Dlaczego małe populacje wciąż potrzebują naszej pomocy

Gdy populacja gatunku spada, logiczne wydaje się założenie, że gatunek ten będzie coraz bliżej wyginięcia. W końcu przy mniejszej populacji problemy występujące naturalnie w obrębie gatunku lub środowiska powinny mieć większy wpływ. 

Na przykład, jeśli masz 100 $ i wydajesz połowę z tego, nadal pozostanie ci 50 $ - rozsądna kwota pieniędzy na wydatki. Z drugiej strony, jeśli zaczynasz z 10 $, wydanie połowy pieniędzy sprawia, że ​​jesteś prawie spłukany. 

Ale co, jeśli ta logika jest błędna? Grupa Naukowcy z Concordii niedawno opublikował artykuł w Aplikacje ewolucyjne sugerując tylko to: że małe populacje mają większe szanse na przetrwanie, niż nam się wydaje. 

Argument za małymi populacjami 

Wykorzystując informacje zebrane z poprzednich artykułów z 1980 r., badanie Concordia porównuje wielkość populacji z ilością wariancji genetycznej, która może być przekazywana z rodzica na potomstwo. Testuje również, czy liczba osobników w gatunku ma jakikolwiek wpływ na siłę doboru naturalnego populacji. 

To porównanie zastosowano do szerokiej gamy gatunków, w nadziei, że wyniki badania okażą się uniwersalne – co wydaje się być prawdą. Siła selekcji i genetyczny potencjał adaptacyjny pozostały niezmienne we wszystkich rozmiarach populacji. Wynik ten sugeruje, że problemy te nie mają specjalnego wpływu na zmniejszające się populacje. 

Problemy z argumentacją 

Możliwe, że wyniki uzyskane w badaniu Concordia wynikały z czegoś innego niż siła spadających populacji. Inne możliwości obejmują błędy metodyczne, niedokładność pomiarów, niewystarczający czas badań i nadmierne spekulacje. 

Po pierwsze, badanie tak szerokiej gamy organizmów może utrudnić prawidłowe zidentyfikowanie jednego wyraźnego wzorca. Harmony'ego Dalgleisha, profesor biologii w College of William and Mary, stwierdza, że ​​ponieważ naukowcy „łączą wszystkie te różne typy gatunków o różnych cechach historii życia, nie jestem nawet pewien, czy spodziewałbyś się znaleźć wzór”. 

Po drugie, ewolucja zajmuje niewiarygodnie dużo czasu. Profesor biologii Helena Murphy'ego wyjaśnia: „Są to prawdopodobnie, na pewnym poziomie, przynajmniej w skali ewolucyjnej, niedawno rozdrobnione populacje, więc są to długowieczne ptaki, które nawet jeśli 20 lat temu uległy fragmentacji ich siedlisk, nadal będzie mnóstwo genetyczny – wróć za 300 lat i zobacz, co znajdziesz”. 

W skrócie: populacja nie zareaguje genetycznie na zmianę wielkości, chyba że minęło wiele, wiele pokoleń. Gazeta Concordia niestety nie zawierała informacji z tak długiego okresu.