Het volgende sociale web versus goddelijke zoekmachines: toekomst van internet P2

Sinds 2003 zijn sociale media gegroeid om het web te consumeren. In feite, sociale media is internet voor veel internetgebruikers. Het is hun belangrijkste hulpmiddel om contact te maken met vrienden, het laatste nieuws te lezen en nieuwe trends te ontdekken. Maar achter deze sociale bubblegum-façade woedt een strijd. 

Sociale media ontwikkelen snel kenmerken van de menigte, omdat het zich op het grondgebied van traditionele websites en op zichzelf staande webservices begeeft, waardoor ze gedwongen worden beschermingsgeld te betalen of een langzame dood te sterven. Oké, dus de metafoor klinkt nu misschien schandalig, maar hij wordt logischer als je verder leest.

In dit hoofdstuk van onze Future of the Internet-serie onderzoeken we de toekomstige trends in sociale media en de komende strijd tussen feit en sentiment op internet.

Minder zelfpromotie en meer moeiteloze zelfexpressie

In 2020 gaan sociale media het derde decennium in. Dat betekent dat zijn adolescentie gevuld met experimenteren, slechte keuzes maken in het leven en jezelf vinden, zal worden vervangen door een volwassenheid die gepaard gaat met je zaakjes op orde krijgen, begrijpen wie je bent en wat je hoort te zijn. 

De manier waarop deze volwassenheid zich zal manifesteren op de beste sociale-mediaplatforms van vandaag, zal worden bepaald door de ervaring van de generaties die ermee zijn opgegroeid. De samenleving is kritischer geworden over de ervaringen die ze willen opdoen door deel te nemen aan deze diensten, en dat zal in de toekomst blijven blijken.

Gezien het constante schrikbeeld van schandalen op sociale media en sociale shaming dat kan ontstaan ​​door het publiceren van ondoordachte of slecht getimede berichten, krijgen gebruikers steeds meer interesse in het vinden van verkooppunten om hun ware zelf te uiten zonder het gevaar te worden lastiggevallen door de pc-politie of lang -vergeten berichten beoordeeld door toekomstige werkgevers. Gebruikers willen ook berichten met vrienden delen zonder de overmatige sociale druk van een hoog aantal volgers of dat ze teveel likes of opmerkingen nodig hebben om hun berichten gewaardeerd te laten voelen.

Toekomstige gebruikers van sociale media zullen platforms eisen die hen helpen om boeiende inhoud beter te ontdekken, terwijl ze ook moeiteloos de inhoud en momenten kunnen delen die voor hen belangrijk zijn, maar zonder de stress en zelfcensuur die gepaard gaan met het bereiken van een bepaalde mate van sociale media. geldigmaking.

Het verloop van de sociale media

Gezien de social media-richtlijn die je zojuist hebt gelezen, zou het niet als een verrassing moeten komen dat de manier waarop we onze huidige social media platforms gebruiken over vijf tot tien jaar heel anders zal zijn.

Instagram. Instagram is een van de doorbraakinvesteringen van Facebook en heeft zijn populariteit gewonnen, niet door een plek te zijn waar je al je foto's (ahem, Facebook) dumpt, maar een plek waar je alleen die specifieke foto's uploadt die je geïdealiseerde leven en zelf vertegenwoordigen. Het is deze focus op kwaliteit boven kwantiteit, evenals het gebruiksgemak, wat Instagram zo aantrekkelijk maakt. En naarmate er meer filters en betere videobewerkingsfuncties worden geïntroduceerd (om te concurreren met Vine en Snapchat), zal de service zijn agressieve groei tot ver in de jaren 2020 voortzetten.

Net als Facebook met zijn zichtbare aantallen volgers, vind-ik-leuks en reacties, promoot Instagram indirect een sociaal stigma op een laag aantal volgers en voor het publiceren van berichten die weinig steun krijgen van je netwerk. Deze kernfunctionaliteit druist in tegen de toenemende voorkeuren van het publiek voor sociale media, waardoor Instagram kwetsbaar wordt voor concurrenten. 

Twitter. In zijn huidige vorm zal dit sociale platform van 140 tekens geleidelijk zijn doelgebruikersbestand zien wegbloeden als ze alternatieve diensten vinden om de kerncompetenties te vervangen, zoals: nieuws in realtime ontdekken (voor veel mensen zijn Google Nieuws, Reddit en Facebook doet dit goed genoeg); communiceren met vrienden (berichtenapps zoals Facebook Messenger, WhatsApp, WeChat en Line doen dit veel beter), en het volgen van beroemdheden en influencers (Instagram en Facebook). Bovendien maken de beperkte individuele controles van Twitter bepaalde gebruikers kwetsbaar voor intimidatie door internettrollen.

De huidige status van het bedrijf als beursgenoteerd bedrijf zal deze daling alleen maar doen toenemen. Met verhoogde investeerdersdruk om nieuwe gebruikers aan te trekken, zal Twitter in dezelfde positie worden gedwongen als Facebook, waar ze nieuwe functies moeten blijven toevoegen, meer gevarieerde media-inhoud moeten weergeven, meer advertenties moeten pompen en hun weergave-algoritmen moeten veranderen. Het doel zal natuurlijk zijn om meer informele gebruikers aan te trekken, maar het resultaat zal zijn om de oorspronkelijke, kerngebruikersgroep te vervreemden die niet op zoek is naar een tweede Facebook.

De kans is groot dat Twitter nog een decennium of zo zal blijven bestaan, maar er is ook een grote kans dat het in de niet al te verre toekomst zal worden opgekocht door een concurrent of conglomeraat, vooral als het een beursgenoteerd bedrijf blijft.

Snapchat. In tegenstelling tot de sociale platforms die hierboven zijn beschreven, is Snapchat de eerste app die echt is gebouwd voor de generaties die na 2000 zijn geboren. Hoewel je contact kunt maken met vrienden, zijn er geen like-knoppen, hartknoppen of openbare opmerkingen. Het is een platform dat is ontworpen om intieme en vluchtige momenten te delen die verdwijnen zodra ze zijn geconsumeerd. Dit inhoudstype creëert een online omgeving die een meer authentiek, minder gefilterd (en dus gemakkelijker) delen van iemands leven aanmoedigt.

met ongeveer 200 miljoen actieve gebruikers (2015), is het nog steeds relatief klein in vergelijking met 's werelds meer gevestigde sociale platforms, maar gezien het feit dat het in 20 slechts 2013 miljoen volgers had, is het redelijk om te zeggen dat zijn groeipercentage nog steeds wat raketbrandstof over heeft voor de lange termijn - dat wil zeggen, totdat het volgende Gen Z sociale platform komt naar buiten om het uit te dagen.

de sociale rust. Omwille van de tijd hebben we het niet meer gehad over de sociale media-titanen uit China, Japan en Rusland, evenals populaire westerse nicheplatforms zoals LinkedIn en Pinterest (zie Ranglijst 2013). De meeste van deze diensten zullen blijven voortbestaan ​​en geleidelijk evolueren tot ver in het volgende decennium, hetzij vanwege hun grote netwerkeffecten, hetzij vanwege hun welomschreven niche-utiliteit.

Berichten-apps. Zoals veel millennials en generatie Z's zullen beamen, is het tegenwoordig bijna onbeleefd om iemand te bellen. Jongere generaties geven de voorkeur aan minder opdringerige sms-diensten om te communiceren, bellen of face-timing houden als laatste redmiddel (of voor uw SO). Met diensten zoals Facebook Messenger en WhatsApp die meer vormen van inhoud mogelijk maken (links, afbeeldingen, audiobestanden, bestandsbijlagen, GIF's, video's), stelen berichten-apps gebruikstijd weg van traditionele sociale-mediaplatforms - een trend die in de jaren 2020 zal versnellen. 

Nog interessanter, naarmate meer mensen overstappen op mobiel via desktop, is het waarschijnlijk dat berichten-apps ook de volgende grote zoekmachine-interface zullen worden. Stel je een door kunstmatige intelligentie aangedreven chatbot voor waarmee je mondeling of via sms kunt chatten (zoals je zou doen met een vriend); die chatbot zou dan uw vraag beantwoorden door namens u zoekmachines te doorzoeken. Dit vormt een overgangsinterface tussen de zoekmachines van vandaag en de virtuele assistenten waarover u in het volgende hoofdstuk zult lezen. 

Video. Jaar na jaar kijken mensen steeds meer naar video, grotendeels ten koste van geschreven content (zucht). Om aan deze videovraag te voldoen, explodeert de videoproductie, vooral omdat uitgevers van inhoud vinden dat video gemakkelijker inkomsten kan genereren via advertenties, sponsoring en syndicatie dan geschreven inhoud. YouTube, Facebook-video's en een hele reeks video- en livestreaming-apps leiden de weg naar de transformatie van internet naar de volgende tv. 

Het volgende grote ding. Virtual Reality (VR) zal in 2017 en daarna een groot jaar hebben en de volgende grote vorm van media-inhoud vertegenwoordigen die in de jaren 2020 in populariteit zal toenemen. (We hebben later in de serie een heel hoofdstuk gewijd aan VR, dus kijk daar voor details.)

Vervolgens Hologrammen. Tegen het begin van de jaren 2020 zullen nieuwe smartphonemodellen basic holografische projectoren aan hen gehecht. Aanvankelijk zullen de gebruikte hologrammen lijken op het verzenden van emoticons en digitale stickers, in wezen kleine tekenfilms of meldingen die boven de telefoon zweven. Maar naarmate de technologie vordert, zal video-face-timing plaatsmaken voor holografische videochats, waarbij je het hoofd, de romp of het hele lichaam van de beller boven je telefoon (en desktop) ziet geprojecteerd.

Ten slotte zullen toekomstige sociale-mediaplatforms verschijnen om leuke en creatieve VR- en holografische inhoud met de massa te delen. 

En dan komen we bij Facebook

Ik weet zeker dat je je afvroeg wanneer ik bij de sociale media-olifant in de kamer zou komen. Met ongeveer 1.15 miljard maandelijkse actieve gebruikers vanaf 2015, is Facebook 's werelds grootste socialemediaplatform. En eerlijk gezegd zal dat hoogstwaarschijnlijk zo blijven, vooral omdat internet halverwege de jaren 2020 eindelijk de meerderheid van de wereldbevolking bereikt. Maar afgezien van de groei in ontwikkelingslanden, zullen de groeivooruitzichten op de langere termijn voor uitdagingen komen te staan.

De groei onder bepaalde bevolkingsgroepen, zoals China, Japan en Rusland, zal vlak tot negatief blijven als reeds bestaande binnenlandse, cultureel-authentieke socialemediaplatforms (RenRen, Lijn en VKontakte respectievelijk) dominanter worden. In westerse landen zal het gebruik van Facebook zijn tweede decennium ingaan, wat mogelijk kan leiden tot een gevoel van oudheid onder de vele gebruikers.

De situatie zal erger zijn onder degenen die na 2000 zijn geboren en die nog nooit een wereld zonder sociale media hebben gekend en al een veelvoud aan alternatieven voor sociale media hebben om uit te kiezen. Velen in deze jongere cohorten zullen niet dezelfde sociale druk voelen om Facebook te gebruiken als voorgaande generaties, omdat het niet langer nieuw is. Ze hebben geen actieve rol gespeeld bij het vormgeven van de groei, en erger nog, hun ouders zijn ermee bezig.

Deze veranderingen zullen Facebook dwingen om over te stappen van de leuke "it"-service naar een noodzakelijk hulpprogramma. Uiteindelijk zal Facebook ons ​​moderne telefoonboek worden, een mediarepository/plakboek om ons leven te documenteren, evenals het Yahoo-achtige webportaal (voor velen is dit al het geval).

Natuurlijk is contact maken met anderen niet alles wat we op Facebook doen, het is ook een plek waar we interessante inhoud ontdekken (over: de Yahoo-vergelijking). Om de afnemende interesse van gebruikers tegen te gaan, gaat Facebook steeds meer functies in zijn service integreren:

• Het heeft al video's geïntegreerd in de feeds van zijn gebruikers (redelijk succesvol let wel), en live streaming video's en evenementen zullen een enorme groei van de service zien.
• Gezien de rijkdom aan persoonlijke gebruikersgegevens, zou het niet te vergezocht zijn om op een dag Facebook films en gescripte televisie te zien streamen - mogelijk samen te werken met toptelevisienetwerken en filmstudio's om het op te nemen tegen diensten zoals Netflix.
• Evenzo zou het mogelijk eigendomsbelangen kunnen nemen in een aantal nieuwsuitgeverijen en mediaproductiebedrijven.
• Bovendien is zijn recente Oculus Rift-aankoop wijst ook op een langetermijnweddenschap dat VR-entertainment een groot deel van het contentecosysteem gaat uitmaken.

De realiteit is dat Facebook er is om te blijven. Maar terwijl zijn strategie om de centrale hub te worden voor het delen van elk type inhoud/media onder de zon hem zal helpen zijn waarde onder zijn huidige gebruikers te behouden, zal zijn druk om zichzelf op te blazen met functies voor aantrekkingskracht en groei op de massamarkt uiteindelijk de relevantie van de popcultuur beperken in de komende decennia - dat wil zeggen, tenzij het allemaal in één groot machtsspel gaat.

Maar voordat we dat spel gaan verkennen, moeten we eerst de andere grote speler op internet begrijpen: zoekmachines.

Zoekmachine's zoektocht naar waarheid

Decennialang zijn zoekmachines de werkpaarden van internet geweest, die de massa helpen inhoud te vinden die aan hun informatie- en amusementsbehoeften voldoet. Tegenwoordig werken ze grotendeels door elke pagina op internet te indexeren en de kwaliteit van elke pagina te beoordelen aan de hand van het aantal en de kwaliteit van externe links die ernaar verwijzen. Over het algemeen geldt dat hoe meer links een webpagina krijgt van externe websites, hoe meer zoekmachines denken dat deze hoogwaardige inhoud bevat, waardoor de pagina naar de top van de zoekresultaten wordt geduwd.

Natuurlijk zijn er een aantal andere manieren waarop zoekmachines, waaronder Google, webpagina's rangschikken, maar de maatstaf voor het 'linkprofiel' blijft ongeveer 80-90 procent van de online waarde van een webpagina domineren. Dit gaat drastisch veranderen.

Gezien alle epische vorderingen op het gebied van big data, machine learning en gegevensopslag die de afgelopen vijf jaar hebben plaatsgevonden (die in latere delen van deze serie verder worden besproken), hebben zoekmachines nu de tools om de zoekresultaten drastisch te verbeteren door een eigenschap die diepgaander is dan het linkprofiel van een webpagina - webpagina's worden binnenkort gerangschikt op hun waarheid.

Er zijn veel websites die verkeerde informatie verspreiden of informatie die extreem bevooroordeeld is. Antiwetenschappelijke berichtgeving, politieke aanvallen, samenzweringstheorieën, roddels, marginale of extremistische religies, ernstig bevooroordeeld nieuws, lobbyisten of speciale belangen - websites die zich bezighouden met deze vormen van inhoud en berichten voorzien hun nichelezers van verwrongen en vaak onnauwkeurige informatie.

Maar vanwege hun populariteit en sensationele inhoud (en in sommige gevallen hun gebruik van donkere SEO hekserij), krijgen deze websites enorme hoeveelheden externe links, waardoor hun zichtbaarheid op zoekmachines wordt vergroot en daardoor hun verkeerde informatie verder wordt verspreid. Deze toegenomen zichtbaarheid van verkeerde informatie is niet alleen slecht voor de samenleving in het algemeen, het maakt het gebruik van zoekmachines ook moeilijker en minder praktisch - vandaar de groeiende investering in het ontwikkelen van Knowledge-Based Trust-scores voor alle webpagina's.

De trieste gevolgen van waarachtigheid

Als de dominante speler in de ruimte, zal Google waarschijnlijk het voortouw nemen in de revolutie van de waarheidsgetrouwheid van de zoekmachine. Sterker nog, ze zijn al begonnen. Als u Google de afgelopen twee jaar heeft gebruikt om een ​​op feiten gebaseerde vraag te onderzoeken, is het u misschien opgevallen dat het antwoord op uw vraag handig is samengevat in een vak boven aan uw zoekresultaten. Deze antwoorden zijn afkomstig van Google's Kenniskluis, een enorme online schat aan feiten die van internet is gehaald. Het is ook deze groeiende Vault die Google uiteindelijk zal gebruiken om websites te rangschikken op basis van hun feitelijke inhoud.

Met behulp van deze Vault heeft Google: begonnen te experimenteren met het rangschikken van op gezondheid gebaseerde zoekresultaten, zodat artsen en medische experts nauwkeurige medische informatie beter kunnen vinden, in plaats van al het anti-vaccin dat tegenwoordig de ronde doet.

Dit is allemaal goed en wel, maar er is één probleem: mensen willen niet altijd de waarheid. In feite, eenmaal geïndoctrineerd met een vooroordeel of overtuiging, zoeken mensen actief naar de laatste informatie en nieuws die hun drogredenen ondersteunen, waarbij ze meer feitelijke bronnen negeren of in diskrediet brengen als verkeerde informatie voor de massa. Bovendien geeft het geloven in niche-vooroordelen of overtuigingen mensen ook een gevoel van doel, controle en behoren tot een idee en een gemeenschap die groter is dan zijzelf - het is in zekere zin vergelijkbaar met religie, en het is een gevoel dat veel mensen verkiezen.

Gezien deze trieste waarheid over de menselijke conditie, is het niet moeilijk om de gevolgen te voorspellen die zullen plaatsvinden zodra waarheidsgetrouwheid eindelijk in zoekmachines is ingebakken. Voor de meeste mensen zal deze algoritmische verandering zoekmachines veel nuttiger maken voor hun dagelijkse behoeften. Maar voor die nichegemeenschappen die in specifieke vooroordelen of overtuigingen geloven, zal hun ervaring met zoekmachines verslechteren.

Wat betreft die organisaties die leuren met vooringenomenheid en verkeerde informatie, zij zullen zien dat hun webverkeer (samen met hun advertentie-inkomsten en openbare profiel) een flinke klap krijgt. Deze organisaties zien een bedreiging voor hun bedrijf en zullen gebruik maken van donaties van hun enthousiaste lidmaatschappen om class action-rechtszaken tegen zoekmachines te starten, op basis van de volgende vragen:

• Wat is waarheid echt en kan het echt worden gemeten en geprogrammeerd?
• Wie beslist welke overtuigingen goed of fout zijn, vooral voor onderwerpen die te maken hebben met politiek en religie?
• Is het de plaats van technologiebedrijven om te beslissen hoe ze de massa presenteren of opleiden?
• Proberen de "elites" die deze technologiebedrijven runnen en financieren de bevolking en hun vrijheid van meningsuiting te beheersen?

Het is duidelijk dat sommige van deze vragen grenzen aan complottheorieën, maar de impact van de vragen die ze stellen, zal veel publieke verontwaardiging tegen zoekmachines opwekken. Na een paar jaar juridische strijd zullen zoekmachines instellingen creëren waarmee mensen hun zoekresultaten kunnen aanpassen op basis van interesses en politieke voorkeuren. Sommige kunnen zelfs op feiten en meningen gebaseerde zoekresultaten naast elkaar weergeven. Maar tegen die tijd zal de schade zijn aangericht - veel van die individuen die liever in de niche geloven, zullen elders zoeken naar minder "veroordelende" zoekhulp. 

De opkomst van sentimentzoekmachines

Nu terug naar Facebook: welk machtsspel kunnen ze uithalen om hun culturele relevantie te behouden?

Google heeft zijn dominantie opgebouwd in de zoekmachineruimte vanwege zijn vermogen om elk stukje inhoud op internet op te zuigen en op een nuttige manier te ordenen. Google kan echter niet alles op internet opzuigen. In feite controleert Google alleen twee procent van de gegevens die via het web toegankelijk zijn, slechts het topje van de spreekwoordelijke gegevensijsberg. Dat komt omdat de meeste gegevens worden beschermd door firewalls en wachtwoorden. Alles, van bedrijfsfinanciën, overheidsdocumenten en (als u uw rechten correct instelt) uw met een wachtwoord beveiligde sociale media-accounts zijn onzichtbaar voor Google. 

We hebben dus een situatie waarin een grote minderheid van informatie-vooringenomen individuen afgestompt raken door traditionele zoekmachines en op zoek zijn naar alternatieven voor het vinden van de informatie en het nieuws dat ze willen horen. Voer Facebook in. 

Terwijl Google het vrij toegankelijke web verzamelt en organiseert, verzamelt en organiseert Facebook de persoonlijke gegevens binnen zijn beschermde netwerk. Als dit een ander sociaal netwerk was, zou dit niet zo'n groot probleem zijn, maar de huidige en toekomstige omvang van Facebook, gecombineerd met de hoeveelheid persoonlijke gegevens die het over zijn gebruikers verzamelt (inclusief die van zijn Instagram- en WhatsApp-services), betekent dat Facebook klaar om een ​​enorme en unieke uitdager te worden in de arena van zoekmachines, en in tegenstelling tot Google dat zijn zoekalgoritmen op de waarheid zal richten, zal Facebook zijn zoekalgoritmen op sentiment richten.

Net als de Knowledge Vault van Google is Facebook al begonnen met de ontwikkeling op zijn sociale Grafiek Zoeken. Het is ontworpen om antwoorden op uw vragen te zoeken op basis van de collectieve kennis en ervaring van die gebruikers binnen de constellatie van webproperty's van Facebook. Google kan bijvoorbeeld worstelen met vragen als: Wat is deze week het beste nieuwe restaurant in mijn stad? Welke nieuwe nummers zou mijn beste vriend op dit moment kunnen hebben? Wie ken ik, hoe heeft Nieuw-Zeeland bezocht? Facebook's Graph Search zal echter een betere greep hebben op het beantwoorden van deze vragen met behulp van gegevens die zijn verzameld van uw vriendennetwerk en anonieme gegevens van het algemene gebruikersbestand. 

Gelanceerd rond 2013 Graph Search heeft niet de warmste ontvangst gehad terwijl vragen rond privacy en bruikbaarheid het sociale netwerk blijven achtervolgen. Omdat Facebook echter zijn ervaringsbasis opbouwt binnen de zoekruimte op internet, samen met zijn investeringen in video en inhoud publiceren—Graph Search komt tot zijn recht. 

Het gefragmenteerde web van de vroege jaren 2020

Tot nu toe hebben we geleerd dat we op weg zijn naar een periode waarin moeiteloze en authentieke zelfexpressie op sociale media de prijs is, en waarin onze groeiende gemengde gevoelens over de macht die zoekmachines uitoefenen over toegang tot informatie van invloed kunnen zijn op de manier waarop we ontdekken inhoud.

Deze trends zijn een natuurlijk gevolg van onze collectieve en volwassen wordende ervaring met internet. Voor de gemiddelde persoon is internet een ruimte om nieuws en ideeën te ontdekken, terwijl we ook veilig momenten en gevoelens kunnen delen met degenen om wie we geven. En toch, voor velen is er nog steeds het gevoel dat de groeiende omvang en complexiteit van het web overdreven intimiderend en moeilijk te navigeren wordt.

Naast sociale media en zoekmachines gebruiken we ook een grote verscheidenheid aan andere apps en diensten om online door onze interesses te navigeren. Of het nu gaat om een ​​bezoek aan Amazon om te winkelen, Yelp voor restaurants of TripAdvisor voor reisplanning, de lijst gaat maar door. Tegenwoordig is de manier waarop we zoeken naar de informatie en inhoud die we willen extreem gefragmenteerd, en naarmate de rest van de derde wereld toegang krijgt tot het web in het komende decennium, zal deze fragmentatie alleen maar versnellen.

Uit deze fragmentatie en complexiteit zal een nieuwe methode ontstaan ​​om met internet om te gaan. Deze methode staat nog in de kinderschoenen en is al beschikbaar en zal tegen 2025 de reguliere norm worden in ontwikkelde landen. Helaas moet je verder lezen naar het volgende deel in de serie om er meer over te weten te komen.

Toekomst van de internetserie

Mobiel internet bereikt het armste miljard: toekomst van internet P1

Opkomst van de door big data aangedreven virtuele assistenten: toekomst van internet P3

Uw toekomst in het internet der dingen: de toekomst van internet P4

The Day Wearables vervangen smartphones: de toekomst van internet P5

Je verslavende, magische, uitgebreide leven: toekomst van internet P6

Virtual Reality en de wereldwijde Hive Mind: toekomst van internet P7

Mensen niet toegestaan. Het AI-only web: de toekomst van internet P8

Geopolitiek van het losgeslagen web: toekomst van internet P9