Είναι η γενιά του millennial ο νέος χίπης;

Με όλη την πολιτική και κοινωνική αναταραχή στον σημερινό κόσμο, είναι εύκολο να κάνουμε συγκρίσεις με τις προηγούμενες μέρες των χίπηδων, μια εποχή όπου οι διαμαρτυρίες αφορούσαν την ελεύθερη αγάπη, τον αντιπολεμικό και τη μάχη με τον άνθρωπο. Ωστόσο, πολλά άτομα συγκρίνουν τις ημέρες της διαμαρτυρίας των χίπις με εκείνες των διαδηλώσεων του Φέργκιουσον και άλλες στιγμές κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάποιοι πιστεύουν ότι η γενιά της χιλιετίας είναι βίαιη και θυμωμένη. Είναι πραγματικά πίσω μας η δεκαετία του '60 ή επιστρέφουμε σε ένα άλλο κύμα ριζοσπαστικής νεολαίας;

«Υπάρχει ακόμα πολλή αντίθετη κουλτούρα», μου εξηγεί η Elizabeth Whaley. Ο Whaley μεγάλωσε στη δεκαετία του '60 και ήταν εκεί κατά τη διάρκεια των καψίματος στο Woodstock και σουτιέν. Είναι μια γυναίκα πεπεισμένη αλλά με ενδιαφέρουσες σκέψεις για τους millennials και γιατί πιστεύει ότι υπάρχει τόση πολιτική και κοινωνική αναταραχή.

«Ήμουν εκεί όχι μόνο για διασκέδαση, αλλά γιατί πίστευα στα αντιπολεμικά μηνύματα», είπε ο Whaley. Πίστευε στο μήνυμά τους για ειρήνη και αγάπη και γνώριζε ότι οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις τους ήταν σημαντικές. Ο χρόνος που πέρασε η Whaley γύρω από τους χίπις την έκανε να παρατηρήσει τις ομοιότητες μεταξύ των κινήσεων των χίπις και των κινήσεων της γενιάς σήμερα.

Η πολιτική και κοινωνική αναταραχή είναι μια σαφής ομοιότητα. Ο Whaley εξηγεί ότι το Occupy Wall-Street ήταν παρόμοιο με τους hippie sit-in. Υπάρχουν ακόμα νέοι που παλεύουν για τα δικαιώματά τους τόσα χρόνια μετά τους χίπις.

Εκεί νιώθει ότι σταματούν οι ομοιότητες. «Η νέα γενιά διαδηλωτών είναι πολύ πιο θυμωμένη και βίαιη». Η ίδια σχολιάζει ότι κανείς δεν ήθελε να ξεκινήσει καυγά σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις τη δεκαετία του '60. «Η γενιά της χιλιετίας φαίνεται τόσο θυμωμένη που πηγαίνει σε μια διαμαρτυρία θέλοντας να πολεμήσει κάποιον».

Η εξήγησή της για την αυξανόμενη οργή και τη βία στις διαδηλώσεις είναι η ανυπομονησία της νεολαίας. Η Whaley υπερασπίζεται τα σχόλιά της εξηγώντας τι έχει δει όλα αυτά τα χρόνια. «Πολλοί άνθρωποι της τρέχουσας γενιάς έχουν συνηθίσει να παίρνουν απαντήσεις αμέσως, να παίρνουν αυτό που θέλουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα... οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν συνηθίσει να περιμένουν αποτελέσματα και αυτή η ανυπόμονη συμπεριφορά οδηγεί σε θυμό». Αισθάνεται ότι αυτός είναι ο λόγος που πολλές διαμαρτυρίες μετατρέπονται σε ταραχές.

Δεν είναι όλες οι διαφορές κακές. «Για να είμαι ειλικρινής, το Woodstock ήταν ένα χάος», παραδέχεται ο Whaley. Η Whaley συνεχίζει να επισημαίνει ότι παρά τις θυμωμένες και βίαιες τάσεις που βλέπει στη γενιά της χιλιετίας, εντυπωσιάζεται από το πόσο καλά οργανώνονται και παραμένουν συγκεντρωμένοι σε σύγκριση με τους χίπις της γενιάς της που αποσπώνται εύκολα. «Υπήρχαν πάρα πολλά φάρμακα που συμμετείχαν σε πολλές διαμαρτυρίες για να είναι πλήρως επιτυχής».

Η μεγαλύτερη και ίσως πιο ενδιαφέρουσα ιδέα της είναι ότι οι διαμαρτυρίες που συνέβησαν τη δεκαετία του '60 και οι διαμαρτυρίες τώρα είναι όλες μέρος ενός μεγάλου κύκλου. Όταν οι αυθεντίες, όπως οι κυβερνήσεις και οι προσωπικότητες των γονέων, δεν γνωρίζουν τα προβλήματα των νεότερων γενεών, η εξέγερση και η αντικουλτούρα δεν είναι πολύ πίσω.

«Οι γονείς μου δεν είχαν ιδέα για τα ναρκωτικά και το AIDS. Η κυβέρνησή μου δεν είχε ιδέα για τη φτώχεια και την καταστροφή σε όλο τον κόσμο και γι' αυτό οι χίπις διαμαρτυρήθηκαν», δήλωσε ο Γουάλι. Συνεχίζει λέγοντας ότι το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. «Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι γονείς των millennials απλά δεν γνωρίζουν, υπάρχουν πολλά που οι υπεύθυνοι δεν γνωρίζουν και αυτό διευκολύνει έναν νέο να θέλει να επαναστατήσει και να διαμαρτυρηθεί».

Έχει λοιπόν δίκιο λέγοντας ότι οι millennials είναι μια νέα γενιά ανυπόμονων διαδηλωτών που οδηγούνται σε οργή λόγω της έλλειψης κατανόησης; Ο Westyn Summers, ένας νεαρός millennial ακτιβιστής, θα διαφωνούσε ευγενικά. «Καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η γενιά μου είναι ανυπόμονη, αλλά σίγουρα δεν είμαστε βίαιοι», λέει ο Σάμερς.

Ο Σάμερς μεγάλωσε στη δεκαετία του '90 και έχει έντονη την αίσθηση του κοινωνικού ακτιβισμού. Έχει λάβει μέρος σε προγράμματα όπως το Φάρος Σχολική Δύναμη Φροντίδας, ένας οργανισμός που χτίζει σχολεία και κοινότητες στο Los Alcarrizos, Δομινικανή Δημοκρατία.

Ο Σάμερς εξηγεί γιατί οι άνθρωποι της ηλικίας του θέλουν αλλαγή και γιατί τη θέλουν τώρα. «Αυτή η ανυπόμονη στάση οφείλεται σίγουρα στο διαδίκτυο». Πιστεύει ότι το Διαδίκτυο έχει δώσει σε πολλούς ανθρώπους την ευκαιρία να εκφράσουν αμέσως μια γνώμη ή να συσπειρωθούν πίσω από έναν σκοπό. Αν κάτι δεν σημειώνει πρόοδο, αναστατώνεται.

Εξηγεί περαιτέρω ότι όταν αυτός και οι ομοϊδεάτες του στην πραγματικότητα βλέπουν και φέρνουν την αλλαγή στον κόσμο, τους κάνει να θέλουν να συνεχίσουν, αλλά όταν οι διαμαρτυρίες έχουν μηδενικά αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ αποθαρρυντικό. «Όταν δίνουμε σε έναν σκοπό θέλουμε αποτελέσματα. Θέλουμε να δώσουμε τον χρόνο και την προσπάθειά μας για την υπόθεση και θέλουμε να έχει σημασία». Αυτός είναι ο λόγος που αισθάνεται ότι οι χίπις και οι παλαιότερες γενιές έχουν προβλήματα με τον τρόπο που οι millennials διεξάγουν διαμαρτυρίες. «Δεν καταλαβαίνουν αν δεν δούμε κάποια αλλαγή [γρήγορα] πολλοί θα χάσουν το ενδιαφέρον τους». Ο Σάμερς εξηγεί ότι κάποιοι από τους συνομηλίκους του αισθάνονται αβοήθητοι. Ακόμη και η ελάχιστη αλλαγή φέρνει ελπίδα που μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες διαμαρτυρίες και περισσότερες αλλαγές.

Είναι λοιπόν οι millennials απλώς ανυπόμονοι χίπις της νέας εποχής που παρεξηγούνται; Μεγαλώνοντας τόσο χίπη όσο και millennial, η Linda Brave δίνει κάποιες πληροφορίες. Η Brave γεννήθηκε τη δεκαετία του 1940, μεγάλωσε μια κόρη τη δεκαετία του '60 και έναν εγγονό τη δεκαετία του '90. Έχει δει τα πάντα, από παντελόνια καμπάνα μέχρι internet υψηλής ταχύτητας, ωστόσο δεν μοιράζεται παρόμοιες απόψεις για τους ηλικιωμένους.

«Αυτή η νέα γενιά πρέπει να αγωνιστεί για τα λίγα δικαιώματα που έχει», λέει ο Brave.

Παρόμοια με τον Whaley, ο Brave πιστεύει ότι η γενιά του millennial είναι στην πραγματικότητα απλώς μια πιο σύγχρονη και δυναμική γενιά χίπις με μερικά ακόμη ζητήματα να χειριστεί. Βλέποντας την κόρη της ως έναν επαναστάτη χίπη και τον εγγονό της ως έναν προβληματικό millennial, έχει δώσει στον Brave πολλά να σκεφτεί.

«Βλέπω τις διαμαρτυρίες της γενιάς της χιλιετίας και συνειδητοποιώ ότι στην πραγματικότητα απλώς οι νέοι μαζεύουν εκεί που έφυγαν οι χίπις», εξηγεί.

Εξηγεί επίσης ότι όπως οι χίπις, όταν η χιλιετία γενιά ομοϊδεατών, καλά μορφωμένων ατόμων δεν αρέσει η τρέχουσα κατάστασή τους, θα υπάρξει κοινωνική αναταραχή. «Υπήρχε μια κακή οικονομία τότε και μια κακή οικονομία τώρα, αλλά όταν οι millennials διαμαρτύρονται για αλλαγή αντιμετωπίζονται άσχημα», λέει ο Brave. Υποστηρίζει ότι οι μάχες των χίπις για ελευθερία του λόγου, ίσα δικαιώματα και καλή θέληση προς τους ανθρώπους συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. «Είναι όλα ακόμα εκεί. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι millennials είναι πολύ πιο δυνατοί, λιγότερο φοβισμένοι και πιο άμεσοι».

Μεταξύ των χίπις και των millennials, ο Brave αισθάνεται ότι κάποια δικαιώματα έχουν χαθεί και οι νεότεροι του σήμερα είναι οι μόνοι που νοιάζονται. Οι millennials διαμαρτύρονται για να πάρουν τα δικαιώματα που θα έπρεπε ήδη να έχουν, αλλά για οποιονδήποτε λόγο δεν το κάνουν. «Οι άνθρωποι σκοτώνονται επειδή δεν είναι λευκοί και φαίνεται ότι μόνο οι νέοι νοιάζονται για αυτά τα πράγματα».

Ο Brave εξηγεί ότι όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν όλους τους πόρους τους για να κάνουν το σωστό, αλλά απωθούνται και αγνοούνται, κάτι βίαιο είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. «Πρέπει να είναι βίαιοι», αναφωνεί. «Αυτή η γενιά ανθρώπων κάνει έναν πόλεμο για την επιβίωσή της και σε έναν πόλεμο πρέπει μερικές φορές να χρησιμοποιήσετε βία για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας».

Πιστεύει ότι δεν είναι όλοι οι millennials βίαιοι και ανυπόμονοι, αλλά όταν συμβαίνει καταλαβαίνει γιατί.