انتشار دیجیتال: یک مشکل منحصر به فرد زباله در قرن بیست و یکم

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• نوامبر 22، 2021

ردپای کربن اینترنت که در حال حاضر تقریباً 4 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی را تشکیل می دهد، یک جنبه مهم اما اغلب نادیده گرفته شده از زندگی دیجیتال ما است. این ردپای فراتر از انرژی مورد استفاده دستگاه‌ها و مراکز داده ما است و کل چرخه عمر این فناوری‌ها، از تولید تا دفع را در بر می‌گیرد. با این حال، با ظهور مشاغل و مصرف کنندگان آگاه از محیط زیست، همراه با قوانین بالقوه دولتی و پیشرفت های فناوری، ممکن است شاهد روند نزولی در انتشارات دیجیتال باشیم.

زمینه انتشار دیجیتال

دنیای دیجیتال ردپای فیزیکی دارد که اغلب نادیده گرفته می شود. داده ها نشان می دهد که اینترنت مسئول تقریباً 4 درصد از انتشار دی اکسید کربن در جهان است. این رقم مصرف انرژی دستگاه های روزمره مانند گوشی های هوشمند و روترهای وای فای را در بر می گیرد. علاوه بر این، شامل مراکز داده عظیمی است که به عنوان ذخیره سازی برای حجم وسیعی از اطلاعاتی که به صورت آنلاین در گردش هستند، عمل می کنند.

با کاوش عمیق تر، ردپای کربن اینترنت فراتر از انرژی مصرف شده در طول استفاده است. همچنین انرژی مصرف شده در تولید و توزیع دستگاه های محاسباتی را نیز به حساب می آورد. فرآیند تولید این دستگاه‌ها، از لپ‌تاپ گرفته تا گوشی‌های هوشمند، شامل استخراج، مونتاژ و حمل و نقل منابع است که همگی به انتشار دی اکسید کربن کمک می‌کنند. علاوه بر این، انرژی مورد نیاز برای عملکرد و خنک‌سازی این دستگاه‌ها و مراکز داده نقش مهمی در این موضوع دارد.

انرژی که دستگاه های ما را تغذیه می کند و باتری های آنها را خنک می کند از شبکه های برق محلی گرفته می شود. سوخت این شبکه ها از منابع مختلفی از جمله زغال سنگ، گاز طبیعی، انرژی هسته ای و انرژی های تجدیدپذیر تامین می شود. نوع منبع انرژی مورد استفاده می تواند تاثیر زیادی بر ردپای کربن فعالیت های دیجیتال داشته باشد. برای مثال، دستگاهی که از زغال سنگ تغذیه می‌کند، ردپای کربن بیشتری نسبت به دستگاهی که با انرژی تجدیدپذیر کار می‌کند، خواهد داشت. بنابراین، گذار به منابع انرژی پاک تر، گامی مهم در کاهش انتشار کربن دیجیتال است.

تاثیر مخرب 

اتحادیه بین‌المللی مخابرات سازمان ملل فکر می‌کند که مصرف جهانی برق توسط اینترنت ممکن است کمتر از آن چیزی باشد که داده‌های کنونی نشان می‌دهد. این دیدگاه ریشه در اتخاذ ابتکارات سازگار با محیط زیست دارد، مانند بهبود بهره وری انرژی و تمرکز داده ها در تاسیسات بزرگ. این استراتژی ها می تواند منجر به کاهش چشمگیر مصرف انرژی شود. به عنوان مثال، مراکز داده بزرگ می توانند از فناوری های خنک کننده پیشرفته و منابع انرژی تجدید پذیر استفاده کنند که کارآمدتر و پایدارتر هستند.

انتظار می‌رود ردپای کربن اینترنت به روند نزولی خود ادامه دهد، که ناشی از افزایش کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان آگاه از محیط‌زیست است. با افزایش آگاهی در مورد تأثیر زیست محیطی فعالیت های دیجیتال ما، مصرف کنندگان ممکن است تقاضای شفافیت بیشتری از شرکت ها در مورد منابع انرژی خود کنند. این تغییر در رفتار مصرف‌کننده می‌تواند کسب‌وکارها را برای اتخاذ استراتژی‌های کارآمد انرژی تشویق کند. به عنوان مثال، ممکن است شرکت‌ها تشویق شوند که در منابع انرژی تجدیدپذیر برای مراکز داده خود سرمایه‌گذاری کنند یا محصولات خود را به گونه‌ای طراحی کنند که انرژی کارآمدتری داشته باشند.

با این حال، همانطور که به سال 2030 نگاه می کنیم، بخش قابل توجهی از جمعیت جهان، عمدتاً در مناطق در حال توسعه، ممکن است برای اولین بار به اینترنت دسترسی پیدا کنند. در حالی که این توسعه فرصت‌های جدیدی را برای میلیاردها نفر باز می‌کند، همچنین به این معناست که انتشار دیجیتال سرانه احتمالاً افزایش خواهد یافت. بنابراین، برای دولت‌ها بسیار مهم است که این تأثیر بالقوه را کاهش دهند، از جمله ارتقای سواد دیجیتال با تمرکز بر استفاده پایدار از اینترنت، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌هایی که از انرژی‌های تجدیدپذیر حمایت می‌کند، و اجرای سیاست‌هایی که پذیرش فناوری‌های کارآمد انرژی را تشویق می‌کنند.

پیامدهای انتشار دیجیتال 

پیامدهای گسترده تر انتشارات دیجیتال ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

• مشاغلی که محیط بانان آموزش دیده را استخدام می کنند تا بهره وری انرژی و تصویر عمومی خود را بهبود بخشند. همچنین ممکن است تقاضا برای متخصصان متخصص در فناوری اطلاعات سبز و زیرساخت دیجیتال پایدار افزایش یابد.
• دولت‌ها شفافیت کسب‌وکارها را در مورد بهره‌وری انرژی، باز کردن مشاغل برای فارغ‌التحصیلان دارای مدرک علوم و حقوق الزامی می‌کنند. 
• تغییر در رفتار مصرف‌کننده به سمت حمایت از شرکت‌هایی که بهره‌وری انرژی را در اولویت قرار می‌دهند، که منجر به اقتصاد دیجیتالی پایدارتر و مسئولانه‌تر می‌شود.
• دولت‌ها در سراسر جهان قوانینی را برای تنظیم انتشارات دیجیتال وضع می‌کنند که منجر به استانداردهای سخت‌گیرانه‌تر برای شرکت‌های فناوری می‌شود.
• تغییر جمعیتی به سمت یک جمعیت جهانی که به صورت دیجیتالی متصل تر است، انتشار دیجیتال را بدتر می کند و به توسعه زیرساخت های اینترنتی پایدارتر نیاز دارد.
• پیشرفت های تکنولوژیکی با تمرکز بر بهره وری انرژی، منجر به ایجاد دستگاه ها و سیستم هایی می شود که انرژی کمتری مصرف می کنند.
• انگیزه های اقتصادی برای تشویق شرکت ها به کاهش انتشارات دیجیتالی خود، مانند تخفیف مالیاتی.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• به نظر شما عملی است که از مصرف کنندگان کشورهای در حال توسعه انتظار داشته باشیم که در دستگاه های سازگار با محیط زیست و خدمات اینترنتی سرمایه گذاری کنند؟
• آیا شرکت ها باید ابزارهای جایگزین ذخیره سازی داده ها (مانند ذخیره سازی داده های DNA) را بررسی کنند؟