Een toekomst met legale recreatieve drugs

"In mijn interview met Paul (late tienerjaren, universiteitsstudent) beschreef hij ecstasy als een 'futuristische drug' omdat het, in een gemakkelijk consumeerbare vorm, effecten biedt die vaak gewenst zijn in sociale situaties: energie, openheid en kalmte. Hij had het gevoel dat zijn generatie was opgegroeid met het slikken van pillen als het snelle antwoord op lichamelijke ziekte en dat dit patroon zich nu zou kunnen uitbreiden naar andere gebieden van het leven, in dit geval socialiteit en plezier."

Bovenstaand citaat is van Anna Olsens krant Consumptie e: XTC-gebruik en hedendaags sociaal leven gepubliceerd in 2009. Haar paper, gevestigd in Canberra, Australië, geeft persoonlijke ervaringen weer van twee mensen die de drug xtc hebben gebruikt. Door met de deelnemers te praten over hun ervaringen en te luisteren naar hun persoonlijke waarden, werd extase beschreven als het geven van waarde aan sociale relaties. De drug impliceert vaak "ideologieën over vitaliteit, vrije tijd en het belang van sociaal en energiek zijn zonder afbreuk te doen aan iemands andere sociale verantwoordelijkheden."

XTC heeft niet alleen meer aandacht gekregen en meer gebruikt in de millenniumgeneratie, maar veel recreatieve drugs die als "illegaal" worden beschouwd, komen ook steeds vaker voor in moderne samenlevingen. Marihuana is meestal de eerste drug die in je opkomt als je denkt aan illegale drugs die voornamelijk worden gebruikt in de drugscultuur van jongeren, en het overheidsbeleid begint op deze trend in te spelen. In de Verenigde Staten omvat de lijst met staten die marihuana hebben gelegaliseerd Alaska, Colorado, Oregon en Washington. Andere staten zijn ook begonnen legalisatie te overwegen, of zijn begonnen met het decriminaliseringsproces. Evenzo is Canada van plan invoering van de marihuanawetgeving in het voorjaar van 2017 – een van de beloften Canadese premier Justin Trudeau wilde vervullen.

Dit artikel is bedoeld om de huidige staat van marihuana en xtc in de hedendaagse samenleving en jeugdcultuur te schetsen, aangezien dit de generatie is die het pad van de toekomst zal bepalen. Recreatiedrugs in het algemeen zullen worden overwogen, maar de nadruk zal liggen op de twee bovengenoemde stoffen, xtc en marihuana. De huidige sociale en politieke toestand zal dienen als achtergrond om de potentiële toekomstige weg te bepalen die marihuana, xtc en andere recreatieve drugs zullen inslaan.

Recreatiedrugs in de samenleving en jeugdcultuur

Waarom het toegenomen gebruik?

Er zijn talloze pogingen gedaan om het gebruik van recreatieve drugs zoals marihuana te voorkomen omdat, simpel gezegd, "drugs slecht zijn". Er zijn over de hele wereld meerdere pogingen ondernomen in de hoop het drugsgebruik onder jongeren te verminderen, bijvoorbeeld reclamespots op tv en online advertenties die de glibberige helling van drugs demonstreren. Maar het heeft duidelijk niet veel gedaan. Als Mistige Millhorn en haar collega's noteren in hun paper De houding van Noord-Amerikanen ten opzichte van illegale drugs: "Hoewel scholen voorlichtingsprogramma's over drugs hebben gegeven, zoals DARE, is het aantal adolescenten dat drugs misbruikt niet dramatisch afgenomen."

Onderzoekers zijn begonnen met het bekijken van statistieken van enquêtes en werk van andere onderzoekers in de hoop het antwoord te vinden op een specifieke vraag: waarom blijven jongeren en jongvolwassenen drugs gebruiken ondanks de waarschuwingen die hen op jongere leeftijd zijn gegeven?

Howard Parker van de Universiteit van Manchester heeft ongelooflijk veel werk verzet in een poging om de redenen voor het toegenomen drugsgebruik onder jongeren te achterhalen. Hij is een van de belangrijkste voorstanders van de "normalisatie proefschrift": dat jongeren en jongvolwassenen door veranderingen in cultuur en samenleving het drugsgebruik langzaamaan een “normaal” onderdeel van hun leven hebben gemaakt. Cameron Duff geeft meer invulling aan het idee, zo kan de 'normalisatiethese' worden gezien als ''een multidimensionaal instrument, een barometer van veranderingen in sociaal gedrag en culturele perspectieven'. De normalisatiethese houdt zich in die zin evenzeer bezig met culturele verandering – met de manieren waarop drugsgebruik wordt geconstrueerd, waargenomen en soms getolereerd als een ingebedde sociale praktijk – als met de studie van hoeveel jonge mensen illegale middelen consumeren, hoe vaak en onder welke omstandigheden.”

Tijd maken voor ontspanning in een drukke wereld

Het concept van de "normalisatiethese" is de basis waarop veel onderzoekers hun studies uitvoeren. In plaats van te vertrouwen op statistieken, zoeken onderzoekers in plaats daarvan naar een kwalitatief beeld om de "ware" redenen te begrijpen waarom drugsgebruik onder jongere generaties zo wijdverbreid is geworden. Het is gebruikelijk dat individuen aannemen dat recreatieve drugsgebruikers delinquenten zijn en niet bijdragen aan de samenleving, maar het werk van Anna Olsen heeft het tegendeel bewezen: "Bij personen die ik interviewde, was het gebruik van ecstasy gematigd, en dit hing nauw samen met moralistische normen over illegale drugs en vrije tijd. De verslagen van de deelnemers over waar en wanneer ze ecstasy gebruikten bevatten morele verhalen over wanneer en waar het gepast was om de drug te gebruiken. Ze presenteerden ecstasy als een plezierig of leuk middel dat door mensen in hun vrije tijd wordt gebruikt, maar dat is niet geschikt voor consumptie buiten locaties en tijden die worden gebruikt voor amusement en gezelligheid." Hoewel haar werk in Australië is gebaseerd, is het gebruikelijk om dit gevoel op dezelfde manier te horen van Canadezen en Amerikanen.

Cameron Duff voerde een onderzoek uit dat ook in Australië was uitgevoerd, bestaande uit 379 "bar- en nachtclub"-bezoekers door een "onderscheppingsmethode" te gebruiken door willekeurige en bereidwillige deelnemers in de bars en nachtclubs te kiezen om een ​​echte dwarsdoorsnede van mensen te krijgen in plaats van één bepaalde groep. Uit het onderzoek bleek dat 77.2% van de deelnemers mensen kent die 'partydrugs' gebruiken, de term die in de krant wordt gebruikt om te verwijzen naar recreatieve drugs. Bovendien bevestigde 56% van de deelnemers dat ze minstens één keer in hun leven een partydrug hadden gebruikt.

Duff merkt ook op hoe goedgeaarde individuen lijken te passen in de mal van deze nieuwe jonge generatie recreatieve drugsgebruikers. Hij vermeldt dat "ongeveer 65% van deze steekproef een baan heeft, de overgrote meerderheid voltijds, terwijl nog eens 25% een combinatie van werk, formeel onderwijs en/of opleiding meldde." Hij benadrukt dat individuen die recreatieve drugs gebruiken niet simpelweg kunnen worden beschouwd als afwijkende of onproductieve leden van de samenleving, noch heeft het deze recreatieve drugsgebruikers asociaal of sociaal geïsoleerd gemaakt. van reguliere sociale en economische netwerken, en lijken hun gedrag op het gebied van drugsgebruik te hebben aangepast aan deze netwerken." Dit lijkt in overeenstemming te zijn met het werk van Olsen met betrekking tot het idee dat het niet alleen 'slechte' mensen zijn die betrokken raken bij recreatieve drugs, maar jongeren en jonge volwassenen die doelen en ambities hebben en die vervolgens slagen in hun persoonlijke en professionele leven. . De behoefte aan plezier en vrije tijd in deze tijd kan dus worden gevonden door het gebruik van recreatieve drugs, zolang ze verantwoord en recreatief worden gebruikt.

Hoe de anderen zich voelen

De algemene houding ten opzichte van recreatieve drugs lijkt te verschillen, afhankelijk van waar je heen gaat. Met name de legalisering van marihuana lijkt controversieel te blijven in de Verenigde Staten, terwijl Canada er veel liberaler over denkt. Millhorn en haar collega's merken in hun discussie op: "Uit dit onderzoek bleek dat de meerderheid van de Amerikanen vindt dat marihuana illegaal moet blijven, maar dat de overtuiging dat marihuana gelegaliseerd moet worden langzaam toeneemt." Hoewel het gebruik van marihuana vaak een stigma draagt ​​in bepaalde Amerikaanse en Canadese samenlevingen, "Pas in 1977 begonnen Amerikanen de legalisering van marihuana te ondersteunen. Hun steun nam licht toe van 28% in 1977 tot 34% in 2003," en een iets grotere toename van de steun in Canada, "van 23% in 1977 tot 37% in 2002."

Een toekomst met gelegaliseerde recreatieve drugs

Hoe zou onze samenleving eruit zien als het officiële beleid in overeenstemming is met pro-legaliseringsopvattingen? Er zijn natuurlijk voordelen verbonden aan het legaliseren van marihuana, xtc en andere recreatieve drugs. Maar er is het potentieel voor de hele ideologie om naar het zuiden te gaan. Eerst wat slecht nieuws.

Het slechte en het lelijke

Gevechtsvoorbereidingen

Peter Frankopan, de directeur van het Oxford Centre for Byzantine Research en een senior research fellow aan Worcester College, Oxford, schreef een uitstekend essay over Aeon met de titel:Oorlog, tegen drugs”. Daarin bespreekt hij de geschiedenis van het nemen van drugs voor de strijd. Vooral de Vikingen van de 9e tot de 11e eeuw stonden erom bekend: “Ooggetuigen dachten duidelijk dat iets deze krijgers in een tranceachtige staat had gebracht. Ze hadden hoogstwaarschijnlijk gelijk. Vrijwel zeker was de bovenmenselijke kracht en focus het resultaat van de inname van hallucinogene paddenstoelen die in Rusland werden gevonden, met name van de vliegenzwam – wiens kenmerkende rode dop en witte stippen vaak voorkomen in Disney-films. […] Deze giftige vliegenzwampaddestoelen produceren, wanneer ze voorgekookt zijn, krachtige psychoactieve effecten, waaronder delirium, opwinding en hallucinaties. De Vikingen hoorden van de vliegenzwam tijdens hun reizen langs de Russische riviersystemen."

De geschiedenis van drugsgebruik voor de strijd stopt daar echter niet. Pervitin of "panzer chokolade" baande zich een weg door de Duitse frontlinies in de Tweede Wereldoorlog: "Het leek een wondermiddel te zijn, dat gevoelens van verhoogd bewustzijn opwekte, concentratie concentreerde en het nemen van risico's aanmoedigde. Een krachtig stimulerend middel, het stond ook mannen toe functioneren met weinig slaap." De Britten namen ook deel aan het gebruik ervan: "Generaal (later veldmaarschalk) Bernard Montgomery gaf benzedrine uit aan zijn troepen in Noord-Afrika aan de vooravond van de slag om El Alamein - onderdeel van een programma waarbij 72 miljoen benzedrine-tabletten werden voorgeschreven aan Britse troepen tijdens de Tweede Wereldoorlog."

CNN meldde in november 2015 van ISIS-strijders ook drugs gebruiken voor de strijd. Captagon, een amfetamine die zogenaamd populair is in het Midden-Oosten, werd de favoriete drug. Dr. Robert Kiesling, een psychiater, werd in het artikel geciteerd en zei: “Je kunt dagen achtereen wakker blijven. Je hoeft niet te slapen. […] Het geeft je een gevoel van welzijn en euforie. En je denkt dat je onoverwinnelijk bent en dat niets je kan deren.”

Kennis in verkeerde handen

De gevolgen van gelegaliseerde recreatieve drugs zijn niet alleen beperkt tot de strijd. Het legaliseren van recreatieve drugs zou de barrières wegnemen voor goed en uitgebreid onderzoek naar hun chemische structuur en effecten. Wetenschappelijke kennis en bevindingen worden gepubliceerd voor zowel de wetenschappelijke gemeenschap als het publiek. Gezien deze omstandigheden kan dit tot ongewenste gevolgen leiden. Er is al een trend dat er in hoog tempo nieuwe 'designer drugs' uitkomen. Zoals opgemerkt in het WebMD-artikel "Nieuwe designerdrugs op de zwarte markt: waarom nu?" een DEA-agent werd geciteerd die zei: "'Wat hier echt een andere factor is, is internet -- informatie, goed of fout of onverschillig, wordt razendsnel verspreid en verandert het speelveld voor ons. […] Het is een perfecte storm van nieuwe trends. Vóór internet duurde het jaren voordat deze dingen evolueerden. Nu versnellen trends in seconden.'" Designerdrugs, zoals gedefinieerd door "Project weten' zijn, 'specifiek gemaakt om te passen rond bestaande drugswetten. Deze drugs kunnen nieuwe vormen van oudere illegale drugs zijn of volledig nieuwe chemische formules zijn die zijn gemaakt om buiten de wet te vallen. Het legaliseren van recreatieve drugs zou het daarom mogelijk maken dat bepaalde informatie gemakkelijker toegankelijk is, en degenen die extreem krachtige drugs willen maken, zouden dat waarschijnlijk kunnen doen.

De Goede

Op dit moment lijkt het erop dat er opnieuw moet worden bekeken of recreatieve drugs moeten worden gelegaliseerd. De slechte kant vertelt echter niet het hele verhaal.

Zoals eerder vermeld, zijn er momenteel belemmeringen voor bepaalde onderzoeksinteresses vanwege de status van sommige veelgebruikte recreatieve drugs. Maar particulier gefinancierde groepen konden opdracht geven tot enkele kleinschalige onderzoeksprojecten waarbij slechts een paar deelnemers betrokken waren. Ze waren in staat om enkele van de potentiële voordelen te bepalen die recreatieve drugs zoals marihuana, xtc en zelfs paddo's hebben voor de behandeling van aandoeningen variërend van pijn tot psychische aandoeningen.

Spiritueel, om het mentale te behandelen

Duitse Lopez en Javier Zarracina verzamelden zoveel mogelijk studies voor hun artikel met de titel Het fascinerende, vreemde medische potentieel van psychedelische drugs, uitgelegd in meer dan 50 onderzoeken. Daarin laten ze meerdere artikelen zien die zijn gepubliceerd door onderzoekers die betrokken zijn bij het onderzoek naar het gebruik van psychedelica voor medische behandelingen. Ze brengen ook persoonlijke verhalen van deelnemers naar voren die uitleggen hoeveel beter ze zich voelden na de behandeling. Zoals gezegd, probeert het onderzoek nog steeds van de grond te komen. Hun onderzoeken hebben een kleine steekproefomvang en er zijn geen controlegroepen om te bepalen of de getoonde effecten echt een gevolg zijn van de psychedelica. Toch zijn onderzoekers optimistisch, aangezien deelnemers tijdens het behandelproces positief reageren.

Vermindering van het roken van sigaretten, alcoholisme, angst voor het levenseinde en depressie zijn slechts enkele van de genoemde grote problemen waarvan mensen verbetering zagen na het nemen van een dosis paddo's of LSD. Onderzoekers weten niet zeker wat dit effect veroorzaakt, maar sommigen geloven dat het komt door de krachtige mystieke ervaringen die psychedelica kunnen veroorzaken. Lopez en Zarracina beweren dat de deelnemers "diepgaande, betekenisvolle ervaringen hadden die hen soms kunnen helpen nieuwe inzichten te verwerven in hun eigen gedrag en ook om opnieuw contact te maken met hun waarden en prioriteiten in termen van wat belangrijk voor hen is in het grotere geheel van dingen." Albert Garcia-Romeu, een andere Johns Hopkins-onderzoeker, zei op dezelfde manier: "Als ze dat soort ervaringen hebben, lijkt het nuttig voor mensen om later gedragsveranderingen door te voeren, zoals stoppen met roken."

Een bepaalde spanning, om de pijn te behandelen

In een paper gepubliceerd in 2012 met de titel Medische marihuana: de rook opruimen door onderzoekers Igor Grant, J. Hampton Atkinson, Ben Gouaux en Barth Wilsey, worden de effecten van marihuana die wordt gebruikt voor de behandeling van verschillende aandoeningen waargenomen uit de afronding van verschillende onderzoeken. Marihuana die door rook werd ingeademd, resulteerde bijvoorbeeld consequent in een significante vermindering van het gevoel van chronische pijn in één onderzoek. Een groter deel van de personen die bij dit specifieke onderzoek betrokken waren, rapporteerde ten minste 30% pijnvermindering tijdens het gebruik van marihuana. De onderzoekers benadrukten dit punt omdat een "30% afname van pijnintensiteit over het algemeen wordt geassocieerd met meldingen van verbeterde levenskwaliteit."

Met betrekking tot synthetische THC, die oraal wordt ingenomen, toonden AIDS-patiënten ook positieve reacties op één type stof, dronabinol: "Proeven bij AIDS-patiënten met klinisch significant gewichtsverlies toonden aan dat dronabinol 5 mg per dag aanzienlijk beter presteerde dan placebo in termen van eetlust op korte termijn. verbetering (38% versus 8% na 6 weken), en dat deze effecten tot 12 maanden aanhielden, maar niet gepaard gingen met significante verschillen in gewichtstoename, misschien vanwege ziektegerelateerde energieverspilling."

Patiënten met multiple sclerose (MS) waren ook betrokken bij bepaalde onderzoeken. Analgesie, het onvermogen om pijn te voelen, is iets waar mensen met MS naar op zoek zijn in de geneeskunde helpen met hun toestand. Ook zij reageerden positief: uit een studie met een follow-up van 12 maanden bleek dat 30% van de patiënten die met een bepaalde vorm van marihuana voor MS-gerelateerde pijn werden behandeld, nog steeds een gevoel van pijnstilling konden behouden en rapporteerden een aanhoudende "verbetering" op een maximale dosis van 25 mg THC per dag. Onderzoekers concluderen daarom dat "pijnverlichting kan worden volgehouden zonder dosisverhogingen".

Er zijn natuurlijk bijwerkingen, maar het lijkt erop dat patiënten, door de vele onderzoeken, geen punt van ernst bereiken dat leidt tot ziekenhuisopname: "Over het algemeen zijn deze effecten dosisgerelateerd, zijn ze van milde tot matige ernst, lijken in de loop van de tijd af te nemen en worden minder vaak gemeld bij onervaren gebruikers dan bij naïeve gebruikers Recensies suggereren dat de meest voorkomende bijwerkingen duizeligheid of licht gevoel in het hoofd zijn (30%-60%), droge mond (10%-25%), vermoeidheid (5% -40%), spierzwakte (10%-25%), myalgie (25%) en hartkloppingen (20%). Hoesten en keelirritatie zijn gemeld in proeven met gerookte cannabis."

Het is duidelijk dat recreatieve drugs, mits de juiste aanwijzingen van een arts, de deur openen naar een betere behandeling en beheersing van sommige aandoeningen die de samenleving steeds meer treffen. Drugs zoals marihuana en paddo's zijn niet lichamelijk verslavend, maar kunnen psychologisch verslavend zijn. Hoewel de plaatselijke arts natuurlijk doses voorschrijft die met mate zijn. In plaats van typische farmaceutische medicijnen die veel gevaarlijker zijn, soms ineffectief, en kunnen leiden tot ernstige verslavingen zoals met Xanax, oxycodon of Prozac, is gebleken dat de mogelijkheid om toegang te hebben tot de bovengenoemde alternatieve medicijnen een groot potentieel heeft en een zegen zou zijn voor de samenleving. Bovendien zou toenemend onderzoek naar drugs als marihuana, xtc en psychedelica meer kennis opleveren over het gebruik en betere revalidatie- en welzijnsprogramma's ontwikkelen.