Η startup «vicarious» της τεχνητής νοημοσύνης ενθουσιάζει την ελίτ της Silicon Valley – Είναι όμως όλο διαφημιστική εκστρατεία;

Η startup Τεχνητής Νοημοσύνης, Vicarious, έχει τραβήξει μεγάλη προσοχή τον τελευταίο καιρό και δεν είναι απολύτως σαφές γιατί. Πολλοί μεγαλόσωμοι της Silicon Valley ανοίγουν τα προσωπικά τους χαρτζιλίκια και δίνουν τα μεγάλα χρήματα για να υποστηρίξουν την έρευνα της εταιρείας. Ο ιστότοπός τους καταδεικνύει την πρόσφατη εισροή χρηματοδότησης από αξιόλογους όπως ο Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon, Τζεφ Μπέζος, ο συνιδρυτής της Yahoo, Τζέρι Γιανγκ, ο συνιδρυτής του Skype Janus Friis, ο ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg και ο... Ashton Kutcher. Δεν είναι πραγματικά γνωστό πού πάνε όλα αυτά τα χρήματα. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια άκρως μυστική και προστατευτική περιοχή τεχνολογικής ανάπτυξης τον τελευταίο καιρό, αλλά η δημόσια συζήτηση σχετικά με την άφιξη και τη χρήση της πολυαναμενόμενης τεχνητής νοημοσύνης στον πραγματικό κόσμο ήταν κάθε άλλο παρά σιωπηλή. Το Vicarious ήταν λίγο σκοτεινό άλογο στην τεχνολογική σκηνή.

Ενώ υπήρξε πολύς θόρυβος για την εταιρεία, ειδικά από τότε που οι υπολογιστές τους έσπασαν το "CAPTCHA" το περασμένο φθινόπωρο, κατάφεραν να παραμείνουν ένας άπιαστος και μυστηριώδης παίκτης. Για παράδειγμα, δεν δίνουν τη διεύθυνσή τους από φόβο εταιρικής κατασκοπείας και ακόμη και μια επίσκεψη στον ιστότοπό τους θα σας αφήσει μπερδεμένους σχετικά με το τι κάνουν στην πραγματικότητα. Όλο αυτό το παιχνίδι σκληρά για να πάρει έχει ακόμα επενδυτές στη σειρά. Το κύριο έργο του Vicarious ήταν η κατασκευή ενός νευρωνικού δικτύου ικανού να αναπαράγει το τμήμα του ανθρώπινου εγκεφάλου που ελέγχει την όραση, την κίνηση του σώματος και τη γλώσσα.

Ο συνιδρυτής Scott Phoenix είπε ότι η εταιρεία προσπαθεί να «χτίσει έναν υπολογιστή που να σκέφτεται σαν άτομο, εκτός από το ότι δεν χρειάζεται να φάει ή να κοιμηθεί». Η εστίαση του Vicarious μέχρι στιγμής ήταν στην οπτική αναγνώριση αντικειμένων: πρώτα με φωτογραφίες, μετά με βίντεο και μετά με άλλες πτυχές της ανθρώπινης νοημοσύνης και μάθησης. Ο συνιδρυτής Dileep George, στο παρελθόν επικεφαλής ερευνητής στη Numenta, έχει δώσει έμφαση στην ανάλυση της αντιληπτικής επεξεργασίας δεδομένων στο έργο της εταιρείας. Το σχέδιο είναι να δημιουργηθεί τελικά μια μηχανή που θα μπορεί να μάθει να «σκέφτεται» μέσω μιας σειράς αποτελεσματικών και μη εποπτευόμενων αλγορίθμων. Φυσικά, αυτό έχει τρομάξει αρκετά τους ανθρώπους.

Εδώ και χρόνια, η πιθανότητα η τεχνητή νοημοσύνη να γίνει μέρος της πραγματικής ζωής έχει προκαλέσει αμέσως έντονες αναφορές στο Χόλιγουντ. Εκτός από τους φόβους για απώλεια ανθρώπινων θέσεων εργασίας από τα ρομπότ, οι άνθρωποι ανησυχούν ειλικρινά ότι δεν θα αργήσει να βρεθούμε σε μια κατάσταση που δεν μοιάζει με αυτές που παρουσιάζονται στο Matrix. Ο συνιδρυτής της Tesla Motors και της PayPal, Elon Musk, επίσης επενδυτής, εξέφρασε ανησυχίες για την τεχνητή νοημοσύνη σε πρόσφατη συνέντευξη στο CNBC.

«Μου αρέσει να παρακολουθώ τι συμβαίνει με την τεχνητή νοημοσύνη», είπε ο Μασκ. «Νομίζω ότι υπάρχει δυνητικά επικίνδυνο αποτέλεσμα εκεί. Έχουν γίνει ταινίες για αυτό, ξέρετε, όπως ο Εξολοθρευτής. Υπάρχουν κάποια τρομακτικά αποτελέσματα. Και θα πρέπει να προσπαθήσουμε να βεβαιωθούμε ότι τα αποτελέσματα είναι καλά, όχι άσχημα».

Ο Stephen Hawking έβαλε τα δύο σεντς του, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τον φόβο μας ότι πρέπει να φοβόμαστε. Τα πρόσφατα σχόλιά του στο Η Ανεξάρτητη οδήγησε σε φρενίτιδα στα μέσα ενημέρωσης, πυροδοτώντας τίτλους όπως το «Ο Στίβεν Χόκινγκ είναι τρομοκρατημένος από την τεχνητή νοημοσύνη» της Huffington Post και το λαμπρό «Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μπορούσε να βάλει τέλος στην ανθρωπότητα!» του MSNBC. Τα σχόλια του Χόκινγκ ήταν σημαντικά λιγότερο αποκαλυπτικά, ισοδυναμώντας με μια λογική προειδοποίηση: «Η επιτυχία στη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης θα ήταν το μεγαλύτερο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία.

Δυστυχώς, μπορεί να είναι και το τελευταίο, εκτός αν μάθουμε πώς να αποφύγουμε τους κινδύνους. Ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος της τεχνητής νοημοσύνης εξαρτάται από το αν μπορεί να ελεγχθεί καθόλου». Αυτή η ερώτηση του «ελέγχου» έβγαλε πολλούς ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ρομπότ από την ξυλουργική, υποστηρίζοντας την ελευθερία των ρομπότ, λέγοντας ότι η προσπάθεια να «ελεγχθεί» αυτά τα σκεπτόμενα όντα θα ήταν σκληρή και ισοδυναμούσε με μια μορφή σκλαβιάς και ότι πρέπει να το αφήσουμε τα ρομπότ είναι ελεύθερα και ζουν τη ζωή τους στο μέγιστο των δυνατοτήτων (Ναι, υπάρχουν αυτοί οι ακτιβιστές.)

Πολλά χαλαρά πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν παρασυρθούν οι άνθρωποι. Πρώτον, το Vicarious δεν δημιουργεί μια ένωση ρομπότ που θα έχουν συναισθήματα, σκέψεις και προσωπικότητες ή επιθυμία να ξεσηκωθούν ενάντια στους ανθρώπους που τα δημιούργησαν και να κυριεύσουν τον κόσμο. Μετά βίας καταλαβαίνουν τα αστεία. Μέχρι στιγμής ήταν σχεδόν αδύνατο να διδάξουμε στους υπολογιστές οτιδήποτε μοιάζει με την αίσθηση του δρόμου, την ανθρώπινη «νοηματοδότηση» και τις ανθρώπινες λεπτότητες.

Για παράδειγμα, ένα έργο από το Στάνφορντ που ονομάζεται "Βαθιά Κινούμενος», που είχε σκοπό να ερμηνεύσει κριτικές ταινιών και να δώσει στις ταινίες μια κριτική προς τα πάνω ή προς τα κάτω, ήταν εντελώς ανίκανη να διαβάσει σαρκασμό ή ειρωνεία. Τελικά, ο Vicarious δεν μιλάει για προσομοίωση της ανθρώπινης εμπειρίας. Η γενικά σαρωτική δήλωση ότι οι υπολογιστές του Vicarious θα «σκέφτονται» σαν άνθρωποι είναι αρκετά ασαφής. Πρέπει να βρούμε μια άλλη λέξη για το «σκέφτομαι» σε αυτό το πλαίσιο. Μιλάμε για υπολογιστές που μπορούν να μάθουν μέσω της αναγνώρισης – τουλάχιστον προς το παρόν.

Λοιπόν, τι σημαίνει αυτό; Τα είδη των εξελίξεων προς τα οποία κινούμαστε ρεαλιστικά έχουν πιο πρακτικά και εφαρμόσιμα χαρακτηριστικά, όπως αναγνώριση προσώπου, αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα, ιατρική διάγνωση, μετάφραση κειμένου (θα μπορούσαμε σίγουρα να χρησιμοποιήσουμε κάτι καλύτερο από το Google translate, τελικά) και υβριδισμό τεχνολογίας. Το ανόητο με όλα αυτά είναι κανένα από αυτά δεν είναι καινούργιο. Ο Τεχνικός γκουρού και Πρόεδρος της Εταιρείας Τεχνητής Γενικής Νοημοσύνης, Δρ. Ben Goertzel επισημαίνει στο το blog του, «Αν επιλέξατε άλλα προβλήματα, όπως το να είστε αγγελιοφόρος ποδηλάτου σε μια πολυσύχναστη οδό της Νέας Υόρκης, να γράψετε ένα άρθρο εφημερίδας για μια κατάσταση που εξελίσσεται πρόσφατα, να μάθετε μια νέα γλώσσα με βάση την εμπειρία του πραγματικού κόσμου ή να εντοπίσετε τα πιο σημαντικά ανθρώπινα γεγονότα μεταξύ όλων των αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων σε μια μεγάλη αίθουσα με πολύ κόσμο, τότε θα διαπιστώσατε ότι οι σημερινές στατιστικές μέθοδοι [Μηχανικής Μάθησης] δεν είναι τόσο χρήσιμες».

Υπάρχουν απλώς ορισμένα πράγματα που οι μηχανές δεν καταλαβαίνουν ακόμη, και ορισμένα πράγματα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε έναν αλγόριθμο. Βλέπουμε ένα κυλιόμενο είδος διαφημιστικής εκστρατείας χιονόμπαλας που έχει σχεδόν αποδειχθεί, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ότι είναι κυρίως χνουδωτό. Αλλά η ίδια η διαφημιστική εκστρατεία μπορεί να είναι επικίνδυνη. Ως Διευθυντής Έρευνας AI του Facebook και Ιδρυτικός Διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης Δεδομένων του NYU, ο Yann LeCun δημοσίευσε δημόσια τη σελίδα του στο Google+: «Η διαφημιστική εκστρατεία είναι επικίνδυνη για την τεχνητή νοημοσύνη. Το Hype σκότωσε την τεχνητή νοημοσύνη τέσσερις φορές τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Η διαφημιστική εκστρατεία AI πρέπει να σταματήσει."

Όταν ο Vicarious έσπασε το CAPTCHA το περασμένο φθινόπωρο, ο LeCun ήταν δύσπιστος για τη φρενίτιδα των μέσων ενημέρωσης, επισημαίνοντας μερικές πολύ σημαντικές πραγματικότητες: «1. Το σπάσιμο των CAPTCHA δεν είναι καθόλου ενδιαφέρουσα εργασία, εκτός και αν είστε αποστολέας ανεπιθύμητης αλληλογραφίας. 2. Είναι εύκολο να διεκδικήσεις την επιτυχία σε ένα σύνολο δεδομένων που έχεις φτιάξει μόνος σου». Συνέχισε συμβουλεύοντας τους δημοσιογράφους τεχνολογίας: «Παρακαλώ, μην πιστεύετε αόριστους ισχυρισμούς από νεοσύστατες εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης, εκτός εάν παράγουν αποτελέσματα τελευταίας τεχνολογίας σε ευρέως αποδεκτά σημεία αναφοράς» και λέει να προσέχετε τις φανταχτερές ή ασαφείς ορολογίες όπως «λογισμικό μηχανικής εκμάθησης που βασίζεται σε υπολογιστικές αρχές του ανθρώπινου εγκεφάλου» ή «αναδρομικό φλοιικό δίκτυο».

Σύμφωνα με τα πρότυπα του LeCun, η αναγνώριση αντικειμένων και εικόνων είναι μακράν ένα πιο εντυπωσιακό βήμα στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Έχει μεγαλύτερη πίστη στη δουλειά ομάδων όπως η Deep Mind, που έχουν καλό ιστορικό σε έγκριτες εκδόσεις και ανάπτυξη τεχνολογίας, καθώς και μια εξαιρετική ομάδα επιστημόνων και μηχανικών που εργάζονται για αυτούς. "Ίσως η Google να πλήρωσε υπερβολικά για το Deep Mind", λέει ο LeCun, "αλλά όντως πήρε ένα μεγάλο κομμάτι έξυπνων ανθρώπων με τα χρήματα. Αν και ορισμένα από αυτά που κάνει η Deep Mind κρατούνται μυστικά, δημοσιεύουν εργασίες σε μεγάλα συνέδρια." Η γνώμη του LeCun για τον Vicarious είναι αρκετά διαφορετική: «Το Vicarious είναι όλος καπνός και καθρέφτες», λέει. «Οι άνθρωποι δεν έχουν ιστορικό (ή αν έχουν, είναι ένα ιστορικό διαφημίσεων και όχι παραδόσεων).

Ποτέ δεν έχουν συνεισφέρει στην τεχνητή νοημοσύνη, τη μηχανική μάθηση ή την όραση υπολογιστών. Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τις μεθόδους και τους αλγόριθμους που χρησιμοποιούν. Και δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα σε τυπικά σύνολα δεδομένων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κοινότητα να αξιολογήσει την ποιότητα των μεθόδων τους. Είναι όλα hype. Υπάρχουν πολλές startups AI/deep Learning που κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα (κυρίως εφαρμογές μεθόδων που αναπτύχθηκαν πρόσφατα στον ακαδημαϊκό χώρο). Μου προκαλεί σύγχυση το γεγονός ότι ο Vicarious προσελκύει τόση προσοχή (και χρήματα) με τίποτα άλλο εκτός από άγριους αβάσιμους ισχυρισμούς».

Ίσως είναι η ανάμνηση ψευδο-καλτ πνευματικών κινημάτων που εμπλέκουν τις διασημότητες. Κάνει το όλο θέμα να φαίνεται λίγο χαϊδευτικό ή τουλάχιστον εν μέρει φανταστικό. Θέλω να πω, πόσο σοβαρά μπορείτε να πάρετε μια επιχείρηση που περιλαμβάνει τον Ashton Kutcher και περίπου ένα εκατομμύριο αναφορές στον Εξολοθρευτή; Στο παρελθόν, πολλά από τα μέσα ενημέρωσης ήταν εξαιρετικά ενθουσιώδη, ο Τύπος ίσως υπερβολικά ενθουσιασμένος που χρησιμοποιεί λέξεις όπως «βιολογικά εμπνευσμένος επεξεργαστής» και «κβαντικός υπολογισμός».

Αλλά αυτή τη φορά, το hype-machine είναι λίγο πιο απρόθυμο να αλλάξει αυτόματα ταχύτητα. Όπως τόνισε πρόσφατα ο Gary Marcus στο The New Yorker, πολλές από αυτές τις ιστορίες είναι «στην καλύτερη περίπτωση μπερδεμένες», αποτυγχάνοντας στην πραγματικότητα να παρουσιάσουν οτιδήποτε νέο και ανανεώνοντας πληροφορίες σχετικά με την τεχνολογία που ήδη έχουμε και χρησιμοποιούμε. Και αυτό το πράγμα συνεχίζεται για δεκαετίες. Απλώς ελέγξτε το perceptron και μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το πόσο σκουριασμένο είναι στην πραγματικότητα αυτό το τεχνολογικό τρένο. Τούτου λεχθέντος, πλούσιοι άνθρωποι πηδούν στο τρένο για τα χρήματα και δεν φαίνεται ότι πρόκειται να σταματήσει σύντομα.