Is de millenniumgeneratie de nieuwe hippie?

Met alle politieke en sociale onrust in de wereld van vandaag is het gemakkelijk om vergelijkingen te maken met de afgelopen dagen van de hippie, een tijd waarin de protesten gingen over vrije liefde, anti-oorlog en vechten tegen de man. Toch vergelijken veel mensen de dagen van hippieprotesten met die van de Ferguson-demonstraties en andere sociale rechtvaardigheidsmomenten. Sommigen geloven dat de millenniumgeneratie gewelddadig en boos is. Liggen de jaren 60 echt achter ons of gaan we terug naar een nieuwe golf radicale jongeren?

"Er is nog steeds veel tegencultuur", legt Elizabeth Whaley me uit. Whaley groeide op in de jaren 60 en was daar tijdens Woodstock- en bh-verbrandingen. Ze is een vrouw met overtuiging, maar met interessante gedachten over millennials en waarom er volgens haar zoveel politieke en sociale onrust is.

"Ik was daar niet alleen voor de lol, maar ook omdat ik geloofde in de anti-oorlogsboodschappen", zei Whaley. Ze geloofde in hun boodschap van vrede en liefde en wist dat hun protesten en demonstraties belangrijk waren. Whaley's tijd doorgebracht met hippies zorgde ervoor dat ze de overeenkomsten opmerkte tussen de bewegingen van de hippies en de bewegingen van de huidige generatie.

De politieke en maatschappelijke onrust is een duidelijke overeenkomst. Whaley legt uit dat Occupy Wall-Street vergelijkbaar was met hippie-sit-ins. Er zijn nog steeds jonge mensen die vechten voor hun rechten zoveel jaren na de hippies.

Daar voelt ze dat de overeenkomsten ophouden. “De nieuwe generatie demonstranten is [sic] veel bozer en gewelddadiger.” Ze merkt op dat niemand in de jaren '60 een gevecht wilde beginnen bij rally's en demonstraties. "De millenniumgeneratie lijkt zo boos dat ze naar een protest gaan om tegen iemand te vechten."

Haar verklaring voor de toenemende woede en geweld in protesten is het ongeduld van de jeugd. Whaley verdedigt haar opmerkingen door uit te leggen wat ze door de jaren heen heeft gezien. "Veel mensen van de huidige generatie zijn gewend om onmiddellijk antwoorden te krijgen, zo snel mogelijk te krijgen wat ze willen... de betrokkenen zijn niet gewend om op resultaten te wachten en dat ongeduldige gedrag leidt tot woede." Ze voelt dat dit de reden is waarom veel protesten uitmonden in rellen.

Niet alle verschillen zijn slecht. "Om eerlijk te zijn was Woodstock een puinhoop", geeft Whaley toe. Whaley blijft erop wijzen dat ze ondanks de boze en gewelddadige neigingen die ze ziet in de millenniumgeneratie, onder de indruk is van hoe goed ze zich organiseren en gefocust blijven in vergelijking met de gemakkelijk afgeleide hippies van haar generatie. "Er waren gewoon te veel drugs betrokken bij veel protesten om volledig succesvol te zijn."

Haar grootste en misschien wel meest interessante idee is dat de protesten die plaatsvonden in de jaren 60 en de protesten nu allemaal deel uitmaken van één grote cyclus. Wanneer gezagsdragers zoals regeringen en ouderfiguren zich niet bewust zijn van de problemen van de jongere generaties, is rebellie en tegencultuur niet ver achter.

“Mijn ouders hadden geen idee van drugs en aids. Mijn regering had geen idee van de armoede en vernietiging over de hele wereld, en daarom protesteerden de hippies”, aldus Whaley. Ze gaat verder met te zeggen dat hetzelfde gebeurt vandaag. "Er zijn veel dingen die de ouders van de millennials gewoon niet weten, er is veel dat de verantwoordelijken niet weten, en dat maakt het gemakkelijk voor een jongere om in opstand te komen en te protesteren."

Dus heeft ze gelijk als ze zegt dat de millennials een nieuwe generatie ongeduldige demonstranten zijn die woedend worden vanwege het gebrek aan begrip? Westyn Summers, een jonge millennial-activist, zou het beleefd oneens zijn. "Ik begrijp waarom mensen denken dat mijn generatie ongeduldig is, maar gewelddadig zijn we zeker niet", zegt Summers.

Summers groeide op in de jaren 90 en heeft een sterk gevoel voor sociaal activisme. Hij heeft deelgenomen aan programma's zoals de Vuurtoren School Care Force, een organisatie die scholen en gemeenschappen bouwt in Los Alcarrizos, Dominicaanse Republiek.

Summers legt uit waarom mensen van zijn leeftijd verandering willen en waarom ze dat nu willen. “Die ongeduldige houding komt zeker door het internet.” Hij is van mening dat internet veel mensen de kans heeft gegeven om onmiddellijk hun mening te uiten of zich achter een zaak te scharen. Als iets geen vooruitgang boekt, wordt het verontrustend.

Hij legt verder uit dat wanneer hij en zijn gelijkgestemde collega's daadwerkelijk verandering in de wereld zien en brengen, ze willen doorgaan, maar wanneer protesten nul resultaat hebben, kan dit erg ontmoedigend zijn. “Als we aan een zaak geven, willen we resultaten. We willen onze tijd en moeite besteden aan de zaak en we willen dat het ertoe doet.” Daarom vindt hij dat hippies en oudere generaties problemen hebben met de manier waarop millennials protesteren. "Ze begrijpen het niet als we geen verandering [snel] zien, velen zullen hun interesse verliezen." Summers legt uit dat sommige van zijn leeftijdsgenoten zich hulpeloos voelen. Zelfs de kleinste hoeveelheid verandering brengt hoop die kan leiden tot meer protesten en meer verandering.

Dus zijn de millennials gewoon ongeduldige new-age hippies die verkeerd worden begrepen? Door zowel een hippie als een millennial op te voeden, geeft Linda Brave enig inzicht. Brave werd geboren in de jaren '1940, voedde een dochter op in de jaren '60 en een kleinzoon in de jaren '90. Ze heeft alles gezien, van klokkenluiders tot snel internet, maar ze deelt niet dezelfde mening over ouderen.

"Deze nieuwe generatie moet vechten voor de weinige rechten die ze hebben", zegt Brave.

Net als Whaley gelooft Brave dat de millenniumgeneratie eigenlijk gewoon een modernere en dynamischere hippiegeneratie is met nog een paar problemen. Het zien van haar dochter als een rebelse hippie en haar kleinzoon als een bezorgde millennial heeft Brave veel stof tot nadenken gegeven.

"Ik zie de protesten van de millenniumgeneratie en ik besef dat het eigenlijk alleen maar jonge mensen zijn die oppikken waar de hippies zijn vertrokken", legt ze uit.

Ze legt ook uit dat er net als de hippies, wanneer de millenniumgeneratie van gelijkgestemde, goed opgeleide individuen hun huidige situatie niet leuk vindt, er sociale onrust zal zijn. "Toen was er een slechte economie en nu een slechte economie, maar als de millennials protesteren voor verandering, worden ze slecht behandeld", zegt Brave. Ze stelt dat de strijd van de hippies voor vrijheid van meningsuiting, gelijke rechten en goodwill jegens mensen vandaag de dag nog steeds gaande is. “Het is er allemaal nog. Het enige verschil is dat de millennials veel luider, minder bang en directer zijn.”

Tussen de hippies en de millennials vindt Brave dat sommige rechten verloren zijn gegaan en dat de jongere mensen van vandaag de enigen zijn die erom geven. De millennials protesteren om de rechten te krijgen die ze al zouden moeten hebben, maar om wat voor reden dan ook niet. "Mensen worden vermoord omdat ze niet blank zijn en het lijkt alsof alleen jonge mensen om deze dingen geven."

Brave legt uit dat wanneer mensen al hun middelen gebruiken om het goede te doen, maar worden teruggedrongen en genegeerd, er onvermijdelijk iets gewelddadigs zal gebeuren. "Ze moeten gewelddadig zijn", roept ze uit. "Deze generatie mensen vecht een oorlog om te overleven en in een oorlog moet je soms geweld gebruiken om voor jezelf op te komen."

Ze gelooft dat niet alle millennials gewelddadig en ongeduldig zijn, maar als het gebeurt, begrijpt ze waarom.