دستیابی به موفقیت در یافتن درمانی برای پیری

آیا انسان ها می توانند برای همیشه زندگی کنند؟ آیا پیری به زودی به گذشته تبدیل خواهد شد؟ آیا جاودانگی تبدیل به هنجار برای نسل بشر خواهد شد؟ به گفته دیوید هریسون از آزمایشگاه جکسون در بار هاربر، مین، تنها جاودانگی که انسان ها تجربه خواهند کرد در داستان های علمی تخیلی رخ خواهد داد.

هریسون گفت: "البته که ما جاودانه نخواهیم بود." "این کاملا مزخرف است. اما، چه خوب است که همه این اتفاقات وحشتناک برای ما در یک برنامه سفت و سخت اتفاق نیفتد…. چند سال بیشتر طول عمر سالم - من فکر می‌کنم این کاملاً امکان‌پذیر است.»

آزمایشگاه هریسون تنها یکی از بسیاری از تحقیقات انجام شده در مورد زیست شناسی پیری است که تخصص هریسون استفاده از مدل های موش در مطالعه اثرات پیری بر انواع سیستم های فیزیولوژیکی است.

آزمایشگاه هریسون بخشی از برنامه آزمایش مداخلات است که با هماهنگی مرکز علوم بهداشت UT و دانشگاه میشیگان، هدف آن آزمایش انواع ترکیبات برای تعیین اثرات بالقوه خوب و بد آنها بر روی بیولوژی پیری است.

هریسون گفت: "من فکر می کنم ما پیامدهای انسانی قابل توجهی در حال حاضر داریم، زیرا با برنامه آزمایش مداخلات، چندین چیز را پیدا کرده ایم که می توانیم به موش ها بدهیم که طول عمر را به طور قابل توجهی افزایش می دهد - تا 23، 24 درصد."

با توجه به این واقعیت که موش ها 25 برابر سریعتر از انسان پیر می شوند، استفاده از آنها در آزمایشات پیری بسیار قابل توجه است. هریسون گفت که اگرچه موش ها برای آزمایش پیری مناسب هستند، تکرار آزمایش ها و زمان طولانی برای موفقیت این تحقیق ضروری است. آزمایشگاه هریسون آزمایش را زمانی آغاز می کند که موش 16 ماهه است، که تقریباً معادل سن یک انسان 50 ساله است.

یکی از ترکیباتی که آزمایشگاه هریسون آزمایش کرده است، راپامایسین است، یک سرکوب کننده سیستم ایمنی که قبلاً در انسان برای جلوگیری از رد عضو در بیماران پیوند کلیه استفاده می شود.

راپامایسین که به عنوان سیرولیموس نیز شناخته می شود، در دهه 1970 کشف شد و توسط باکتری های موجود در خاک جزیره ایستر یا راپا نوی تولید شد. با توجه به "راپامایسین: یک دارو، اثرات متعدد" در مجله Cell Metabolism، راپامایسین به عنوان یک مهار کننده برای هدف پستانداران راپامایسین (mTOR) عمل می کند، که می تواند در درمان انواع بیماری ها در انسان مفید باشد.

در مورد موش ها، هریسون گفت که آزمایشگاه او مزایای مثبتی از استفاده از راپامایسین در آزمایش مشاهده کرد و این ترکیب طول عمر کلی موش ها را افزایش داد.

طبق نامه ای که در سال 2009 توسط سه آزمایشگاه درگیر در برنامه آزمایش مداخلات در نیچر منتشر شد، "بر اساس سن 90 درصد مرگ و میر، راپامایسین منجر به افزایش 14 درصدی برای زنان و 9 درصدی برای مردان» از نظر میزان طول عمر کل اگرچه افزایش در طول عمر کلی مشاهده شد، اما هیچ تفاوتی در الگوهای بیماری در بین موش‌های تحت درمان با راپامایسین و موش‌هایی که تحت درمان نبودند، وجود نداشت. این نشان می دهد که راپامایسین ممکن است هیچ بیماری خاصی را هدف قرار ندهد، اما در عوض طول عمر را افزایش می دهد و به طور کلی با مسئله پیری مقابله می کند. هریسون گفت که تحقیقات بعدی این ایده را تایید کرده است.

هریسون گفت: «موش‌ها از نظر زیست‌شناسی بسیار شبیه انسان‌ها هستند. بنابراین، اگر چیزی دارید که واقعاً پیری را در موش‌ها کند می‌کند، احتمال بسیار خوبی وجود دارد که آن را در افراد کند کند.»

اگرچه قبلاً در انسان برای بیماران پیوند کلیه استفاده می شد، استفاده از راپامایسین در انسان برای درمان های ضد پیری به دلیل عوارض جانبی احتمالی محدود شده است. یکی از موارد منفی مرتبط با راپامایسین این است که باعث افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 می شود.

به گفته هریسون، احتمال ابتلا به دیابت نوع 5 در افرادی که دراپامایسین دریافت می‌کنند، 2 درصد بیشتر از افرادی است که این ماده را دریافت نکرده‌اند.

مطمئناً، اگر احتمال معقولی وجود داشته باشد که باعث کند شدن طیف وسیعی از عوارض ناشی از افزایش سن و افزایش طول عمر من حتی 5 یا 10 درصد شود، فکر می‌کنم خطر ابتلا به دیابت نوع 2 افزایش می‌یابد که قابل کنترل است و می‌توانم مراقب باشم. هریسون گفت، خطر قابل قبولی است. من شک دارم که بسیاری از مردم نیز چنین احساسی داشته باشند، اما افرادی که تصمیم می‌گیرند این احساس را ندارند.»

هریسون معتقد است که راپامایسین می تواند در انسان بسیار مفید باشد، حتی با چیزی به سادگی افزایش توانایی افراد مسن برای بهره مندی از واکسن آنفولانزا.

هریسون: «بر اساس این واقعیت که به نظر می‌رسید راپامایسین برای موش‌ها حتی زمانی که (معادل موش) 65 ساله (انسان) بودند، مفید بود، ممکن است بتوانیم چیزهایی را پیدا کنیم که برای افراد مسن و جوانان مفید باشد. گفت.

با این حال، قبل از اجرای هر نوع آزمایش ضد پیری برای انسان، باید گام‌های مهمی در فرهنگ و قانون برداشته شود.

هریسون گفت: من به عنوان یک دانشمند با واقعیت سروکار دارم. «افراد حقوقی با باورهایی سر و کار دارند که می سازند. قوانین بشری را می توان با یک ضربه قلم تغییر داد. قانون طبیعی - این کمی سخت تر است. این ناامیدکننده است که بسیاری از مردم (ممکن است) این سال های سالم اضافی را به دلیل اینرسی قوانین بشری از دست بدهند."