Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

Herinrichting van veroordeling, opsluiting en rehabilitatie: toekomst van het recht P4

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Mon, 09 / 14 / 2020 - 10: 58

Ons gevangenissysteem is kapot. In een groot deel van de wereld schenden gevangenissen regelmatig de fundamentele mensenrechten, terwijl ontwikkelde landen gevangenen meer opsluiten dan hervormen.

In de Verenigde Staten is het falen van het gevangenissysteem misschien wel het meest zichtbaar. Volgens de cijfers zet de VS 25 procent van de wereldbevolking gevangen - dat is 760 gevangenen per 100,000 burgers (2012) vergeleken met Brazilië met 242 of Duitsland met 90. Aangezien de VS de grootste gevangenispopulatie ter wereld heeft, heeft de toekomstige evolutie ervan een buitensporige impact op hoe de rest van de wereld denkt over het omgaan met criminelen. Daarom staat het Amerikaanse systeem centraal in dit hoofdstuk.

De verandering die nodig is om ons opsluitingssysteem effectiever en menselijker te maken, zal echter niet van binnenuit gebeuren - een reeks externe krachten zal daarvoor zorgen.

Trends die verandering in het gevangenissysteem beïnvloeden

De hervorming van de gevangenissen is al tientallen jaren een hot-button politieke kwestie. Traditioneel wil geen enkele politicus zwak kijken naar misdaad en weinigen in het publiek besteden veel aandacht aan het welzijn van criminelen.

In de VS zag de jaren tachtig het begin van de 'oorlog tegen drugs' die ermee gepaard ging, een streng strafbeleid, met name verplichte gevangenisstraffen. Het directe resultaat van dit beleid was een explosie van de gevangenispopulatie van minder dan 1980 in 300,000 (ongeveer 1970 gevangenen per 100) tot 100,000 miljoen in 1.5 (meer dan 2010 gevangenen per 700) - en laten we de vier miljoen voorwaardelijk vrijgelatenen niet vergeten.

Zoals te verwachten was, waren de meeste van degenen die in gevangenissen werden opgesloten, drugsdelinquenten, dat wil zeggen verslaafden en laagdrempelige drugsdealers. Helaas kwamen de meeste van deze daders uit armere buurten, waardoor rassendiscriminatie en klassenstrijd een ondertoon kregen van de toch al controversiële toepassing van opsluiting. Deze bijwerkingen leiden, naast een verscheidenheid aan opkomende maatschappelijke en technologische trends, tot een brede, tweeledige beweging in de richting van een alomvattende hervorming van het strafrecht. De belangrijkste trends die deze verschuiving leiden, zijn onder meer:

overbevolking. De VS hebben niet genoeg gevangenissen om de totale gevangenenpopulatie op humane wijze te huisvesten, waarbij het Federal Bureau of Prisons een gemiddeld overcapaciteitspercentage van ongeveer 36 procent rapporteert. Onder het huidige systeem legt het bouwen, onderhouden en bemannen van meer gevangenissen om de verdere toename van de gevangenispopulatie goed op te vangen een ernstige druk op de staatsbegrotingen.

Grijzende gevangenenpopulatie. Gevangenissen worden langzaamaan de grootste zorgaanbieder voor senioren in de VS, waarbij het aantal gedetineerden boven de 55 tussen 1995 en 2010 bijna verviervoudigd is. Tegen 2030 zal ten minste een derde van alle Amerikaanse gedetineerden senioren zijn die een hoger niveau van medische en verpleegkundige ondersteuning dan momenteel in de meeste gevangenissen wordt geboden. De zorg voor oudere gedetineerden kan gemiddeld twee tot vier keer zo duur zijn als het momenteel kost om een persoon van in de twintig of dertig op te sluiten.

Zorg voor geesteszieken. Net als bij het bovenstaande punt worden gevangenissen langzaamaan de grootste zorgaanbieder in de VS voor mensen met ernstige psychische aandoeningen. Sinds de definanciering en sluiting van de meeste door de staat gerunde instellingen voor geestelijke gezondheidszorg in de 1970s, bleef de grote populatie mensen met psychische problemen achter zonder het ondersteuningssysteem dat nodig is om voor zichzelf te zorgen. Helaas vond een groot aantal van de meer extreme gevallen hun weg naar het strafrechtelijk systeem waar ze wegkwijnden zonder de juiste geestelijke gezondheidsbehandelingen die ze nodig hadden.

Overschrijdingen in de gezondheidszorg. Het toegenomen geweld als gevolg van overbevolking, gecombineerd met de groeiende behoefte aan zorg voor geesteszieken en oudere gedetineerden, betekent dat de rekening voor gezondheidszorg in de meeste gevangenissen jaar na jaar stijgt.

Chronisch hoge recidive. Gezien het gebrek aan onderwijs- en resocialisatieprogramma's in gevangenissen, het gebrek aan ondersteuning na hun vrijlating en de belemmeringen voor traditionele tewerkstelling voor ex-gedetineerden, is het recidivepercentage chronisch hoog (ruim meer dan 50 procent), wat leidt tot een draaideur van mensen die het gevangenissysteem binnenkomen en weer binnenkomen. Dit maakt het verminderen van de gevangenenpopulatie van het land zo goed als onmogelijk.

Toekomstige economische recessie. Zoals in detail besproken in onze Future of Work serie, zullen met name de komende twee decennia een reeks van meer regelmatige recessiecycli te zien zijn als gevolg van de automatisering van menselijke arbeid door geavanceerde machines en kunstmatige intelligentie (AI). Dit zal leiden tot een krimp van de middenklasse en een krimp van de belastinggrondslag die zij genereren - een factor die de toekomstige financiering van het rechtssysteem zal beïnvloeden.

Kosten. Alle bovengenoemde punten samen leiden tot een opsluitingssysteem dat alleen al in de VS ongeveer 40-46 miljard dollar per jaar kost (uitgaande van een kostprijs van $ 30,000 per gevangene). Zonder substantiële verandering zal dit cijfer in 2030 substantieel groeien.

Conservatieve verschuiving. Gezien de toenemende huidige en voorspelde financiële last van het gevangenissysteem op de staats- en federale begrotingen, beginnen normaal 'hard op misdaad' ingestelde conservatieven hun opvattingen over verplichte veroordeling en opsluiting te ontwikkelen. Deze verschuiving zal het uiteindelijk gemakkelijker maken voor wetsvoorstellen voor de hervorming van justitie om voldoende tweeledige stemmen binnen te halen om in de wet te worden omgezet.

De publieke perceptie over drugsgebruik verschuiven. Deze ideologische verschuiving wordt ondersteund door de steun van het grote publiek voor het verminderen van de strafmaat voor drugsgerelateerde misdrijven. Met name is er minder publieke belangstelling voor het criminaliseren van verslaving, evenals brede steun voor de decriminalisering van drugs zoals marihuana.

Groeiend activisme tegen racisme. Gezien de opkomst van de Black Lives Matter-beweging en de huidige culturele dominantie van politieke correctheid en sociale rechtvaardigheid, voelen politici een toenemende publieke druk om wetten te hervormen die de armen, minderheden en andere gemarginaliseerde leden van de samenleving onevenredig aanspreken en criminaliseren.

Nieuwe technologie. Een verscheidenheid aan nieuwe technologieën begint de gevangenismarkt te betreden met de belofte om de kosten van het runnen van gevangenissen en het ondersteunen van gevangenen na vrijlating aanzienlijk te verminderen. Over deze innovaties later meer.

Straffen rationaliseren

De economische, culturele en technologische trends die van invloed zijn op ons strafrechtsysteem, veranderen langzaam de benadering die onze regeringen volgen ten aanzien van veroordeling, opsluiting en rehabilitatie. Beginnend met veroordeling, zullen deze trends uiteindelijk:

Verlaag verplichte minimumstraffen en geef rechters meer controle over de duur van de gevangenisstraf;
De strafpatronen van rechters laten beoordelen door collega's om hen te helpen bij het aanpakken van vooroordelen die mensen onevenredig harder kunnen straffen, afhankelijk van hun ras, etniciteit of economische klasse;
rechters meer alternatieven voor gevangenisstraf bieden, vooral voor senioren en geesteszieken;
Beperk geselecteerde misdrijfdelicten tot misdrijven, met name voor drugsgerelateerde misdrijven;
Lagere of afzien van obligatie-eisen voor gedaagden met een laag inkomen;
Verbeteren hoe strafregisters worden verzegeld of gewist om ex-delinquenten te helpen een baan te vinden en te re-integreren in de samenleving;

Ondertussen zullen rechters tegen het begin van de jaren 2030 datagestuurde analyses gaan gebruiken om te handhaven op bewijs gebaseerde veroordeling. Deze nieuwe vorm van veroordeling maakt gebruik van computers om het eerdere strafblad van de beklaagde, hun werkgeschiedenis, sociaaleconomische eigenschappen en zelfs hun antwoorden op een psychografisch onderzoek te bekijken, allemaal om een voorspelling te doen over hun risico om toekomstige misdaden te plegen. Als het recidiverisico van de verdachte laag is, wordt de rechter aangemoedigd om hem een milde straf op te leggen; als hun risico hoog is, zal de verdachte waarschijnlijk een zwaardere straf krijgen dan de norm. Over het geheel genomen geeft dit rechters meer vrijheid om verantwoorde straffen toe te passen op veroordeelde criminelen.

Op politiek niveau zal de sociale druk tegen de drugsoorlog uiteindelijk leiden tot volledige decriminalisering van marihuana tegen het einde van de jaren 2020, evenals massale gratie voor de duizenden die momenteel opgesloten zitten voor het bezit ervan. Om de kosten van de overbevolking in de gevangenissen verder te verlagen, zullen er gratie worden aangeboden en zullen er vervroegde hoorzittingen worden aangeboden aan vele duizenden niet-gewelddadige gevangenen. Ten slotte zullen wetgevers een proces beginnen van: rationaliseren van het rechtssysteem om het aantal in de boeken geschreven speciale wetten te verminderen en het totale aantal wetsovertredingen te verminderen waarvoor gevangenisstraffen nodig zijn.

Verdeeld gerecht en rechtssysteem

Om de druk op het strafrechtsysteem te verminderen, zal de veroordeling van misdrijven, lichte misdrijven en bepaalde vormen van zaken en familierechtzaken worden gedecentraliseerd naar kleinere gemeenschapsrechtbanken. Vroege processen van deze rechtbanken hebben bewezen succesvol, resulterend in een daling van 10 procent in recidive en een daling van 35 procent in overtreders die naar de gevangenis worden gestuurd.

Deze aantallen werden bereikt door deze rechtbanken zich in de gemeenschap te laten verankeren. Hun rechters werken actief aan het afleiden van de toepassing van gevangenisstraf door de beklaagden te laten instemmen met een verblijf in een afkickkliniek of een centrum voor geestelijke gezondheidszorg, uren voor gemeenschapsdiensten te doen - en in sommige gevallen een elektronisch label te dragen in plaats van een formeel voorwaardelijke vrijlatingssysteem dat volgt hun verblijfplaats en waarschuwt hen voor het doen van bepaalde activiteiten of het fysiek aanwezig zijn op bepaalde locaties. Met deze structuur kunnen daders hun familiebanden behouden, een financieel verlammend strafblad vermijden en het creëren van relaties met criminele invloeden vermijden die gebruikelijk zouden zijn in de gevangenisomgeving.

Over het algemeen leiden deze gemeenschapsrechtbanken tot betere resultaten voor de gemeenschappen die ze dienen en verlagen ze de kosten voor het toepassen van de wet op lokaal niveau drastisch.

Gevangenissen buiten de kooi opnieuw bedenken

De gevangenissen van tegenwoordig zijn goed in het opsluiten van duizenden gevangenen - het probleem is dat ze weinig anders doen. Hun ontwerp werkt niet om gevangenen te hervormen, noch werken ze om hen veilig te houden; en voor gedetineerden met psychische aandoeningen maken deze gevangenissen hun omstandigheden erger, niet beter. Gelukkig beginnen dezelfde trends die momenteel werken aan de hervorming van de strafrechtelijke veroordeling, ook ons gevangenissysteem te hervormen.

Tegen het einde van de jaren 2030 zullen gevangenissen hun overgang van brute, te dure kooien naar rehabilitatiecentra die toevallig ook detentie-eenheden omvatten, bijna voltooid hebben. Het doel van deze centra is om met gedetineerden samen te werken om hun motivatie om deel te nemen aan crimineel gedrag te begrijpen en weg te nemen, terwijl ze hen ook helpen om op een productieve en positieve manier opnieuw contact te maken met de buitenwereld door middel van onderwijs- en trainingsprogramma's. Hoe deze toekomstige gevangenissen er in werkelijkheid uit zullen zien en werken, kan worden onderverdeeld in vier hoofdpunten:

gevangenis ontwerp. Studies hebben aangetoond dat mensen die in een deprimerende omgeving leven en in een omgeving met veel stress, meer kans hebben op slecht gedrag. Deze omstandigheden zijn hoe de meeste mensen moderne gevangenissen zouden omschrijven, en ze zouden gelijk hebben. Daarom is er een groeiende trend om gevangenissen opnieuw in te richten zodat ze meer op een uitnodigende universiteitscampus lijken.

Een concept van het bureau, KMD Architects, voorziet in een detentiecentrum (voorbeeld: een en twee) dat bestaat uit drie gebouwen die van elkaar worden gescheiden door het beveiligingsniveau, .dwz gevangenisgebouw één is maximale beveiliging, gevangenis twee is matige beveiliging en één is minimale beveiliging. Gedetineerden worden toegewezen aan deze respectievelijke gebouwen op basis van hun vooraf vastgestelde dreigingsniveau, zoals uiteengezet in de hierboven beschreven op bewijs gebaseerde veroordeling. Op basis van goed gedrag kunnen gedetineerden van maximale beveiliging echter geleidelijk overstappen naar de gematigde en minimaal beveiligde gebouwen/vleugels waar ze minder beperkingen en grotere vrijheden zouden genieten, waardoor hervormingen worden gestimuleerd.

Het ontwerp van deze gevangenisstructuur is al met veel succes gebruikt voor jeugdgevangenissen, maar moet nog worden overgezet naar gevangenissen voor volwassenen.

Technologie in de kooi. Als aanvulling op deze ontwerpwijzigingen zullen nieuwe technologieën wijdverbreid worden in toekomstige gevangenissen die ze veiliger zullen maken voor zowel de gevangenen als de gevangenisbewakers, waardoor de algehele stress en het geweld dat wijdverbreid is in onze gevangenissen, wordt verminderd. Hoewel videobewaking bijvoorbeeld gebruikelijk is in moderne gevangenissen, zullen ze binnenkort worden gecombineerd met AI die automatisch verdacht of gewelddadig gedrag kan detecteren en het normaal onderbezette gevangenisbewakersteam kan waarschuwen. Andere gevangenistechnologie die waarschijnlijk in de jaren 2030 gemeengoed zal worden, is onder meer:

RFID-armbanden zijn volgapparatuur waarmee sommige gevangenissen momenteel experimenteren. Ze stellen de controlekamer van de gevangenis in staat om te allen tijde de verblijfplaats van gevangenen in de gaten te houden en bewakers te waarschuwen voor ongebruikelijke concentraties van gevangenen of gevangenen die verboden gebieden binnenkomen. Uiteindelijk, als deze volgapparatuur eenmaal in de gevangene is geïmplanteerd, kan de gevangenis ook op afstand de gezondheid van de gevangene en zelfs hun agressieniveau volgen door hun hartslag en hormonen in hun bloedbaan te meten.
Goedkope full-body scanners zullen overal in de gevangenis worden geïnstalleerd om smokkelwaar op gevangenen veiliger en efficiënter te identificeren dan het handmatige proces dat gevangenisbewakers momenteel uitvoeren.
In teleconferentieruimtes kunnen artsen op afstand medische controles uitvoeren op gevangenen. Dit zal de kosten van het vervoer van gedetineerden van gevangenissen naar zwaarbeveiligde ziekenhuizen verlagen, en het zal minder artsen in staat stellen een groter aantal gedetineerden in nood te helpen. Deze ruimtes kunnen ook zorgen voor meer regelmatige ontmoetingen met hulpverleners en rechtshulpverleners.
Stoorzenders voor mobiele telefoons beperken het vermogen van gedetineerden, die illegaal toegang krijgen tot mobiele telefoons, om naar buiten te bellen om getuigen te intimideren of om bendeleden bevelen te geven.
Terrestrische en luchtpatrouilledrones zullen worden gebruikt om gemeenschappelijke ruimtes en celblokken te bewaken. Gewapend met meerdere tasergeweren, zullen ze ook worden gebruikt om gedetineerden die betrokken zijn bij geweld met andere gevangenen of bewakers snel en op afstand uit te schakelen.
Een Siri-achtige AI-assistent/virtuele gevangenisbewaker zal aan elke gevangene worden toegewezen en toegankelijk zijn via een microfoon en luidspreker in elke gevangeniscel en RFID-armband. De AI zal de gedetineerde informeren over updates van de gevangenisstatus, gedetineerden toestaan te luisteren naar of mondeling e-mails naar familie te schrijven, de gedetineerde in staat te stellen nieuws te ontvangen en elementaire internetvragen te stellen. Ondertussen houdt de AI een gedetailleerd verslag bij van de acties van de gevangene en de voortgang van de rehabilitatie, zodat deze later kan worden beoordeeld door de reclasseringscommissie.

Dynamische beveiliging. Momenteel werken de meeste gevangenissen met een statisch beveiligingsmodel dat een omgeving ontwerpt die voorkomt dat de slechte bedoelingen van gedetineerden gewelddadig worden. In deze gevangenissen worden gevangenen bewaakt, gecontroleerd, opgesloten en beperkt in de hoeveelheid interactie die ze kunnen hebben met andere gevangenen en met bewakers.

In een dynamische beveiligingsomgeving ligt de nadruk op het direct voorkomen van die kwade bedoelingen. Dit omvat het aanmoedigen van menselijk contact met andere gevangenen in gemeenschappelijke ruimtes en het aanmoedigen van gevangenisbewakers om vriendschappelijke relaties met de gevangenen op te bouwen. Dit omvat ook goed ontworpen gemeenschappelijke ruimtes en cellen die meer op slaapzalen lijken dan kooien. Beveiligingscamera's zijn beperkt in aantal en gevangenen krijgen meer vertrouwen om zich te verplaatsen zonder te worden begeleid door bewakers. Conflicten tussen gedetineerden worden vroegtijdig gesignaleerd en mondeling opgelost met hulp van een bemiddelingsdeskundige.

Hoewel deze dynamische beveiligingsstijl momenteel wordt gebruikt met: groot succes in het Noorse strafsysteem, zal de implementatie ervan waarschijnlijk beperkt blijven tot minder goed beveiligde gevangenissen in de rest van Europa en Noord-Amerika.

Rehabilitatie. Het belangrijkste element van toekomstige gevangenissen zullen hun rehabilitatieprogramma's zijn. Net zoals scholen tegenwoordig worden gerangschikt en gefinancierd op basis van hun vermogen om studenten te produceren die voldoen aan een voorgeschreven opleidingsniveau, zullen gevangenissen op dezelfde manier worden gerangschikt en gefinancierd op basis van hun vermogen om de recidivecijfers te verlagen.

Gevangenissen zullen een hele vleugel hebben die is gewijd aan therapie voor gevangenen, onderwijs en vaardigheidstraining, evenals arbeidsbemiddelingsdiensten die gedetineerden helpen een huis en een baan te vinden na hun vrijlating, en hun werk jarenlang blijven ondersteunen (een uitbreiding van de voorwaardelijke vrijlatingsservice ). Het doel is om gedetineerden verkoopbaar te maken op de arbeidsmarkt tegen de tijd dat ze worden vrijgelaten, zodat ze een levensvatbaar alternatief voor misdaad hebben om in hun onderhoud te voorzien.

Gevangenis alternatieven

Eerder bespraken we het doorverwijzen van oudere en geesteszieke veroordeelden naar gespecialiseerde penitentiaire centra waar ze de zorg en gespecialiseerde revalidatie konden krijgen die ze nodig hadden, goedkoper dan in een gemiddelde gevangenis. Nieuw onderzoek naar de werking van de hersenen onthult echter geheel nieuwe potentiële alternatieven voor traditionele opsluiting.

Onderzoeken naar de hersenen van mensen met een criminele geschiedenis in vergelijking met het grote publiek hebben bijvoorbeeld duidelijke verschillen aan het licht gebracht die een neiging tot asociaal en crimineel gedrag kunnen verklaren. Zodra deze wetenschap is verfijnd, kunnen opties buiten de traditionele opsluiting mogelijk worden, zoals gentherapie en gespecialiseerde hersenoperaties - het doel is om eventuele hersenbeschadiging te genezen of een genetische component van de criminaliteit van een gevangene te genezen die zou kunnen leiden tot hun re-integratie in de samenleving. Tegen het einde van de jaren 2030 zal het geleidelijk mogelijk worden om een deel van de gevangenispopulatie te 'genezen' met dit soort procedures, waardoor de deur wordt geopend voor vervroegde voorwaardelijke vrijlating of onmiddellijke vrijlating.

Verder in de toekomst, de jaren 2060, zal het mogelijk zijn om de hersenen van een gevangene te uploaden naar een virtuele, Matrix-achtige wereld, terwijl hun fysieke lichaam beperkt is tot een winterslaapcapsule. In deze virtuele wereld zullen gevangenen een virtuele gevangenis bezetten zonder angst voor geweld van andere gevangenen. Interessanter is dat gedetineerden in deze omgeving hun perceptie kunnen veranderen, zodat ze denken dat ze jaren in een gevangenis hebben doorgebracht waar in werkelijkheid maar een paar dagen voorbij gingen. Deze technologie zou eeuwenlange zinnen mogelijk maken - een onderwerp dat we in het volgende hoofdstuk zullen behandelen.

De toekomst van veroordeling en opsluiting neigt naar een aantal echt positieve veranderingen. Helaas duurt het tientallen jaren voordat deze vorderingen zijn doorgevoerd, aangezien veel ontwikkelingslanden en autoritaire landen waarschijnlijk niet de middelen of interesse zullen hebben om deze hervormingen door te voeren.

Deze veranderingen zijn echter niets vergeleken met de juridische precedenten die toekomstige technologieën en culturele verschuivingen in de publieke sfeer zullen forceren. Lees meer in het volgende hoofdstuk van deze serie.