Quantumrun

ΠΙΣΤΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Quantumrun

Ανασχεδιασμός ποινής, φυλάκιση και αποκατάσταση: Μέλλον του νόμου P4

David Tal, Εκδότης, Μελλοντολόγος
@DavidTalWrites
LinkedIn

Δευτ., 09/14/2020 - 10:58

Το σωφρονιστικό μας σύστημα έχει σπάσει. Σε μεγάλο μέρος του κόσμου, οι φυλακές παραβιάζουν τακτικά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ οι ανεπτυγμένες χώρες φυλακίζουν περισσότερο τους κρατούμενους παρά τους μεταρρυθμίζουν.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αποτυχία του σωφρονιστικού συστήματος είναι αναμφισβήτητα πιο ορατή. Με τους αριθμούς, οι ΗΠΑ φυλακίζουν το 25 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού κρατουμένων - αυτό είναι 760 κρατούμενοι ανά 100,000 πολίτες (2012) σε σύγκριση με τη Βραζιλία στα 242 ή τη Γερμανία στα 90. Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ έχουν τον μεγαλύτερο πληθυσμό φυλακών στον κόσμο, η μελλοντική τους εξέλιξη έχει τεράστιο αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο ο υπόλοιπος κόσμος σκέφτεται για τη διαχείριση των εγκληματιών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το σύστημα των ΗΠΑ είναι το επίκεντρο αυτού του κεφαλαίου.

Ωστόσο, η αλλαγή που απαιτείται για να γίνει το σύστημα φυλάκισής μας πιο αποτελεσματικό και ανθρώπινο δεν θα συμβεί εκ των έσω - μια σειρά εξωτερικών δυνάμεων θα φροντίσει για αυτό.

Τάσεις που επηρεάζουν την αλλαγή στο σωφρονιστικό σύστημα

Η μεταρρύθμιση των φυλακών είναι ένα επίκαιρο πολιτικό ζήτημα εδώ και δεκαετίες. Παραδοσιακά, κανένας πολιτικός δεν θέλει να δείχνει αδύναμος στο έγκλημα και λίγοι στο κοινό σκέφτονται πολύ την ευημερία των εγκληματιών.

Στις ΗΠΑ, η δεκαετία του 1980 είδε τις απαρχές του «πολέμου κατά των ναρκωτικών» που συνοδευόταν από σκληρές πολιτικές καταδίκης, ιδιαίτερα υποχρεωτική φυλάκιση. Το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν μια έκρηξη στον πληθυσμό των φυλακών από κάτω από 300,000 το 1970 (περίπου 100 κρατούμενοι ανά 100,000) σε 1.5 εκατομμύριο μέχρι το 2010 (πάνω από 700 κρατούμενοι ανά 100,000) — και ας μην ξεχνάμε τα τέσσερα εκατομμύρια αποφυλάκια.

Όπως θα περίμενε κανείς, οι περισσότεροι από αυτούς που μπήκαν στις φυλακές ήταν παραβάτες ναρκωτικών, δηλαδή τοξικομανείς και μικροπωλητές ναρκωτικών. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς τους παραβάτες προέρχονταν από φτωχότερες γειτονιές, προσθέτοντας έτσι τις φυλετικές διακρίσεις και τον ταξικό πόλεμο στην ήδη αμφιλεγόμενη εφαρμογή της φυλάκισης. Αυτές οι παρενέργειες, εκτός από μια ποικιλία αναδυόμενων κοινωνικών και τεχνολογικών τάσεων, οδηγούν σε μια ευρεία, δικομματική κίνηση προς μια συνολική μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης. Οι κύριες τάσεις που οδηγούν αυτή τη στροφή περιλαμβάνουν:

Υπερπληθυσμός. Οι ΗΠΑ δεν έχουν αρκετές φυλακές για να στεγάσουν ανθρώπινα τον συνολικό πληθυσμό των κρατουμένων τους, με το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών να αναφέρει ένα μέσο ποσοστό υπερβάλλουσας χωρητικότητας περίπου 36%. Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, η κατασκευή, η συντήρηση και η στελέχωση περισσότερων φυλακών για την κατάλληλη προσαρμογή της περαιτέρω αύξησης του πληθυσμού των φυλακών επιβαρύνει σοβαρά τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Γκρι πληθυσμός κρατουμένων. Οι φυλακές γίνονται σιγά σιγά ο μεγαλύτερος πάροχος φροντίδας των ηλικιωμένων πολιτών στις ΗΠΑ, με τον αριθμό των κρατουμένων άνω των 55 να τετραπλασιάζεται σχεδόν μεταξύ 1995 και 2010. Μέχρι το 2030, τουλάχιστον το ένα τρίτο όλων των κρατουμένων στις ΗΠΑ θα είναι ηλικιωμένοι πολίτες που θα απαιτούν υψηλότερο επίπεδο ιατρική και νοσηλευτική υποστήριξη από αυτή που παρέχεται σήμερα στις περισσότερες φυλακές. Κατά μέσο όρο, η φροντίδα των ηλικιωμένων κρατουμένων μπορεί να κοστίσει από δύο έως τέσσερις φορές το κόστος της φυλάκισης ενός ατόμου ηλικίας 20 ή 30 ετών.

Φροντίδα ψυχικά ασθενών. Παρόμοια με το παραπάνω σημείο, οι φυλακές γίνονται σιγά-σιγά ο μεγαλύτερος πάροχος φροντίδας στις ΗΠΑ για άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες. Από την αποχρηματοδότηση και το κλείσιμο των περισσότερων κρατικών ιδρυμάτων ψυχικής υγείας στα 1970, ο μεγάλος πληθυσμός των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας έμεινε χωρίς το σύστημα υποστήριξης που απαιτείται για τη φροντίδα του εαυτού τους. Δυστυχώς, ένας μεγάλος αριθμός από τις πιο ακραίες περιπτώσεις βρήκαν τον δρόμο τους στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης όπου έχουν μαραζώσει χωρίς τις κατάλληλες θεραπείες ψυχικής υγείας που χρειάζονται.

Υπερβολές υγειονομικής περίθαλψης. Η αυξημένη βία που προκαλείται από τον υπερπληθυσμό, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ανάγκη για φροντίδα των ψυχικά ασθενών και των ηλικιωμένων κρατουμένων, σημαίνει ότι ο λογαριασμός για την υγειονομική περίθαλψη στις περισσότερες φυλακές αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο.

Χρόνια υψηλή υποτροπή. Δεδομένης της έλλειψης προγραμμάτων εκπαίδευσης και επανακοινωνικοποίησης στις φυλακές, της έλλειψης υποστήριξης μετά την αποφυλάκιση, καθώς και των φραγμών στην παραδοσιακή απασχόληση για πρώην κατάδικους, το ποσοστό υποτροπής είναι χρόνια υψηλό (πολύ πάνω από 50 τοις εκατό) που οδηγεί σε μια περιστρεφόμενη πόρτα άτομα που εισέρχονται και μετά επανέρχονται στο σωφρονιστικό σύστημα. Αυτό καθιστά σχεδόν αδύνατη τη μείωση του πληθυσμού των κρατουμένων της χώρας.

Μελλοντική οικονομική ύφεση. Όπως συζητήθηκε αναλυτικά στο μας Το μέλλον της εργασίας Σειρές, τις επόμενες δύο δεκαετίες, ειδικότερα, θα δούμε μια σειρά πιο τακτικών κύκλων ύφεσης λόγω της αυτοματοποίησης της ανθρώπινης εργασίας από προηγμένες μηχανές και τεχνητή νοημοσύνη (AI). Αυτό θα οδηγήσει σε συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και σε συρρίκνωση της φορολογικής βάσης που παράγουν — παράγοντας που θα επηρεάσει τη μελλοντική χρηματοδότηση του δικαστικού συστήματος.

Κόστος. Όλα τα προαναφερθέντα σημεία μαζί οδηγούν σε ένα σύστημα φυλάκισης που κοστίζει περίπου 40-46 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μόνο στις ΗΠΑ (υποθέτοντας κόστος ανά κρατούμενο 30,000 $). Χωρίς ουσιαστική αλλαγή, ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί σημαντικά έως το 2030.

Συντηρητική μετατόπιση. Δεδομένης της αυξανόμενης τρέχουσας και προβλεπόμενης οικονομικής επιβάρυνσης του σωφρονιστικού συστήματος στους κρατικούς και ομοσπονδιακούς προϋπολογισμούς, οι συνήθως «σκληροί απέναντι στο έγκλημα» συντηρητικοί αρχίζουν να εξελίσσουν τις απόψεις τους σχετικά με την υποχρεωτική καταδίκη και τη φυλάκιση. Αυτή η αλλαγή θα διευκολύνει τελικά τα νομοσχέδια για τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης να εξασφαλίσουν αρκετές δικομματικές ψήφους για να περάσουν σε νόμο.

Μετατόπιση των αντιλήψεων του κοινού σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών. Η υποστήριξη αυτής της ιδεολογικής αλλαγής είναι η υποστήριξη από το ευρύ κοινό για τη μείωση της ποινής για εγκλήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά. Ειδικότερα, υπάρχει λιγότερη όρεξη του κοινού για ποινικοποίηση του εθισμού, καθώς και ευρεία υποστήριξη για την αποποινικοποίηση ναρκωτικών όπως η μαριχουάνα.

Αυξανόμενος ακτιβισμός κατά του ρατσισμού. Δεδομένης της άνοδος του κινήματος Black Lives Matter και της τρέχουσας πολιτιστικής κυριαρχίας της πολιτικής ορθότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, οι πολιτικοί αισθάνονται αυξανόμενη δημόσια πίεση για μεταρρύθμιση νόμων που στοχεύουν και ποινικοποιούν δυσανάλογα τους φτωχούς, τις μειονότητες και άλλα περιθωριοποιημένα μέλη της κοινωνίας.

Νέα τεχνολογία. Μια ποικιλία νέων τεχνολογιών αρχίζουν να εισέρχονται στην αγορά των φυλακών με την υπόσχεση ουσιαστικής μείωσης του κόστους λειτουργίας των φυλακών και υποστήριξης των κρατουμένων μετά την αποφυλάκιση. Περισσότερα για αυτές τις καινοτομίες αργότερα.

Εξορθολογισμός της ποινής

Οι οικονομικές, πολιτιστικές και τεχνολογικές τάσεις που επικρατούν στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης μας εξελίσσουν σιγά σιγά την προσέγγιση που ακολουθούν οι κυβερνήσεις μας προς την καταδίκη, τη φυλάκιση και την αποκατάσταση. Ξεκινώντας με την καταδίκη, αυτές οι τάσεις τελικά θα:

Μειώστε τις υποχρεωτικές ελάχιστες ποινές και δώστε στους δικαστές περισσότερο έλεγχο στη διάρκεια της φυλάκισης.
Ζητήστε από συνομηλίκους να αξιολογήσουν τα πρότυπα ποινής των δικαστών για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν προκαταλήψεις που μπορεί να τιμωρούν δυσανάλογα πιο σκληρά τους ανθρώπους ανάλογα με τη φυλή, την εθνικότητα ή την οικονομική τους τάξη.
Παροχή στους δικαστές περισσότερες εναλλακτικές λύσεις ποινής αντί του χρόνου φυλάκισης, ειδικά για τους ηλικιωμένους και τους ψυχικά ασθενείς.
Μειώστε επιλεγμένα κακουργήματα σε πλημμελήματα, ειδικά για αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά.
Μείωση ή απαλλαγή από τις απαιτήσεις ομολόγων για εναγόμενους με χαμηλό εισόδημα.
Βελτίωση του τρόπου με τον οποίο σφραγίζονται ή διαγράφονται τα ποινικά μητρώα για να βοηθήσουν τους πρώην παραβάτες να βρουν δουλειά και να επανενταχθούν στην κοινωνία.

Εν τω μεταξύ, στις αρχές της δεκαετίας του 2030, οι δικαστές θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν αναλύσεις βάσει δεδομένων για την επιβολή τεκμηριωμένη καταδίκη. Αυτή η νέα μορφή καταδίκης χρησιμοποιεί υπολογιστές για να ελέγξει το προηγούμενο ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου, το εργασιακό του ιστορικό, τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά, ακόμη και τις απαντήσεις του σε μια ψυχογραφική έρευνα, όλα για να κάνει μια πρόβλεψη σχετικά με τον κίνδυνο διάπραξης μελλοντικών εγκλημάτων. Εάν ο κίνδυνος υποτροπής του κατηγορούμενου είναι χαμηλός, τότε ο δικαστής ενθαρρύνεται να του επιβάλει επιεική ποινή. εάν ο κίνδυνος τους είναι υψηλός, τότε ο κατηγορούμενος πιθανότατα θα επιβληθεί σκληρότερη ποινή από τον κανόνα. Συνολικά, αυτό δίνει στους δικαστές μεγαλύτερη ελευθερία να επιβάλλουν υπεύθυνη τιμωρία σε καταδικασθέντες εγκληματίες.

Σε πολιτικό επίπεδο, οι κοινωνικές πιέσεις κατά του πολέμου των ναρκωτικών θα δουν τελικά την πλήρη αποποινικοποίηση της μαριχουάνας μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2020, καθώς και μαζικές χάρη για τους χιλιάδες φυλακισμένους για την κατοχή της. Για να μειωθεί περαιτέρω το κόστος του υπερπληθυσμού των φυλακών, θα προσφερθούν χάρη και ακροάσεις πρόωρης αποφυλάκισης σε πολλές χιλιάδες μη βίαιους κρατούμενους. Τέλος, οι νομοθέτες θα ξεκινήσουν μια διαδικασία τον εξορθολογισμό του νομικού συστήματος να μειωθεί ο αριθμός των γραμμένων νόμων ειδικού ενδιαφέροντος στα βιβλία και να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των παραβιάσεων του νόμου που απαιτούν φυλάκιση.

Κατανεμημένο δικαστικό και νομικό σύστημα

Για να μειωθεί η πίεση στο ποινικό δικαστικό σύστημα, η καταδίκη πλημμελημάτων, κακουργημάτων χαμηλού επιπέδου και επιλεγμένων μορφών υποθέσεων επιχειρηματικού και οικογενειακού δικαίου θα αποκεντρωθεί σε μικρότερα κοινοτικά δικαστήρια. Οι πρόωρες δίκες αυτών των δικαστηρίων έχουν αποδεδειγμένα επιτυχημένη, μειώνοντας κατά 10% την υποτροπή και κατά 35% τους παραβάτες που οδηγούνται στη φυλακή.

Αυτοί οι αριθμοί επιτεύχθηκαν με την ενσωμάτωση αυτών των δικαστηρίων στην κοινότητα. Οι δικαστές τους εργάζονται ενεργά για να εκτρέψουν την εφαρμογή του χρόνου φυλάκισης ζητώντας από τους κατηγορούμενους να συμφωνήσουν να παραμείνουν σε κέντρο αποτοξίνωσης ή ψυχικής υγείας, να κάνουν ώρες κοινοτικών υπηρεσιών — και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να φορούν μια ηλεκτρονική ετικέτα στη θέση ενός επίσημου συστήματος αποφυλάκισης που παρακολουθεί το πού βρίσκονται και τους προειδοποιεί να μην κάνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες ή να μην βρίσκονται σωματικά σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Με αυτή τη δομή, οι δράστες μπορούν να διατηρήσουν τους οικογενειακούς τους δεσμούς, να αποφύγουν ένα οικονομικά ακρωτηριαστικό ποινικό μητρώο και να αποφύγουν τη δημιουργία σχέσεων με εγκληματικές επιρροές που θα ήταν κοινές μέσα στο περιβάλλον της φυλακής.

Συνολικά, αυτά τα κοινοτικά δικαστήρια οδηγούν σε καλύτερα αποτελέσματα για τις κοινότητες που υπηρετούν και μειώνουν δραματικά το κόστος εφαρμογής του νόμου σε τοπικό επίπεδο.

Επανασχεδιάζοντας τις φυλακές πέρα από το κλουβί

Οι σημερινές φυλακές κάνουν αποτελεσματική δουλειά εγκλωβίζοντας χιλιάδες κρατούμενους — το πρόβλημα είναι ότι δεν κάνουν τίποτα άλλο. Ο σχεδιασμός τους δεν λειτουργεί για τη μεταρρύθμιση των κρατουμένων, ούτε για να τους κρατήσει ασφαλείς. Και για τους κρατούμενους με ψυχικές ασθένειες, αυτές οι φυλακές χειροτερεύουν τις συνθήκες τους, όχι καλύτερες. Ευτυχώς, οι ίδιες τάσεις που εργάζονται επί του παρόντος για τη μεταρρύθμιση της ποινικής ποινής αρχίζουν επίσης να μεταρρυθμίζουν το σωφρονιστικό σύστημα μας.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030, οι φυλακές θα έχουν σχεδόν ολοκληρώσει τη μετάβασή τους από τα κτηνώδη, υπερβολικά ακριβά κλουβιά σε κέντρα αποκατάστασης που τυχαίνει να περιλαμβάνουν και μονάδες κράτησης. Στόχος αυτών των κέντρων θα είναι να συνεργαστούν με κρατούμενους για να κατανοήσουν και να αφαιρέσουν τα κίνητρά τους να συμμετέχουν σε εγκληματικές συμπεριφορές, ενώ παράλληλα θα τους βοηθήσουν να επανασυνδεθούν με τον έξω κόσμο με παραγωγικό και θετικό τρόπο μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης. Το πώς θα φαίνονται και θα λειτουργούν στην πραγματικότητα αυτές οι μελλοντικές φυλακές μπορεί να αναλυθεί σε τέσσερα βασικά σημεία:

Σχέδιο φυλακής. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που ζουν σε καταθλιπτικό περιβάλλον και περιβάλλοντα με υψηλό στρες είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν κακή συμπεριφορά. Αυτές οι συνθήκες είναι πώς οι περισσότεροι άνθρωποι θα περιέγραφαν τις σύγχρονες φυλακές, και θα είχαν δίκιο. Γι' αυτό υπάρχει μια αυξανόμενη τάση επανασχεδιασμού των φυλακών ώστε να μοιάζουν περισσότερο με μια φιλόξενη πανεπιστημιούπολη.

Μια ιδέα της εταιρείας, KMD Architects, οραματίζεται ένα κέντρο κράτησης (παράδειγμα ένας και δύο) που αποτελείται από τρία κτίρια που χωρίζονται ανάλογα με το επίπεδο ασφάλειας, δηλ. το κτίριο της φυλακής είναι η μέγιστη ασφάλεια, η φυλακή δύο είναι μέτριας ασφάλειας και το ένα είναι η ελάχιστη ασφάλεια. Οι τρόφιμοι τοποθετούνται σε αυτά τα αντίστοιχα κτίρια με βάση το προεκτιμημένο επίπεδο απειλής τους, όπως περιγράφεται από την ποινή που βασίζεται σε στοιχεία που περιγράφεται παραπάνω. Ωστόσο, με βάση την καλή συμπεριφορά, οι τρόφιμοι από τη μέγιστη ασφάλεια μπορούν σταδιακά να μεταφερθούν στα κτίρια/πτέρυγες μέτριας και ελάχιστης ασφάλειας όπου θα απολάμβαναν λιγότερους περιορισμούς και μεγαλύτερες ελευθερίες, δίνοντας έτσι κίνητρα για τη μεταρρύθμιση.

Ο σχεδιασμός αυτής της δομής φυλακής έχει ήδη χρησιμοποιηθεί με μεγάλη επιτυχία για εγκαταστάσεις κράτησης ανηλίκων, αλλά δεν έχει ακόμη μεταφερθεί σε φυλακές ενηλίκων.

Η τεχνολογία στο κλουβί. Για να συμπληρώσουν αυτές τις αλλαγές σχεδιασμού, οι νέες τεχνολογίες θα διαδοθούν ευρέως στις μελλοντικές φυλακές που θα τις καταστήσουν ασφαλέστερες τόσο για τους κρατούμενους όσο και για τους δεσμοφύλακες, μειώνοντας έτσι το συνολικό άγχος και τη βία που είναι ευρέως διαδεδομένη μέσα στα σωφρονιστικά μας καταστήματα. Για παράδειγμα, ενώ η βιντεοπαρακολούθηση είναι συνηθισμένη σε όλες τις σύγχρονες φυλακές, σύντομα θα συνδυαστεί με τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να ανιχνεύσει αυτόματα ύποπτη ή βίαιη συμπεριφορά και να ειδοποιήσει την ομάδα φυλάκισης που συνήθως υποστελεχώθηκε. Άλλες τεχνολογίες φυλακών που πιθανότατα θα γίνουν κοινές μέχρι τη δεκαετία του 2030 περιλαμβάνουν:

Τα βραχιόλια RFID είναι συσκευές παρακολούθησης με τις οποίες μερικές φυλακές πειραματίζονται αυτήν τη στιγμή. Επιτρέπουν στην αίθουσα ελέγχου της φυλακής να παρακολουθεί το πού βρίσκονται οι κρατούμενοι ανά πάσα στιγμή, ειδοποιώντας τους φρουρούς για ασυνήθιστες συγκεντρώσεις κρατουμένων ή κρατουμένων που εισέρχονται σε απαγορευμένες περιοχές. Τελικά, μόλις εμφυτευθούν αυτές οι συσκευές παρακολούθησης στον κρατούμενο, η φυλακή θα μπορεί επίσης να παρακολουθεί εξ αποστάσεως την υγεία του κρατούμενου, ακόμη και τα επίπεδα επιθετικότητάς του, μετρώντας τον καρδιακό του παλμό και τις ορμόνες στην κυκλοφορία του αίματός του.
Φτηνοί σαρωτές ολόκληρου του σώματος θα εγκατασταθούν σε όλη τη φυλακή για να εντοπίζουν το λαθρεμπόριο στους κρατούμενους με μεγαλύτερη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα από ό,τι η χειροκίνητη διαδικασία που εκτελούν σήμερα οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι.
Οι αίθουσες τηλεδιάσκεψης θα επιτρέψουν στους γιατρούς να παρέχουν ιατρικές εξετάσεις σε κρατούμενους εξ αποστάσεως. Αυτό θα μειώσει το κόστος μεταφοράς κρατουμένων από τις φυλακές σε νοσοκομεία υψηλής ασφάλειας και θα επιτρέψει σε λιγότερους γιατρούς να εξυπηρετήσουν μεγαλύτερο αριθμό κρατουμένων που έχουν ανάγκη. Αυτές οι αίθουσες μπορούν επίσης να επιτρέψουν πιο τακτικές συναντήσεις με επαγγελματίες ψυχικής υγείας και νομικούς βοηθούς.
Οι παρεμβολές κινητών τηλεφώνων θα περιορίσουν τη δυνατότητα των κρατουμένων, που αποκτούν παράνομα πρόσβαση σε κινητά τηλέφωνα, να κάνουν εξωτερικές κλήσεις για να εκφοβίσουν μάρτυρες ή να δώσουν εντολές σε μέλη συμμοριών.
Επίγεια και εναέρια περιπολικά drones θα χρησιμοποιηθούν για την παρακολούθηση των κοινόχρηστων χώρων και των κυψελών. Οπλισμένοι με πολλαπλά όπλα taser, θα χρησιμοποιηθούν επίσης για την γρήγορη και εξ αποστάσεως ανικανότητα των κρατουμένων που επιδίδονται σε βία με άλλους κρατούμενους ή φρουρούς.
Ένας βοηθός τεχνητής νοημοσύνης τύπου Siri/εικονικός φύλακας θα εκχωρηθεί σε κάθε κρατούμενο και θα είναι προσβάσιμος μέσω μικροφώνου και ηχείου σε κάθε κελί φυλακής και βραχιόλι RFID. Η τεχνητή νοημοσύνη θα ενημερώνει τον κρατούμενο για ενημερώσεις σχετικά με την κατάσταση της φυλακής, θα επιτρέπει στους κρατούμενους να ακούν ή να γράφουν προφορικά email στην οικογένειά τους, θα επιτρέπουν στον κρατούμενο να λαμβάνει νέα και να κάνει βασικές ερωτήσεις στο Διαδίκτυο. Εν τω μεταξύ, η τεχνητή νοημοσύνη θα κρατήσει λεπτομερές αρχείο των ενεργειών του κρατουμένου και της προόδου της αποκατάστασης για μετέπειτα εξέταση από το συμβούλιο αποφυλάκισης.

Δυναμική ασφάλεια. Επί του παρόντος, οι περισσότερες φυλακές λειτουργούν χρησιμοποιώντας ένα στατικό μοντέλο ασφάλειας που σχεδιάζει ένα περιβάλλον που εμποδίζει τις κακές προθέσεις των κρατουμένων να μετατραπούν σε βίαιες πράξεις. Σε αυτές τις φυλακές, οι κρατούμενοι παρακολουθούνται, ελέγχονται, εγκλωβίζονται και περιορίζονται στον βαθμό αλληλεπίδρασης που μπορούν να έχουν με άλλους κρατούμενους και με τους φρουρούς.

Σε ένα δυναμικό περιβάλλον ασφαλείας, η έμφαση δίνεται στην άμεση πρόληψη αυτών των κακών προθέσεων. Αυτό συνεπάγεται την ενθάρρυνση της ανθρώπινης επαφής με άλλους κρατούμενους σε κοινόχρηστους χώρους και την ενθάρρυνση των σωφρονιστικών υπηρεσιών να οικοδομήσουν φιλικές σχέσεις με τους κρατούμενους. Αυτό περιλαμβάνει επίσης καλά σχεδιασμένους κοινόχρηστους χώρους και κελιά που μοιάζουν περισσότερο με κοιτώνες και όχι με κλουβιά. Οι κάμερες ασφαλείας είναι περιορισμένοι σε αριθμό και οι κρατούμενοι έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη να κυκλοφορούν χωρίς να συνοδεύονται από φρουρούς. Οι συγκρούσεις μεταξύ των κρατουμένων εντοπίζονται έγκαιρα και επιλύονται προφορικά με τη βοήθεια ειδικού στη διαμεσολάβηση.

Ενώ αυτό το δυναμικό στυλ ασφαλείας χρησιμοποιείται αυτήν τη στιγμή με μεγάλη επιτυχία στο νορβηγικό ποινικό σύστημα, η εφαρμογή του πιθανότατα θα περιοριστεί σε φυλακές χαμηλότερης ασφάλειας στην υπόλοιπη Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.

Αποκατάσταση. Το πιο σημαντικό στοιχείο των μελλοντικών φυλακών θα είναι τα προγράμματα αποκατάστασής τους. Όπως τα σχολεία σήμερα κατατάσσονται και χρηματοδοτούνται με βάση την ικανότητά τους να συγκεντρώνουν μαθητές που πληρούν ένα προκαθορισμένο επίπεδο εκπαίδευσης, οι φυλακές θα ταξινομηθούν και θα χρηματοδοτηθούν παρόμοια με βάση την ικανότητά τους να μειώσουν τα ποσοστά υποτροπής.

Οι φυλακές θα έχουν μια ολόκληρη πτέρυγα αφιερωμένη στη θεραπεία κρατουμένων, την εκπαίδευση και την κατάρτιση δεξιοτήτων, καθώς και υπηρεσίες τοποθέτησης σε εργασία που βοηθούν τους κρατούμενους να εξασφαλίσουν ένα σπίτι και δουλειά μετά την αποφυλάκισή τους και θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την απασχόλησή τους για χρόνια μετά (επέκταση της υπηρεσίας αποφυλάκισης ). Στόχος είναι να καταστούν οι κρατούμενοι εμπορεύσιμοι στην αγορά εργασίας μέχρι την αποφυλάκισή τους, ώστε να έχουν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση έναντι του εγκλήματος για να συντηρηθούν.

Εναλλακτικές επιλογές φυλακής

Νωρίτερα, συζητήσαμε την ανακατεύθυνση ηλικιωμένων και ψυχικά ασθενών κατάδικων σε εξειδικευμένα σωφρονιστικά κέντρα όπου θα μπορούσαν να λάβουν τη φροντίδα και την εξειδικευμένη αποκατάσταση που χρειάζονταν πιο οικονομικά από ό,τι σε μια μέση φυλακή. Ωστόσο, νέα έρευνα για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος αποκαλύπτει εντελώς νέες πιθανές εναλλακτικές λύσεις για την παραδοσιακή φυλάκιση.

Για παράδειγμα, μελέτες που διερευνούν τους εγκεφάλους ατόμων με ιστορικό εγκληματικότητας σε σύγκριση με το ευρύ κοινό έχουν αποκαλύψει διακριτές διαφορές που μπορεί να εξηγήσουν την τάση για κοινωνική και εγκληματική συμπεριφορά. Μόλις τελειοποιηθεί αυτή η επιστήμη, μπορεί να γίνουν δυνατές επιλογές εκτός του παραδοσιακού εγκλεισμού, όπως γονιδιακή θεραπεία και εξειδικευμένες εγχειρήσεις εγκεφάλου - στόχος είναι να θεραπεύσει οποιαδήποτε εγκεφαλική βλάβη ή να θεραπεύσει οποιοδήποτε γενετικό στοιχείο της εγκληματικότητας ενός κρατουμένου που θα μπορούσε να οδηγήσει στην επανένταξή του στην κοινωνία. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030, σταδιακά θα καταστεί δυνατή η «θεραπεία» μιας μερίδας του πληθυσμού των φυλακών με τέτοιου είδους διαδικασίες, ανοίγοντας την πόρτα για πρόωρη αποφυλάκιση ή άμεση αποφυλάκιση.

Περαιτέρω στο μέλλον, τη δεκαετία του 2060, θα είναι δυνατό να μεταφορτωθεί ο εγκέφαλος ενός κρατουμένου σε έναν εικονικό κόσμο που μοιάζει με Matrix, ενώ το φυσικό του σώμα περιορίζεται σε ένα pod αδρανοποίησης. Σε αυτόν τον εικονικό κόσμο, οι τρόφιμοι θα καταλάβουν μια εικονική φυλακή χωρίς να φοβούνται τη βία από άλλους κρατούμενους. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι τρόφιμοι σε αυτό το περιβάλλον μπορούν να αλλάξουν τις αντιλήψεις τους ώστε να πιστέψουν ότι πέρασαν χρόνια μέσα σε μια φυλακή όπου στην πραγματικότητα πέρασαν μόνο λίγες μέρες. Αυτή η τεχνολογία θα επέτρεπε προτάσεις αιώνων—ένα θέμα που θα καλύψουμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Το μέλλον της καταδίκης και της φυλάκισης τείνει προς κάποιες πραγματικά θετικές αλλαγές. Δυστυχώς, αυτές οι εξελίξεις θα χρειαστούν δεκαετίες για να πραγματοποιηθούν, καθώς πολλά αναπτυσσόμενα και αυταρχικά έθνη πιθανότατα δεν θα έχουν τους πόρους ή το ενδιαφέρον να κάνουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις.

Αυτές οι αλλαγές δεν είναι τίποτα, ωστόσο, σε σύγκριση με τα νομικά προηγούμενα που θα επιβάλουν οι μελλοντικές τεχνολογίες και οι πολιτιστικές αλλαγές στη δημόσια σφαίρα. Διαβάστε περισσότερα στο επόμενο κεφάλαιο αυτής της σειράς.