတဝှမ်းတွင် HIV ပိုးရှိသူ ၃၆.၇ သန်းခန့် ရှိသည်။ ဒီဗိုင်းရပ်စ်ကြောင့် တစ်နှစ်ကို လူ ၁.၁ သန်း သေဆုံးနေရပေမယ့် ဒေါ်လာဘီလီယံနဲ့ချီပြီး ဆယ်စုနှစ်နဲ့ချီပြီး သုတေသနလုပ်ခဲ့ပေမယ့် ကုသဆေး ဒါမှမဟုတ် ကာကွယ်ဆေး မပေါ်သေးပါဘူး။

မကြာသေးမီက Rockefeller University နှင့် National Institute of Health မှ သုတေသီများသည် မျောက်များတွင်တွေ့ရှိသော အလားတူဗိုင်းရပ်စ်တစ်မျိုးဖြစ်သည့် SHIV (Simian-Human Immunodeficiency Virus) ကို လေ့လာမှုတစ်ခုပြုလုပ်ခဲ့ပြီး ရောဂါပိုးကူးစက်ပြီးနောက် စောစီးစွာပေးသော ပဋိပစ္စည်းများပေါင်းစပ်မှုသည် အိမ်ရှင်ကို ထိန်းချုပ်ရန် ကူညီပေးနိုင်ကြောင်း သက်သေပြခဲ့သည်။ ဗိုင်းရပ်စ်။ သို့သော်လည်း ဤအောင်မြင်မှုသည် လူများတွင် HIV ၏အနာဂတ်အတွက် မည်ကဲ့သို့ ဆိုလိုသည်ကို နားလည်ရန် ကျွန်ုပ်တို့သည် ဗိုင်းရပ်စ်၏လည်ပတ်ပုံကို ကြည့်ရှုရမည်ဖြစ်သည်။   

ဗိုင်းရပ်စ်    

HIV သည် ဆန်းကျယ်သောဗိုင်းရပ်စ်တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် သင်၏ ခုခံအားစနစ်- macrophages၊ dendritic cells နှင့် T cells- တို့၏နောက်တွင် သွားပြီး CD4 ဟုခေါ်သော ပရိုတင်းဆီသို့ ဆိုက်ကပ်သွားသည်။ ယင်းက HIV ပိုးသည် သင့်ခန္ဓာကိုယ်၏ သဘာဝခုခံအား ခုခံအားကို မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော “hack” နိုင်စေပြီး ရောဂါပိုးကူးစက်ခံရစဉ်အတွင်း ၎င်း၏တုံ့ပြန်မှုကို စီမံခန့်ခွဲနိုင်သည်။ ဤဖြစ်စဉ်သည် ခုခံအားဆဲလ်များကို သေစေပါသည်။ ဗိုင်းရပ်စ်သည် ခုခံအားစနစ်ရှိ မထိခိုက်နိုင်သော ဆဲလ်များကိုလည်း သေစေနိုင်သည်။ ပိုဆိုးတာက CID အရ HIV ပိုးဟာ ကူးစက်ခံရပြီး ပထမ ဆယ်ရက်အတွင်း တုပ်ကွေးရောဂါလို့ သိထားတဲ့ မျိုးကွဲအားလုံးထက် အကြိမ်ရေ ပိုများပါတယ်။   

လက်ရှိတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် လူသားများတွင် HIV ကို ကုသနည်းမှာ ART သို့မဟုတ် ART ကုထုံးဖြင့် ဖြစ်ပါသည်။ ဤကုသမှုသည် HIV ပိုးမပွားအောင် တားဆီးခြင်းဖြင့် လုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး ခုခံအားဆဲလ်များ ပိုမိုရှင်သန်စေသည့်အပြင် ဗိုင်းရပ်စ်ပျံ့နှံ့မှုကိုလည်း တားဆီးပေးပါသည်။ သို့သော်လည်း ဤကုသမှုပုံစံသည် HIV ပိုးကို ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ပြီး ကုသမှု ရပ်တန့်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ခုန်ထွက်ရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။  

သုတေသနလေ့လာမှုနှင့်တွေ့ရှိချက်များ   

သုတေသီများသည် မျောက်ဆယ့်သုံးကောင်ကို ယူကာ SHIV ဖြင့် ထိုးသွင်းသည်။ သုံးရက်အကြာတွင် ၎င်းတို့အား ကျယ်ပြန့်စွာ ချေဖျက်ပေးသော ပဋိပစ္စည်းနှစ်ခု၏ အကြောဖြေရှင်းချက်အား ပေးခဲ့သည်။ ကနဦးကုသမှုက အလားအလာကောင်းပြီး ဗိုင်းရပ်စ်ဝန်သည် မတွေ့နိုင်သောအဆင့်သို့ ကျဆင်းသွားကာ ထိုအမှတ်တွင် 56-177 ရက်ကြာနေခဲ့သည်။ စမ်းသပ်မှု၏ အဓိကအကျဆုံးအချက်မှာ ကုသမှုရပ်သွားသည်နှင့် မျောက်များသည် ပဋိပစ္စည်းများကို မသယ်ဆောင်တော့သည်ကို တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ အစပိုင်းတွင် တိရစ္ဆာန် ၁၂ ကောင်တွင် ဗိုင်းရပ်စ်သည် ပြန်လည်ရှင်သန်လာခဲ့သော်လည်း ၅-၂၂ လအကြာတွင် မျောက်ခြောက်ကောင်သည် ဗိုင်းရပ်စ်ကို သူ့အလိုလို ပြန်လည်ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့၏အဆင့်သည် မတွေ့နိုင်သော အရေအတွက်သို့ ပြန်လည်ကျဆင်းသွားကာ နောက်ထပ် ၅-၁၃ လအထိ ထိုနေရာတွင် နေထိုင်ခဲ့သည်။ အခြားမျောက်လေးကောင်သည် လုံး၀ထိန်းချုပ်မှုပြန်မရခဲ့ဘဲ ဗိုင်းရပ်စ်၏ရေတိမ်ပိုင်းအဆင့်နှင့် အဓိကကိုယ်ခံအားစနစ်ဆဲလ်များ၏ ကျန်းမာသောအဆင့်များကိုပြသခဲ့သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် စစ်ဆေးမှုဘာသာရပ် ၁၃ ခုအနက် ၁၀ ခုသည် ကုသမှုမှ အကျိုးကျေးဇူးရရှိခဲ့သည်။