Νόμοι κατά της παραπληροφόρησης: Οι κυβερνήσεις εντείνουν την καταστολή της παραπληροφόρησης

• Συγγραφέας:
• όνομα συγγραφέα

  Quantumrun Foresight
• Δεκέμβριος 13, 2022

Περίληψη Insight

Καθώς οι ψεύτικες ειδήσεις προκαλούν όλεθρο στις εκλογές, υποκινούν τη βία και προωθούν ψευδείς συμβουλές για την υγεία, οι κυβερνήσεις ερευνούν διαφορετικές μεθόδους για να μειώσουν και να σταματήσουν τη διάδοση παραπληροφόρησης. Ωστόσο, η νομοθεσία και οι επιπτώσεις πρέπει να ξεπεράσουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ κανονισμών και λογοκρισίας. Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των νόμων κατά της παραπληροφόρησης θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν διχαστικές παγκόσμιες πολιτικές και αυξημένα πρόστιμα και δικαστικές διαφορές στη Big Tech.

Πλαίσιο νόμων κατά της παραπληροφόρησης

Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο νόμους κατά της παραπληροφόρησης για να καταπολεμήσουν τη διάδοση ψευδών ειδήσεων. Το 2018, η Μαλαισία έγινε μία από τις πρώτες χώρες που ψήφισαν νόμο που τιμωρεί τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή τους υπαλλήλους ψηφιακών εκδόσεων για τη διάδοση ψεύτικων ειδήσεων. Οι κυρώσεις περιλαμβάνουν πρόστιμο 123,000 USD και πιθανή ποινή φυλάκισης έως και έξι ετών.

Το 2021, η αυστραλιανή κυβέρνηση ανακοίνωσε τα σχέδιά της να θεσπίσει κανονισμούς που θα δώσουν στον επόπτη των μέσων ενημέρωσης, την Αυστραλιανή Αρχή Επικοινωνιών και Μέσων (ACMA), αυξημένη ρυθμιστική εξουσία σε εταιρείες Big Tech που δεν πληρούν τον Εθελοντικό Κώδικα Πρακτικής για την Παραπληροφόρηση. Αυτές οι πολιτικές προκύπτουν από μια αναφορά ACMA, η οποία ανακάλυψε ότι το 82 τοις εκατό των Αυστραλών κατανάλωναν παραπλανητικό περιεχόμενο σχετικά με τον COVID-19 τους τελευταίους 18 μήνες.

Αυτή η νομοθεσία υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις εντείνουν τις προσπάθειές τους να καταστήσουν τους μικροπωλητές ψευδών ειδήσεων υπεύθυνους για τις σοβαρές συνέπειες των πράξεών τους. Ωστόσο, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν ότι απαιτούνται αυστηρότεροι νόμοι για τον έλεγχο της διάδοσης των ψεύτικων ειδήσεων, άλλοι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτοί οι νόμοι μπορεί να είναι ένα σκαλοπάτι για τη λογοκρισία. Ορισμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και οι Φιλιππίνες πιστεύουν ότι η απαγόρευση των ψεύτικων ειδήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παραβιάζει την ελευθερία του λόγου και είναι αντισυνταγματική. Ωστόσο, αναμένεται ότι μπορεί να υπάρξουν περισσότεροι διχαστικοί νόμοι κατά της παραπληροφόρησης στο μέλλον, καθώς οι πολιτικοί επιδιώκουν επανεκλογές και οι κυβερνήσεις αγωνίζονται να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους.

Αποδιοργανωτικός αντίκτυπος

Ενώ οι πολιτικές κατά της παραπληροφόρησης είναι πολύ απαραίτητες, οι επικριτές αναρωτιούνται ποιος μπορεί να κρατήσει τις πληροφορίες και να αποφασίσει τι είναι «αληθινό»; Στη Μαλαισία, ορισμένα μέλη της νομικής κοινότητας υποστηρίζουν ότι υπάρχουν αρκετοί νόμοι που καλύπτουν καταρχήν τις κυρώσεις για ψεύτικες ειδήσεις. Επιπλέον, οι ορολογίες και οι ορισμοί των ψεύτικων ειδήσεων και ο τρόπος με τον οποίο οι εκπρόσωποι θα τις αναλύσουν είναι ασαφείς. 

Εν τω μεταξύ, οι προσπάθειες της Αυστραλίας κατά της παραπληροφόρησης κατέστησαν δυνατές με την εισαγωγή από την ομάδα λόμπι Big Tech ενός Εθελοντικού Κώδικα Πρακτικής για την Παραπληροφόρηση το 2021. Σε αυτόν τον Κώδικα, το Facebook, η Google, το Twitter και η Microsoft αναφέρουν λεπτομερώς πώς σχεδιάζουν να αποτρέψουν τη διάδοση της παραπληροφόρησης στις πλατφόρμες τους, συμπεριλαμβανομένης της παροχής ετήσιων εκθέσεων διαφάνειας. Ωστόσο, πολλές εταιρείες Big Tech δεν μπορούσαν να ελέγξουν τη διάδοση πλαστού περιεχομένου και ψευδών πληροφοριών σχετικά με την πανδημία ή τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας στα ψηφιακά τους οικοσυστήματα, ακόμη και με αυτορρύθμιση.

Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη, μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες, αναδυόμενες και εξειδικευμένες πλατφόρμες, παίκτες στον κλάδο της διαφήμισης, ελεγκτές γεγονότων και ερευνητικές και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών παρέδωσαν έναν ενημερωμένο Εθελοντικό Κώδικα Πρακτικής για την Παραπληροφόρηση τον Ιούνιο του 2022, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιεύθηκαν στο Μάιος 2021. Οι υπογράφοντες συμφώνησαν να αναλάβουν δράση κατά των εκστρατειών παραπληροφόρησης, συμπεριλαμβανομένων: 

• απονομισματοποίηση της διάδοσης παραπληροφόρησης, 
• ενίσχυση της διαφάνειας της πολιτικής διαφήμισης, 
• ενδυνάμωση των χρηστών και 
• ενίσχυση της συνεργασίας με ελεγκτές γεγονότων. 

Οι υπογράφοντες πρέπει να δημιουργήσουν ένα Κέντρο Διαφάνειας, το οποίο θα παρέχει στο κοινό μια ευνόητη περίληψη των μέτρων που έχουν λάβει για την υλοποίηση των δεσμεύσεών τους. Οι υπογράφοντες έπρεπε να εφαρμόσουν τον Κώδικα εντός έξι μηνών.

Συνέπειες των νόμων κατά της παραπληροφόρησης

Οι ευρύτερες συνέπειες των νόμων κατά της παραπληροφόρησης μπορεί να περιλαμβάνουν: 

• Αύξηση της διχαστικής νομοθεσίας παγκοσμίως κατά της παραπληροφόρησης και των ψεύτικων ειδήσεων. Πολλές χώρες μπορεί να έχουν συνεχείς συζητήσεις σχετικά με το ποιοι νόμοι συνορεύουν με τη λογοκρισία.
• Ορισμένα πολιτικά κόμματα και ηγέτες χωρών χρησιμοποιούν αυτούς τους νόμους κατά της παραπληροφόρησης ως μοχλό για να διατηρήσουν την εξουσία και την επιρροή τους.
• Ομάδες πολιτικών δικαιωμάτων και ομάδες λόμπι που διαμαρτύρονται ενάντια στους νόμους κατά της παραπληροφόρησης, θεωρώντας τους αντισυνταγματικούς.
• Περισσότερες εταιρίες τεχνολογίας τιμωρούνται επειδή δεν δεσμεύτηκαν στους Κώδικες Πρακτικής τους κατά της Παραπληροφόρησης.
• Η Big Tech αυξάνει την πρόσληψη ρυθμιστικών εμπειρογνωμόνων για τη διερεύνηση πιθανών κενών στους Κώδικες Πρακτικής κατά της Παραπληροφόρησης.
• Ενισχυμένος έλεγχος των εταιρειών τεχνολογίας από τις κυβερνήσεις που οδηγεί σε αυστηρότερες απαιτήσεις συμμόρφωσης και αυξημένο λειτουργικό κόστος.
• Οι καταναλωτές απαιτούν μεγαλύτερη διαφάνεια και υπευθυνότητα στον έλεγχο περιεχομένου, επηρεάζοντας τις πολιτικές της πλατφόρμας και την εμπιστοσύνη των χρηστών.
• Παγκόσμια συνεργασία μεταξύ των υπευθύνων χάραξης πολιτικής για τη θέσπιση καθολικών προτύπων για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, που επηρεάζουν τις διεθνείς σχέσεις και τις εμπορικές συμφωνίες.

Ερωτήσεις προς εξέταση

• Πώς μπορεί οι νόμοι κατά της παραπληροφόρησης να παραβιάζουν την ελευθερία του λόγου;
• Ποιοι είναι οι άλλοι τρόποι με τους οποίους οι κυβερνήσεις μπορούν να αποτρέψουν τη διάδοση ψευδών ειδήσεων;