درمانی برای STI تقریباً همه دارند

تبخال جالب نیست. نه سرگرم کننده برای صحبت کردن، نه سرگرم کننده برای خواندن و قطعا نه سرگرم کننده برای داشتن. تبخال، که با نام‌های HSV-1 و HSV-2 نیز شناخته می‌شود، تقریباً در همه جا وجود دارد و مردم تازه شروع به درک آن کرده‌اند. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود 3.7 میلیارد نفر زیر 50 سال به تبخال مبتلا هستند. این بدان معناست که تقریباً 67 درصد از جمعیت کره زمین مبتلا به تبخال هستند.

برای قرار دادن آن در مقیاس کوچکتر، مرکز کنترل بیماری آمریکا گزارش داده است که "احتمالاً بیش از یک نفر از هر شش نفر در سنین 14 تا 49 سال مبتلا به تبخال هستند" و آمریکا تنها کشوری نیست که با آن مبارزه می کند. یک مطالعه Stats Canada که از سال 2009 تا 2011 انجام شد، نشان داد که از هر هفت کانادایی 16 تا 54 ساله، یک نفر دارای نوعی HSV است. حتی در خارج از آمریکای شمالی نیز گزارش‌هایی مبنی بر افزایش شیوع تبخال گزارش شده است، از جمله مطالعه‌ای در نروژ که نشان می‌دهد «90 درصد عفونت‌های داخلی دستگاه تناسلی ناشی از HSV-1 است».

چرا همه تبخال دارند؟

قبل از اینکه همه وحشت کنند، خود را در لاتکس بپیچند و هرگز خانه را ترک نکنند، چند واقعیت وجود دارد که باید در نظر گرفت. HSV-1 شایع ترین نوع تبخال است، اما معمولاً باعث ایجاد زخم در اطراف دهان و لب ها می شود. به عبارت دیگر، HSV-1 همان چیزی است که بیشتر مردم آن را تبخال می نامند. بیشتر اوقات از طریق بزاق یا اشتراک گذاری یک مورد آلوده منتقل می شود. این می تواند باعث تبخال تناسلی شود که به عنوان HSV-2 نیز شناخته می شود، که معمولاً در یک فرد آلوده به حالت خفته باقی می ماند و فقط گاهی اوقات باعث ایجاد جوش می شود.

HSV-2 سویه تبخالی است که بیشتر با تبخال تناسلی مرتبط است. انگی که پدر و مادرت بهت گفته بودن که اگه با اون دختر حلقه لب قرار بذاری بهش میرسی. مانند همه انواع تبخال، متأسفانه این تبخال نیز برای سالها در فرد نهفته می ماند بدون اینکه خود را به شکل فیزیکی نشان دهد. این باعث می شود که بسیاری از افراد ناآگاهانه ویروس را از فردی به فرد دیگر بدون اینکه متوجه شوند دارند انجام می دهند، پخش می کنند. این عفونت به خودی خود تهدید کننده زندگی نیست، اما بیش از هر چیز دیگری باعث ایجاد انگ اجتماعی می شود، اما شاید نه برای مدت طولانی.

روند درمان

اخیراً مطالعه ای در پاتوژن های PLOS روی یک واکسن بالقوه که می تواند ویروس تبخال را از بین ببرد. این مجله با دسترسی آزاد بر اساس انتشار مقالات بررسی شده در مورد باکتری ها، قارچ ها، انگل ها، پریون ها و ویروس ها است که به درک بیولوژی پاتوژن ها کمک می کند. این ژورنال روشن کرد که مطالعه نویسنده هاروی فریدمن، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، می تواند گام بعدی در درمان ویروس تبخال باشد.

کار فریدمن توضیح داد که چرا ویروس تبخال بسیار سخت از بین می رود، که به دلیل فعالیت مرحله نهفته آن است. ویروس‌های تبخال در طول زمان نهفتگی، تنها چند محصول ژن ویروسی را بیان می‌کنند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در میزبان باقی بمانند، بدون اینکه به طور موثر توسط سیستم ایمنی ما پاک شوند. کار او در ادامه توضیح می‌دهد که «در این مرحله، ویروس‌های تبخال به طور فعال ژنوم ویروسی خود را با DNA پلیمرازهای ویروسی تکثیر نمی‌کنند و درمان‌های ضد ویروسی را که این پلیمرازها را هدف قرار می‌دهند، بی‌اثر می‌سازند».

با این حال، مطالعه فریدمن راهی برای دور زدن این فرآیند پیدا کرد. کار او با یافتن روشی برای ویرایش توانایی ویروس برای جلوگیری از شناسایی شروع شد. این فرآیند از یک CRISPR/Cas (تکرارهای کوتاه پالیندرومی با فاصله منظم خوشه ای) برای هدف قرار دادن ژن ویروسی استفاده می کند و «تولید ذرات عفونی جدید از سلول های انسانی را کاملاً مختل می کند». به عبارت دیگر، این فرآیند از انتشار ویروس جلوگیری کرد و توانایی آن را برای پنهان کردن خود در سلول‌های جدید سیستم ایمنی بدن انسان متوقف کرد.

آزمایش‌های اولیه فقط بر روی میمون‌های ماکاک انجام شده است، زیرا سیستم ایمنی مشابهی دارند، و خوکچه‌های هندی به این دلیل که علائم فیزیکی مشابهی با انسان در مواجهه با ویروس دارند. توسط اشاره شد مجله Popular Science، یک ماهنامه در مورد علم و فناوری فعلی، که کمبود بودجه چیزی است که واکسن را از بازار دارویی دور نگه می دارد، و حتی در آن زمان ممکن است سال ها طول بکشد تا به طور گسترده در دسترس عموم قرار گیرد.