De democratische toekomst van het onderwijs

Als je aan de toekomst denkt, word je vaak overvallen door beelden van autoritarisme: beperkingen van het vrije verkeer, de vrijheid van meningsuiting en zelfs de vrijheid van denken (denk aan de dystopische Negentienvierentachtig?). We hebben genoeg boeken gelezen en genoeg films gezien waarin de hersenloze mensen van de toekomst in formatie meerollen onder het alziende oog van Big Brother. Maar waarom dringen we erop aan om ons deze verschrikkelijke toekomst voor te stellen? Waarom hebben we films zoals De matrix zo'n duurzame visie op de toekomst in het publieke bewustzijn produceren?

Als het om onderwijs gaat, ben ik optimistisch over de toekomst. De hervorming van het onderwijs is al aan de gang en zal de komende jaren alleen maar versnellen. De decentralisatie van kennis, veroorzaakt door de uitbreiding van de breedbandpenetratie, zal leiden tot een bredere toegang tot educatieve middelen voor een groeiend aantal mensen. Deze ontwikkelingen zullen leiden tot een hogere mate van democratie in het onderwijs; leerlingen krijgen de regie over hun eigen leerproces.

Hoe zal deze democratisering tot stand komen? Er zijn verschillende ideeën. Ze erkennen echter allemaal dat de digitale wereld de grens vormt van deze onderwijsrevolutie.

Breedbandtoegang en digitaal onderwijs

Schrijven voor de Huffington Postmerkt Sramana Mitra op dat een van de grootste beperkingen van online onderwijs de mate van breedbandpenetratie is. Volgens Mitra's voorspelling zal de breedbandtoegang tegen 2020 aanzienlijk toenemen, waardoor de heerschappij van digitaal onderwijs zich kan uitbreiden, vooral in de derde wereld.

Een belangrijk onderdeel van het breedbanduitbreidingsproject is de steun die het heeft gekregen van internationale organisaties die zich de afgelopen jaren sterk voor dit onderwerp hebben ingezet. UNESCO was betrokken bij de oprichting van de Broadband Commission for Digital Development in 2010. A recent verslag van de Broadband Commission erkent breedband als "een transformationele technologie, waarvan de wereldwijde uitrol een enorm potentieel biedt voor duurzame ontwikkeling - door leermogelijkheden te verbeteren, de uitwisseling van informatie te vergemakkelijken en de toegang tot inhoud die taalkundig en cultureel divers is te vergroten." Onderwijs is zeker een belangrijk onderdeel van de visie van de Commissie. Irina Bokova, de directeur-generaal van UNESCO, schrijft: “We moeten het beste uit breedband halen om de toegang tot kwaliteitsonderwijs voor iedereen te verbreden en om alle burgers de kennis, vaardigheden en waarden te geven die ze nodig hebben om succesvol te leven en te werken in de digitale wereld. leeftijd."

Ondernemers voor online onderwijs

Het belang van breedband in het onderwijs van de toekomst staat buiten kijf. Maar hoe wordt breedband gebruikt om onderwijs te geven? Mensen toegang geven tot onderwijs van hoge kwaliteit is veel meer dan hen toegang geven tot Google: er moet een gerichte inspanning worden geleverd om de normen voor digitaal onderwijs vast te stellen en te verbeteren. Breedband is de tool waarmee innovatieve docenten het onderwijssysteem opnieuw vorm kunnen geven. Maar wie zijn deze vernieuwers?

Een van de manieren waarop internet het onderwijs al heeft veranderd, is door de kracht van gratis leermiddelen, met name video's. Ik ben verlicht en geboeid door online lezingen en presentaties (inclusief de hele reeks TED-talks die ik heb bekeken tijdens het schrijven van dit artikel). De mogelijkheid krijgen om na te streven waar je in geïnteresseerd bent - elk onderwerp, op elk moment van de dag - kan het leerproces natuurlijker en aangenamer maken. En als leren leuk is, is de kans groot dat de inhoud beklijft. Video's zijn en blijven daarom een ​​belangrijk medium voor kennisoverdracht.

Een voorbeeld van een online videogestuurd educatief hulpmiddel is Khan Academy. Opgericht door MIT afgestudeerd Salman Khan, Khan Academy begon toen Khan zijn neven begon te begeleiden. Hij maakte video's voor hen en ontdekte al snel dat ze beter leken te leren via de video's dan via persoonlijke instructies. Nadat de video's (die ook op YouTube werden geplaatst) aan populariteit begonnen te winnen, besloot Khan het project uit te breiden door zijn baan als hedgefondsanalist op te zeggen en Khan Academy op te richten.

Het uitgangspunt achter Khan Academy is dat leraren technologie kunnen gebruiken, interessant genoeg, om 'het klaslokaal menselijker te maken'. Sommige docenten hebben Khan Academy-lezingen als huiswerk opgegeven, zodat studenten thuis en in hun eigen tempo belangrijke concepten kunnen leren en herhalen. Het resultaat is dat leerlingen hun tijd op school kunnen besteden aan samenwerking met elkaar en de concepten die ze hebben geleerd van Khan Academy-tutorials thuis kunnen toepassen. Tijdens een TED-conferentie, beschreef Khan dit proces als “de one-size-fits-all lezing uit het klaslokaal verwijderen en studenten thuis een lezing in hun eigen tempo laten geven … De allereerste keer dat je je hersens rond een nieuw concept probeert te krijgen, het allerlaatste wat je nodig hebt, is dat een ander mens zegt: 'Begrijp je dit?'”

Khan Academy werkt eraan om die druk weg te nemen, die niet altijd bevorderlijk is voor leren. Met online videotutorials kunnen studenten pauzeren en herhalen en in hun eigen tempo doorgaan terwijl ze verschillende concepten leren. Dit verlicht de druk die ervoor kan zorgen dat studenten in de klas worden afgesloten. 

Zelfgeorganiseerde leeromgevingen

Voor onderwijsonderzoeker Sugata Mitra, is zelfstudie de toekomst van het onderwijs. Het huidige onderwijssysteem, benadrukt Mitra, is zeer goed ontworpen, maar het is ook achterhaald, omdat het is ontworpen om te voorzien in de behoeften van een koloniaal bestuur dat niet meer bestaat. Dit hoeft niet per se slecht te zijn. Integendeel, nieuwe technologie zal het mogelijk maken voor studenten, die misschien nooit de kans hebben gehad om naar school te gaan, om zelfstudie te doen. "Er is een manier om het speelveld gelijk te trekken", zegt Mitra. “Zou het kunnen dat we helemaal niet naar school hoeven? Zou het kunnen dat je op het moment dat je iets moet weten, daar binnen twee minuten achter kunt komen?”

Mitra reisde naar sloppenwijken en afgelegen dorpen, waar hij kinderen computers voorzag die waren geladen met verschillende educatieve programma's (meestal Engelstalige programma's). Zonder enige instructie te geven, liet Mitra deze kinderen met rust om erachter te komen wat de computers waren en hoe ze werkten. Hij ontdekte dat als de kinderen een paar maanden alleen werden gelaten, ze leerden hoe ze de computers in technische zin moesten bedienen en dat ze ook leerden de informatie op de machine te extraheren en te bestuderen, waarbij ze zichzelf vaak wat Engels leerden.

De ontdekking zette Mitra ertoe aan een fascinerend project te pionieren: de Zelfgeorganiseerde leeromgeving (ZOOL). Het uitgangspunt van de SOLE is dat kinderen, als ze de kans krijgen om zichzelf te organiseren, vanzelf zullen leren; ze hoeven zich alleen maar door hun nieuwsgierigheid te laten leiden. zegt Mitra in zijn TED Talk, “Als je het onderwijsproces zichzelf laat organiseren, ontstaat er leren. Het gaat er niet om dat leren mogelijk wordt, het gaat erom verhuur het gebeurt … Mijn wens is om te helpen bij het ontwerpen van een toekomst van leren door kinderen over de hele wereld te ondersteunen, om gebruik te maken van hun verwondering en hun vermogen om samen te werken. Zelfgeorganiseerde leeromgevingen kunnen door iedereen, overal en altijd worden gecreëerd, waardoor de structuur echt gedecentraliseerd wordt. Het proces begint op gang te komen: ENIGE Centraal werd gelanceerd door Newcastle University in 2014. Het dient als "een wereldwijde hub voor onderzoek naar zelfgeorganiseerde leeromgevingen, waar onderzoekers, praktijkmensen, beleidsmakers en ondernemers samenkomen."

Onderwijs en empowerment

Zowel Khan als Mitra delen een gemeenschappelijke overtuiging over de toekomst van leren: onderwijs kan en moet op grote schaal beschikbaar zijn, en meer macht moet in de handen van leerlingen worden gelegd, zodat ze hun eigen educatieve pad kunnen uitstippelen. Beide concepten staan ​​centraal in het werk van opvoeders, Daphne Koller. "In sommige delen van de wereld... is onderwijs gewoon niet gemakkelijk toegankelijk", zegt Koller in een TED Talk. Vanwege de stijgende kosten van hoger onderwijs, zegt Koller dat "zelfs in delen van de wereld zoals de Verenigde Staten, waar onderwijs beschikbaar is, het misschien niet binnen bereik is."

Om dit op te lossen, richtte Koller op Coursera, een online bron die hoogwaardige cursussen van universiteiten over de hele wereld volgt en deze gratis online beschikbaar stelt. Er zijn veel partneruniversiteiten, van Princeton tot de Universiteit van Peking en de Universiteit van Toronto. Via Coursera zijn gratis onderwijsbronnen van hoge kwaliteit beschikbaar voor mensen over de hele wereld - nog een voorbeeld van de decentralisatie van het onderwijs.

Publieke steun en kritisch bewustzijn

Met behulp van de kracht van breedband brengen vernieuwers als Koller, Khan en Mitra gratis onderwijs van hoge kwaliteit naar een breed publiek. Dat gezegd hebbende, speelt zelfs het publiek een belangrijke rol bij onderwijshervormingen. Het is onze vraag naar meer kansen en ons enthousiasme voor digitaal onderwijs dat meer visionairs en ondernemers zal dwingen om de markt van digitaal onderwijs op te bouwen.

Nieuwsgierigheid is een sterke kracht binnen en buiten de klas; dezelfde nieuwsgierigheid zal het traditionele klaslokaal veranderen. Nieuwsgierigheid moet echter gepaard gaan met kritisch denken. Er moeten regels en normen zijn in het tijdperk van digitaal onderwijs - geen detenties, schorsingen en uitzettingen, maar een schijn van structuur in de manier waarop informatie wordt doorgelicht, gestandaardiseerd en geleverd. Zonder dit zal de onderwijsdemocratie snel overgaan in digitale anarchie

Het internet is een beetje zoals het Wilde Westen: een wetteloze grens waar je gemakkelijk de weg kwijtraakt. Begeleiding en regulering is belangrijk als we een betekenisvol en gerenommeerd digitaal onderwijssysteem willen opzetten. Het is de verantwoordelijkheid van ieder mens om een ​​kritische houding ten opzichte van online informatie te ontwikkelen. Digitale leerlingen van het heden en de toekomst zullen een grote mate van internetgeletterdheid en kritisch bewustzijn moeten ontwikkelen om door de overweldigende hoeveelheid beschikbare informatie te kunnen navigeren. Het kan ontmoedigend lijken, maar het werk van opvoeders zoals Khan, Koller en Mitra zal het beter beheersbaar maken.