Anti-desinformatiewetten: regeringen intensiveren het optreden tegen verkeerde informatie

• Auteur:
• auteursnaam

  Quantumrun-prognose
• 13 december 2022

Samenvatting inzicht

Terwijl nepnieuws grote schade aanricht aan verkiezingen, aanzet tot geweld en valse gezondheidsadviezen bevordert, onderzoeken regeringen verschillende methoden om de verspreiding van desinformatie te verminderen en te stoppen. De wetgeving en de repercussies moeten echter de dunne grens tussen regelgeving en censuur bewandelen. De langetermijngevolgen van anti-desinformatiewetten kunnen onder meer verdeeldheid zaaiend mondiaal beleid en hogere boetes en rechtszaken op het gebied van Big Tech omvatten.

Context anti-desinformatiewetten

Regeringen over de hele wereld maken steeds meer gebruik van anti-desinformatiewetten om de verspreiding van nepnieuws tegen te gaan. In 2018 werd Maleisië een van de eerste landen die een wet goedkeurde die gebruikers van sociale media of medewerkers van digitale publicaties straft voor het verspreiden van nepnieuws. De straffen omvatten een boete van 123,000 dollar en een mogelijke gevangenisstraf van maximaal zes jaar.

In 2021 maakte de Australische regering plannen bekend om regelgeving vast te stellen die haar mediawaakhond, de Australian Communications and Media Authority (ACMA), meer regelgevende macht zal geven over grote technologiebedrijven die niet voldoen aan de vrijwillige praktijkcode voor desinformatie. Dit beleid is het resultaat van een ACMA-rapport, waaruit bleek dat 82 procent van de Australiërs de afgelopen 19 maanden misleidende inhoud over COVID-18 heeft geconsumeerd.

Dergelijke wetgeving benadrukt hoe regeringen hun inspanningen intensiveren om nepnieuws-venters verantwoordelijk te maken voor de ernstige gevolgen van hun acties. Hoewel de meesten het erover eens zijn dat er strengere wetten nodig zijn om de verspreiding van nepnieuws te beheersen, beweren andere critici dat deze wetten een opstap kunnen zijn naar censuur. Sommige landen, zoals de VS en de Filippijnen, vinden dat het verbieden van nepnieuws op sociale media de vrijheid van meningsuiting schendt en ongrondwettelijk is. Desalniettemin wordt verwacht dat er in de toekomst meer verdeeldheid zaaiende anti-desinformatiewetten zullen zijn, aangezien politici herverkiezing nastreven en regeringen moeite hebben om geloofwaardig te blijven.

Disruptieve impact

Hoewel anti-desinformatiebeleid hard nodig is, vragen critici zich af wie de informatie mag bewaken en beslissen wat "waar" is? In Maleisië beweren sommige juridische gemeenschapsleden dat er in de eerste plaats genoeg wetten zijn die straffen voor nepnieuws dekken. Bovendien zijn de terminologieën en definities van nepnieuws en hoe vertegenwoordigers ze zullen analyseren onduidelijk. 

Ondertussen werden de inspanningen van Australië tegen desinformatie mogelijk gemaakt door de introductie van een vrijwillige gedragscode voor desinformatie door de Big Tech-lobbygroep in 2021. In deze code beschrijven Facebook, Google, Twitter en Microsoft hoe ze de verspreiding van desinformatie willen voorkomen op hun platforms, waaronder het verstrekken van jaarlijkse transparantieverslagen. Veel Big Tech-bedrijven hadden echter geen controle over de verspreiding van nep-inhoud en valse informatie over de pandemie of de oorlog tussen Rusland en Oekraïne in hun digitale ecosystemen, zelfs niet met zelfregulering.

Ondertussen hebben grote onlineplatforms, opkomende en gespecialiseerde platforms, spelers in de reclame-industrie, factcheckers en onderzoeks- en maatschappelijke organisaties in Europa in juni 2022 een bijgewerkte vrijwillige praktijkcode voor desinformatie ingediend, naar aanleiding van de richtlijnen van de Europese Commissie die in 2021 zijn gepubliceerd. Mei XNUMX. Ondertekenaars kwamen overeen actie te ondernemen tegen desinformatiecampagnes, waaronder: 

• het demoniseren van de verspreiding van desinformatie, 
• het afdwingen van transparantie van politieke advertenties, 
• gebruikers machtigen, en 
• samenwerking met factcheckers te verbeteren. 

De ondertekenaars moeten een Transparantiecentrum oprichten, dat het publiek een gemakkelijk te begrijpen samenvatting zal geven van de maatregelen die zij hebben genomen om hun beloften na te komen. Ondertekenaars moesten de Code binnen zes maanden implementeren.

Gevolgen van anti-desinformatiewetten

Bredere implicaties van anti-desinformatiewetten kunnen zijn: 

• Een toename van verdeeldheid zaaiende wetgeving wereldwijd tegen desinformatie en nepnieuws. Veel landen voeren mogelijk lopende debatten over welke wetten aan censuur grenzen.
• Sommige politieke partijen en landleiders gebruiken deze anti-desinformatiewetten als hefboom om hun macht en invloed te behouden.
• Burgerrechten- en lobbygroepen protesteren tegen anti-desinformatiewetten en beschouwen ze als ongrondwettelijk.
• Meer technologiebedrijven worden gestraft omdat ze zich niet houden aan hun gedragscodes tegen desinformatie.
• Big Tech neemt meer regelgevende experts in dienst om mogelijke mazen in gedragscodes tegen desinformatie te onderzoeken.
• Verbeterd toezicht op technologiebedrijven door overheden, wat leidt tot strengere compliance-eisen en hogere operationele kosten.
• Consumenten eisen meer transparantie en verantwoordelijkheid bij het modereren van inhoud, waardoor het platformbeleid en het gebruikersvertrouwen worden beïnvloed.
• Mondiale samenwerking tussen beleidsmakers om universele normen vast te stellen voor het bestrijden van desinformatie, die van invloed zijn op de internationale betrekkingen en handelsovereenkomsten.

Vragen om te overwegen

• Hoe kunnen anti-desinformatiewetten de vrijheid van meningsuiting schenden?
• Wat zijn de andere manieren waarop overheden de verspreiding van nepnieuws kunnen voorkomen?