چگونه برای همیشه جوان بمانیم

هر ساله صنعت زیبایی تریلیون‌ها دلار از فروش لوسیون‌ها، سرم‌ها و معجون‌های جادویی برای جلوگیری از پیری جمعیتی که به طرز عجیبی جوان‌تر هستند، جمع‌آوری می‌کند. این یک تجارت عالی است؛ همیشه افرادی وجود خواهند داشت که از روند پیری می ترسند و همیشه پیشرفت اجتناب ناپذیر زمان وجود خواهد داشت که به آرامی بدن آنها را تخریب می کند. تا حدی، جامعه ما همیشه از جوانان و زیباها حمایت می کند و انگیزه ای عالی برای صرف هزینه برای راه حل های زیبایی ایجاد می کند. با این حال، تمام این درمان‌های «تأثیر شده بالینی» در نهایت هیچ کاری برای مبارزه با پیری نمی‌کنند. مطمئناً، این محصولات چین و چروک‌ها را پر می‌کنند و ظاهر را بهبود می‌بخشند (الان می‌توانم آگهی‌های بازرگانی را بشنوم – «سفت‌تر! سفت‌تر! جوان‌تر!»). با کشف روش واقعی برای متوقف کردن پیری مشکل ایجاد کنید.

چرا پیر می شویم

اخیراً موسسه ملی بهداشت (NIH) با همکاری رودریگو کالادو، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه سائوپائولو ریبیرائو پرتو، یک کارآزمایی بالینی را با یک درمان دارویی به نام دانازول تکمیل کرد. دانازول با علت اصلی بیولوژیکی پیری مبارزه می کند: تخریب تلومر. در حالی که این درمان برای افرادی که از پیری زودرس و بیماری ناتوان کننده ناشی از کمبود تلومراز رنج می برند توسعه داده شده است، دانازول را می توان به عنوان یک درمان ضد پیری اقتباس کرد.

تلومرها، یک ساختار پروتئین DNA، به دلیل ارتباط آنها با کروموزوم ها به عنوان کلید پیری در نظر گرفته می شوند. تک تک عملکردها و فرآیندهای بدن در نقشه‌های کروموزومی کدگذاری می‌شوند. کروموزوم های هر سلول در بدن برای عملکرد آن سلول حیاتی هستند. با این حال، این کروموزوم‌ها دائماً دستکاری می‌شوند، زیرا اشتباهاتی در طول فرآیند تکثیر DNA انجام می‌شود و به دلیل اینکه تجزیه نوکلئوتیدها در طول زمان معمول است. برای محافظت از اطلاعات ژنتیکی کروموزوم، یک تلومر در هر انتهای کروموزوم یافت می شود. تلومر به جای مواد ژنتیکی که سلول به شدت به آن نیاز دارد، آسیب می بیند و تخریب می شود. این تلومرها به حفظ عملکرد سلول کمک می کنند. 

حفظ جوانانمان

تلومرها در بزرگسالان سالم 7000-9000 جفت باز طول دارند و سدی قوی در برابر آسیب DNA ایجاد می کنند. هرچه طول تلومرها طولانی تر باشد، کروموزوم با قاطعیت بیشتری می تواند در برابر آسیب مقاومت کند. طول تلومرهای افراد تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله وزن بدن، محیط و وضعیت اقتصادی است. یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و سطح استرس متوسط، کوتاه شدن تلومر را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. از سوی دیگر، چاقی، رژیم غذایی ناسالم یا نامنظم، سطح استرس بالا و عاداتی مانند سیگار کشیدن تأثیرات مضر شدیدی بر تلومرهای بدن دارند. با تخریب تلومرها، کروموزوم ها بیشتر در معرض خطر هستند. در نتیجه، با کوتاه شدن تلومرها، خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، نارسایی قلبی، دیابت، سرطان و پوکی استخوان افزایش می‌یابد که همگی در سنین بالا شایع هستند. 

آنزیم تلومراز می تواند طول تلومرهای بدن را افزایش دهد. این آنزیم در سلول‌ها در مراحل اولیه رشد بسیار شایع‌تر است و فقط در سلول‌های بالغ بدن در سطوح پایین یافت می‌شود. با این حال، در طول مطالعه خود، NIH و Calado کشف کردند که آندروژن ها، یک پیش ساز استروئیدی برای هورمون های انسانی، در سیستم های مدل غیر انسانی باعث افزایش عملکرد تلومراز می شوند. کارآزمایی بالینی برای بررسی اینکه آیا همان اثر در انسان رخ می دهد یا خیر انجام شد. نتایج نشان داد که از آنجایی که آندروژن ها به سرعت در بدن انسان به استروژن تبدیل می شوند، استفاده از هورمون مصنوعی مردانه دانازول به جای آن موثرتر است.   

در بزرگسالان سالم، تلومرها 25-28 جفت باز در سال کوتاه می شوند. یک تغییر کوچک و حتی ناچیز که امکان عمر طولانی را فراهم می کند. 27 بیمار در کارآزمایی بالینی دارای جهش‌های ژن تلومراز بودند و در نتیجه سالانه 100 تا 300 جفت باز در هر تلومر از دست می‌دادند. این مطالعه که طی دو سال درمان انجام شد، نشان داد که طول تلومر بیماران به طور متوسط ​​386 جفت پایه در سال افزایش می‌یابد.