تشخیص راه رفتن: هوش مصنوعی می تواند بر اساس نحوه راه رفتن شما را تشخیص دهد

اعتبار تصویر:
تصویر های اعتباری
iStock

تشخیص راه رفتن: هوش مصنوعی می تواند بر اساس نحوه راه رفتن شما را تشخیص دهد

ساخته شده برای آینده نگر فردا

پلتفرم Quantumrun Trends بینش، ابزار و جامعه ای را برای کاوش و پیشرفت در روندهای آینده به شما می دهد.

پیشنهاد ویژه

5 دلار در ماه

تشخیص راه رفتن: هوش مصنوعی می تواند بر اساس نحوه راه رفتن شما را تشخیص دهد

متن زیر عنوان
تشخیص راه رفتن برای ایجاد امنیت بیومتریک اضافی برای دستگاه های شخصی در حال توسعه است.
    • نویسنده:
    • نام نویسنده
      آینده نگاری کوانتوم ران
    • فوریه 1، 2023

    حتی از راه رفتن افراد نیز می توان برای شناسایی آنها استفاده کرد، مانند اثر انگشت. راه رفتن یک فرد نشانه منحصر به فردی را ارائه می دهد که الگوریتم های یادگیری ماشینی می توانند آن را تجزیه و تحلیل کنند تا شخص را از روی یک تصویر یا ویدیو تشخیص دهند، حتی اگر صورتش در معرض دید نباشد.

    زمینه تشخیص راه رفتن

    رایج ترین نوع مطالعه راه رفتن، پردازش الگوهای زمانی و سینماتیک (مطالعه حرکت) است. به عنوان مثال، سینماتیک زانو بر اساس مجموعه‌های نشانگر مختلف روی استخوان درشت نی (استخوان ساق پا)، که با الگوریتم‌های بهینه‌سازی سگمنتال (SO) و بهینه‌سازی چند بدنه (MBO) محاسبه می‌شود، است. سنسورهایی مانند فرکانس رادیویی (RFS) نیز استفاده می شود که خمش یا خمش را اندازه گیری می کند. به طور خاص، RFS را می توان در کفش قرار داد، و داده های ارتباطی را از طریق Wi-Fi به رایانه برای تشخیص حرکات رقص ارسال کرد. این حسگرها می توانند اندام فوقانی و تحتانی، سر و تنه را ردیابی کنند.

    تلفن های همراه مدرن به حسگرهای مختلفی مانند شتاب سنج، مغناطیس سنج، شیب سنج و دماسنج مجهز هستند. این ویژگی ها به گوشی اجازه می دهد تا افراد مسن یا ناتوان را تحت نظر داشته باشد. علاوه بر این، تلفن های همراه می توانند حرکات دست را در حین نوشتن و تشخیص سوژه با استفاده از حرکت راه رفتن شناسایی کنند. چندین برنامه نیز به نظارت بر حرکات فیزیکی کمک می کنند. 

    به عنوان مثال Physics Toolbox، یک برنامه منبع باز در اندروید است. این برنامه به کاربران اجازه می دهد تا به سنسورهای مختلفی دسترسی داشته باشند که شامل شتاب سنج خطی، مغناطیس سنج، شیب سنج، ژیروسکوپ، GPS و مولد صدا می شود. داده‌های جمع‌آوری‌شده را می‌توان قبل از ارسال به Google Drive (یا هر سرویس ابری) به‌عنوان یک فایل CSV در تلفن نمایش داده و ذخیره کرد. عملکردهای این برنامه می تواند بیش از یک حسگر را برای جمع آوری نقاط داده مختلف به طور همزمان انتخاب کند و در نتیجه ردیابی بسیار دقیقی را به همراه دارد.

    تاثیر مخرب

    فناوری تشخیص راه رفتن با تطبیق شکل ظاهری، قد، سرعت و ویژگی های راه رفتن فرد با اطلاعات موجود در پایگاه داده، یک هویت ایجاد می کند. در سال 2019، پنتاگون ایالات متحده بودجه توسعه فناوری تلفن هوشمند را برای شناسایی کاربران بر اساس راه رفتن آنها تأمین کرد. این فناوری به طور گسترده توسط سازندگان گوشی های هوشمند با استفاده از حسگرهایی که قبلاً در گوشی ها وجود داشت، توزیع شد. این ویژگی تضمین می کند که فقط کاربر یا مالک مورد نظر می تواند تلفن را کنترل کند.

    طبق یک مطالعه در سال 2022 در مجله Computers & Security، روش راه رفتن هر فرد منحصر به فرد است و می تواند برای اهداف شناسایی کاربر استفاده شود. هدف از تشخیص راه رفتن احراز هویت کاربران بدون اقدام صریح است، زیرا داده های مرتبط به طور مداوم در حین راه رفتن شخص ثبت می شوند. بنابراین، حفاظت شفاف و مداوم از تلفن هوشمند را می توان با استفاده از احراز هویت مبتنی بر راه رفتن، به ویژه هنگامی که با سایر شناسه های بیومتریک استفاده می شود، ارائه کرد.

    به غیر از شناسایی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از تشخیص راه رفتن برای نظارت بر بیماران خود از راه دور استفاده کنند. سیستم تجزیه و تحلیل وضعیت بدن می تواند به تشخیص و پیشگیری از کمبودهای مختلف مانند کیفوز، اسکولیوز و هایپرلوردوز کمک کند. این سیستم را می توان در خانه یا خارج از کلینیک های پزشکی استفاده کرد. 

    مانند تمام سیستم های تشخیص، نگرانی هایی در مورد حفظ حریم خصوصی داده ها، به ویژه اطلاعات بیومتریک وجود دارد. برخی از منتقدان اشاره می‌کنند که گوشی‌های هوشمند در وهله اول داده‌های زیادی را از کاربران جمع‌آوری می‌کنند. افزودن داده‌های بیومتریک حتی بیشتر می‌تواند منجر به از دست دادن کامل ناشناس بودن افراد و استفاده دولت‌ها از اطلاعات برای نظارت عمومی شود.

    پیامدهای تشخیص راه رفتن

    پیامدهای گسترده تر تشخیص راه رفتن ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

    • ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از ابزارهای پوشیدنی برای ردیابی حرکات بیمار استفاده می کنند که می تواند برای درمان های فیزیکی و برنامه های توانبخشی مفید باشد.
    • سنسورهایی که برای دستگاه‌های کمکی به سالمندان استفاده می‌شوند که می‌توانند حرکات را نظارت کنند، از جمله هشدار دادن به بیمارستان‌های مجاور برای حوادث.
    • تشخیص راه رفتن به عنوان یک سیستم شناسایی بیومتریک اضافی در ادارات و آژانس ها استفاده می شود.
    • دستگاه‌های هوشمند و پوشیدنی‌هایی که به‌طور خودکار اطلاعات شخصی را حذف می‌کنند، زمانی که احساس کنند صاحبانشان دیگر آن‌ها را در مدت معینی نمی‌پوشند.
    • حوادث افرادی که به اشتباه دستگیر یا بازجویی می شوند با استفاده از شواهد تشخیص راه رفتن.

    سوالاتی برای اظهار نظر

    • فکر می‌کنید شرکت‌ها چگونه از فناوری‌های تشخیص راه رفتن استفاده خواهند کرد؟
    • چالش های بالقوه استفاده از راه رفتن به عنوان یک شناسه چیست؟