De nieuwste therapieën voor de ziekte van Parkinson zullen ons allemaal raken

Ik ben een 32-jarige Canadees bij wie drie jaar geleden de ziekte van Parkinson werd vastgesteld. Afgelopen juli heb ik mijn baan opgezegd en ben ik terug naar huis verhuisd om me eerst in deze ziekte te verdiepen en er alles over te weten te komen en de behandelingsopties die voor mij beschikbaar zijn. Deze ziekte heeft me in staat gesteld om mijn voet tussen de deur te krijgen op plaatsen waar ik anders nooit zou zijn geweest en heeft me kennis laten maken met een aantal opmerkelijke mensen wier werk de wereld zal veranderen. Het heeft me ook de kans gegeven om wetenschap in actie te observeren terwijl het een grens van onze kennis verlegt. Ik ben me gaan realiseren dat de behandelingen die voor PD worden ontwikkeld niet alleen een zeer reële kans hebben dat deze ziekte op een dag tot het verleden behoort voor mij en anderen die eraan lijden, maar dat ze verreikende toepassingen hebben die zich zullen uitstrekken tot iedereen en de menselijke ervaring fundamenteel veranderen.

Recente ontwikkelingen hebben wetenschappers een beter begrip van deze aandoeningen gegeven, wat op zijn beurt ook inzichten heeft opgeleverd in hoe onze hersenen werken. Ze hebben ook geleid tot nieuwe behandelingen waarvan veel onderzoekers denken dat ze binnen 5 tot 10 jaar algemeen beschikbaar zullen zijn voor mensen met Parkinson. Maar dit zal in wezen gewoon een versie 1.0 van deze therapieën zijn, terwijl we deze technieken perfectioneren, zullen ze worden toegepast op andere ziekten in versie 2.0 (10 tot 20 jaar later) en op verder ogenschijnlijk gezonde individuen in versie 3.0 (20 tot 30 jaar uit).

Onze hersenen zijn een wirwar van neuronen die neurotransmitters produceren die elektrische pulsen veroorzaken die door de hersenen en door ons centrale zenuwstelsel stromen om de verschillende delen van ons lichaam te vertellen wat ze moeten doen. Deze neurale paden worden bij elkaar gehouden en ondersteund door een enorm netwerk van verschillende cellen, elk met zijn eigen unieke functie, maar allemaal gericht om u in leven te houden en goed te laten functioneren. Het meeste van wat er in ons lichaam gebeurt, wordt tegenwoordig redelijk goed begrepen, behalve de hersenen. Er zijn 100 miljard neuronen in de hersenen van verschillende typen en meer dan 100 biljoen verbindingen tussen die neuronen. Zij zijn verantwoordelijk voor alles wat je doet en bent. Tot voor kort hadden we weinig tot geen begrip van hoe alle verschillende stukjes in elkaar passen, maar grotendeels dankzij de gedetailleerde studie van neurologische aandoeningen beginnen we nu te begrijpen hoe het allemaal werkt. In de komende jaren zullen nieuwe tools en technieken, samen met de toepassing van machine learning, onderzoekers in staat stellen om nog dieper te graven, waarbij velen geloven dat het slechts een kwestie van tijd is voordat we een volledig beeld hebben.

Wat we weten, door de studie en behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen zoals Parkinson, Alzheimer, ALS, enz., is dat wanneer neuronen afsterven of chemische signalen niet langer worden geproduceerd boven een bepaalde drempel, er problemen ontstaan. Bij de ziekte van Parkinson bijvoorbeeld treden de symptomen pas op als ten minste 50-80% van de dopamine-producerende neuronen in specifieke delen van de hersenen zijn gestorven. Maar de hersenen van iedereen verslechteren in de loop van de tijd, de verspreiding van vrije radicalen en de opeenhoping van verkeerd gevouwen eiwitten die ontstaan ​​door simpelweg eten en ademen, leidt tot celdood. Ieder van ons heeft verschillende hoeveelheden gezonde neuronen in verschillende rangschikkingen en dit is de reden waarom er zo'n verscheidenheid is in de cognitieve vermogens van mensen. De toepassing van behandelingen die vandaag worden ontwikkeld om tekortkomingen bij mensen met verschillende ziekten op te lossen, zal op een dag worden gebruikt bij mensen die gewoon suboptimale niveaus van een bepaald neuron in een bepaald deel van de hersenen hebben.

De neurodegeneratie die leidt tot neurologische ziekten is een bijproduct van de natuurlijk verouderingsproces. Toenemende bewustwording en begrip van de factoren die bijdragen aan veroudering hebben ertoe geleid dat een groeiend aantal mensen in de medische gemeenschap gelooft dat we kunnen ingrijpen in dit proces en dit proces kunnen stoppen of zelfs veroudering helemaal omkeren. Er wordt gewerkt aan nieuwe therapieën om deze problemen aan te pakken. Enkele van de meest opwindende zijn…

Stamceltransplantatie

Genmodificatietherapieën

Neuromodulatie via Brain Machine Interfaces

Al deze technieken bevinden zich nog in de kinderschoenen en zullen de komende jaren voortdurend worden verbeterd. Het is denkbaar dat ogenschijnlijk gezonde mensen, eenmaal geperfectioneerd, in staat zullen zijn om een ​​kliniek binnen te lopen, hun hersenen te laten scannen, precies uit te lezen welke delen van hun hersenen suboptimale niveaus hebben en ervoor kiezen om die niveaus te verhogen door middel van een of meer van de verschillende bovengenoemde technieken.

Tot nu toe waren de beschikbare hulpmiddelen voor het begrijpen en diagnosticeren van de meeste ziekten jammerlijk ontoereikend en ontbrak het aan financiering voor ambitieus onderzoek. Er wordt tegenwoordig echter meer geld in dergelijk onderzoek gestoken en er werken meer mensen dan ooit aan de aanpak ervan. In het volgende decennium zullen we ongelooflijke nieuwe hulpmiddelen krijgen om ons begrip te helpen. De meest kansrijke projecten komen uit de Europees menselijk breinproject en Amerikaans herseninitiatief die voor de hersenen proberen te doen wat het menselijk genoomproject deed voor ons begrip van het genoom. Als het lukt, zal het onderzoekers een ongekend inzicht geven in hoe onze geesten in elkaar zitten. Daarnaast is er een enorme uitbarsting geweest in financiering voor projecten van particuliere instellingen zoals het door Google ontwikkelde Calico-labs  Paul Allen Instituut voor Hersenwetenschap, het Chan Zuckerberg-initiatief  Zuckermen instituut voor geest, brein en gedrag, het Gladstone Instituut  Amerikaanse Federatie voor Onderzoek naar Veroudering, het Buck Instituut, Scripps en Sens, om er maar een paar te noemen, om nog maar te zwijgen van al het nieuwe werk dat wordt gedaan in universiteiten en bedrijven met winstoogmerk over de hele wereld.