Potentieel vaccin leidt tot een betere toekomst voor de ziekte van Alzheimer

De ziekte van Alzheimer en aan dementie gerelateerde ziekten behoren tot de meest verlammende in ons gezondheidssysteem, met een wereldwijde kost van meer dan 600 miljard dollar per jaar. Nu het aantal gevallen van Alzheimer met 7.5 miljoen per jaar toeneemt, zullen deze kosten alleen maar toenemen. De huidige 48 miljoen gediagnosticeerde mensen zijn het slachtoffer van de duurste ziekte ter wereld, waardoor het wereldwijde gezondheidssysteem enorm onder druk komt te staan ​​en onze wereldeconomieën leeglopen.

Dit heeft niet alleen economische gevolgen voor ons, het verandert ook drastisch de levens van de gediagnosticeerde mensen en hun dierbaren. De ziekte van Alzheimer komt meestal voor bij patiënten van 65 jaar of ouder (hoewel alzheimer met vroege aanvang kan optreden bij mensen van in de 40 of 50). Op dit moment maken de meesten de overgang naar pensionering en ervaren ze de introductie van een nieuwe generatie kleinkinderen; maar veel Alzheimerpatiënten herinneren zich niet eens dat ze kleinkinderen hebben. Helaas gaat dit geheugenverlies meestal gepaard met verwarring, woede, gevaarlijk gedrag en stemmingswisselingen, en desoriëntatie. Deze last is hartverscheurend voor gezinnen, omdat ze in wezen de mensen verliezen van wie ze het meest houden. 

Wat is de ziekte van Alzheimer precies?

Volgens de Alzheimer's Association is de ziekte van Alzheimer "een algemene term voor geheugenverlies en andere intellectuele vermogens die ernstig genoeg zijn om het dagelijks leven te verstoren". Het is de meest voorkomende vorm van dementie, goed voor 60-80 procent van alle gevallen. Over het algemeen leven mensen gemiddeld acht jaar na de diagnose van de ziekte van Alzheimer, hoewel sommigen wel 20 jaar oud zijn. Wat begint met milde stemmingswisselingen en geheugenverlies, ontwikkelt zich tot volledige verslechtering van de hersenen, vergezeld van het verlies van het vermogen om te communiceren, eventuele zorgverleners en familieleden te herkennen en het vermogen om voor zichzelf te zorgen. De ziekte en alles wat het omvat, is echt verwoestend.

Op moleculair niveau lijken neuronen het belangrijkste type cel te zijn dat wordt vernietigd door de ziekte van Alzheimer. Dit gebeurt door de interferentie in de afgifte van elektrische impulsen tussen neuronen en door de afgifte van neurotransmitters. Dit veroorzaakt een verstoring van de normale verbindingen van zenuwen in de hersenen, waardoor de manier verandert waarop het individu dagelijkse situaties interpreteert. Uiteindelijk zal de voortschrijdende ziekte van Alzheimer leiden tot het afsterven van de zenuwen, en dus tot een algeheel verlies van weefsel en daaropvolgende inkrimping van de hersenen – waarvan de grootste in de cortex, het grootste deel van de hersenen. Met name de hippocampus, verantwoordelijk voor de vorming van nieuwe herinneringen, vertoont de grootste krimp. Dit is daarom de oorzaak van geheugenverlies en het onvermogen om huidige en vroegere gebeurtenissen in het leven van de patiënt te herinneren.  

Wat de exacte oorzaak van de ziekte van Alzheimer betreft, hebben wetenschappers al jaren hoofden over het antwoord. Onlangs is een meerderheid van de wetenschappers het er echter over eens dat de belangrijkste pathogenese van de ziekte een combinatie is van β-amyloïde en tau-eiwit. In de beginfase van de ziekte is er een opeenhoping van β-amyloïde plaque, die de hersensignalering onderbreekt en immuunreacties veroorzaakt die verdere ontsteking en celdood veroorzaken. 

Naarmate de ziekte voortschrijdt, is er een daaropvolgende toename van een tweede eiwit, bekend als tau. Tau-eiwit valt uiteen in gedraaide vezels die zich in de cellen ophopen en klitten vormen. Deze kluwens interfereren direct met het transportsysteem in eiwitten en interfereren daarmee met de overdracht van voedselmoleculen en andere celdelen die van vitaal belang zijn voor het functioneren van de cel. De ontdekking van deze eiwitten is revolutionair geweest voor het onderzoek naar Alzheimer, omdat het wetenschappers een potentieel doelwit heeft gegeven waarop ze kunnen reageren bij het voorkomen en genezen van de ziekte van Alzheimer.

Het verleden 

Een studie in Onderzoek en therapie van Alzheimer concludeerde dat tussen 2002 en 2012 413 onderzoeken naar de ziekte van Alzheimer zijn uitgevoerd. Van deze onderzoeken werd slechts één medicijn goedgekeurd voor menselijk gebruik, maar het faalpercentage was een schokkend hoog 99.6%. Zelfs de website voor het medicijn, bekend als NAMZARIC, heeft een opvallende disclaimer, waarin staat dat "er geen bewijs is dat NAMZARIC het onderliggende ziekteproces bij patiënten met de ziekte van Alzheimer voorkomt of vertraagt".

Volgens een Consumer Report-onderzoek uit 2012 "geven de beschikbare onderzoeken aan dat de meeste mensen helemaal geen baat zullen hebben bij het nemen van medicijnen tegen de ziekte van Alzheimer". De studie blijft stellen dat we vanwege een "relatief hoog prijskaartje en het risico op bijwerkingen, waaronder zeldzame maar ernstige veiligheidsproblemen, geen van de medicijnen kunnen goedkeuren". Dit betekent dat er momenteel geen enkel medicijn is dat de symptomen van de ziekte van Alzheimer kan genezen, voorkomen of zelfs beheersen. Degenen die gediagnosticeerd zijn, hebben geen andere keus dan te bezwijken voor hun ziekte.   

Ondanks deze feiten weten de meeste mensen niet dat de ziekte van Alzheimer ongeneeslijk is. Dit is hoogstwaarschijnlijk te wijten aan een verkeerde voorstelling van bevindingen aan het publiek. In het verleden hebben veel onderzoeken naar de bovengenoemde geneesmiddelen meetbare veranderingen in de hersenen aangetoond, maar ze geven geen nauwkeurige weergave van veranderingen in het leven van de patiënt. Dit levert misleidende informatie op voor het publiek, omdat we denken dat deze bevindingen waardevol zijn. De medicijnen hebben niet alleen weinig resultaat, maar verhogen ook het risico op ernstige bijwerkingen zoals extreme leverbeschadiging, drastisch gewichtsverlies, chronische duizeligheid, gebrek aan eetlust, maagpijn en nog veel meer kleine bijwerkingen, en de risico's buiten het gewicht. de beperkte voordelen. Hierdoor stopt 20-25% van de patiënten uiteindelijk met het innemen van hun medicatie. Om nog maar te zwijgen van het feit dat deze medicijnen patiënten tot $ 400 per maand kunnen kosten.

Het vaccin 

Het is geen geheim dat er iets moet veranderen. Alleen al de Verenigde Staten hebben dit jaar 1.3 miljard dollar toegezegd aan onderzoek naar de ziekte van Alzheimer, met niets anders dan opeenvolgende mislukkingen en beperkte resultaten bij medicamenteuze behandelingen. Dit heeft een wanhopig pleidooi achtergelaten voor iets drastisch en anders. Het lijkt erop dat Australische onderzoekers van Flinders University, samen met Amerikaanse wetenschappers van het Institute of Molecular Medicine (IMM) en de University of California in Irvine (UCI), op dit verzoek om hulp hebben gereageerd. Het team is op weg om een ​​vaccin te ontwikkelen dat de ziekte van Alzheimer zal behandelen.

Zoals eerder vermeld, zijn de opbouw van β-amyloïde plaques en tau-eiwitknopen onlangs de oorzaak van de ziekte van Alzheimer genoemd. Nikolai Petrovsky, hoogleraar geneeskunde aan de Flinders University in Adelaide, Zuid-Australië en onderdeel van het team dat het vaccin ontwikkelt, legt verder uit dat de functie van de eiwitten bij het veroorzaken van de ziekte van Alzheimer is aangetoond bij transgene muizen. 

"Deze transgene muizen krijgen een versnelde vorm van dementie die de ziekte van Alzheimer bij de mens nabootst", zei Petrovsky. "Therapieën, waaronder vaccins en monoklonale antilichamen die de accumulatie van β-amyloïde of tau [eiwitten] in deze muizen blokkeren, voorkomen dat ze dementie ontwikkelen, wat de oorzakelijke rol van de opbouw van deze abnormale eiwitten bevestigt."

Om de ziekte met succes te voorkomen of in een vroeg stadium te behandelen, zou een mogelijk vaccin daarom in eerste instantie moeten interfereren met β-amyloïde door zich rechtstreeks te richten op de opbouw van tandplak. Om latere stadia van de ziekte te kunnen behandelen, zou het vaccin de werking van de tau-eiwitten moeten verstoren. Om dit probleem op te lossen, moesten de wetenschappers een vaccin ontdekken dat beide tegelijk of achtereenvolgens zou verstoren.

Daarom ging het team op zoek naar een vaccin dat op het juiste moment met succes zou interageren met de eiwitten om effectief te zijn, met behulp van de hersenen van post-mortem Alzheimer-patiënten. De bevindingen van hun studie, gepubliceerd in Wetenschappelijke rapporten bevestigde in juli 2016 dat een vaccin als dit mogelijk was met twee ingrediënten die cruciaal bleken te zijn voor de ontwikkeling ervan. De eerste was een op suiker gebaseerd adjuvans genaamd Advax^CpG. Volgens Petrovsky helpt het gebruik van dit adjuvans "de B-cellen maximale stimulatie te geven om specifieke antilichamen te produceren." Dit ging gepaard met een tweede vaccinplatform, bekend als MultiTEP-technologie. Dit was "ontworpen om maximale T-celhulp te bieden aan de antilichaamproducerende B-cellen, waardoor het vaccin voldoende hoge antilichaamniveaus levert om effectief te zijn."

Een mooiere toekomst

Dankzij het team van Flinders University en het Institute of Molecular Medicine ziet de toekomst van het onderzoek naar de ziekte van Alzheimer er veelbelovend uit. Hun recente resultaten zullen de weg banen voor de toekomst van Alzheimer's Disease Research, dat voorheen bekend stond als een "kerkhof voor dure drugstests".

Het door Petrovsky en zijn team ontwikkelde vaccin heeft aangetoond dat het meer dan 100 keer zoveel antilichamen opwekt als medicijnen die in het verleden faalden. Het team heeft dit bereikt door een vaccin te maken met de perfecte 3D-vorm dat de antilichamen zal induceren die nodig zijn om op de juiste manier aan β-amyloïde en tau-eiwitten te binden. Petrovsky stelt: "Dit werd niet gedaan voor veel van de mislukte kandidaten die daardoor hoogstwaarschijnlijk niet voldoende antilichaam of het juiste type antilichaam produceerden."

Petrovsky verwacht dat “het vaccin over ongeveer twee jaar met klinische proeven bij mensen zal beginnen. Als in dergelijke proeven wordt aangetoond dat het effectief is, verwachten we dat het over ongeveer zeven jaar op de markt komt."