Hoe reputatievaluta het cv kan veranderen

Als je vandaag in loondienst bent, moest je hoogstwaarschijnlijk een cv invullen, een sollicitatiebrief opsturen en een portfolio inleveren of misschien een combinatie van alle drie.

Werkgevers willen de kwaliteit van hun personeel peilen en kijken of het aannemen van iemand uiteindelijk financieel een waardevolle beslissing is. Dit is zeker niet nieuw: mensen willen bij het onderling doen van transacties altijd profiteren van de beslissing. Of het nu als werknemer is, die goed beloond wil worden voor een goede baan, of als werkgever, die op zoek is naar goed werk tegen een redelijke prijs.

Op grote bedrijfsschaal valt dit misschien minder op door alle salarissen, secundaire arbeidsvoorwaarden en bonussen, maar als we kijken naar de nieuwe zakelijke platforms die tegenwoordig online ontstaan, die mensen op kleine schaal met elkaar verbinden via websites als Kijiji, Craigslist, Taskrabbit, Zopa, of Skillshare, merken experts zoals Rachel Botsman een terugkeer naar "oude marktprincipes en samenwerkingsgedrag" die sinds de geboorte van het schrijven ingebakken zitten in de menselijke handel.

De implicaties van deze veranderingen zijn talrijk en vormen misschien een weerlegging van degenen die zeggen dat het informatietijdperk ons ​​heeft losgekoppeld van de oude sociale zeden en gewoonten van de mensheid. Maar een van de interessantere gebieden van deze nieuwe zakelijke platforms die Rachel Botsman in een recente TED-talk aansnijdt, zijn de bestaande beoordelings- en beoordelingssystemen.

Overweeg een product op Amazon te beoordelen: in een recensie beveelt men andere gebruikers aan of het product al dan niet de moeite waard is om te kopen. De meeste producten op Amazon kunnen niet worden geretourneerd als ze in slechte staat verkeren, dus gebruikers moeten vertrouwen op klantrecensies. Ongeacht de kwaliteit van de recensie, er is nog steeds een element van vertrouwen bij betrokken: als iemand op basis van positieve recensies ervoor kiest om een ​​artikel te kopen boven een ander, gaan ze ervan uit dat de recensenten de waarheid spraken over de kwaliteit van het artikel.

Dit element van vertrouwen is zelfs nog belangrijker op nieuwe bedrijfsplatforms die, in plaats van mensen met producten te verbinden, mensen met mensen verbinden – bijna altijd vreemden met vreemden. Iemand die iemand in huis uitnodigt om zijn hond uit te laten of de was te doen, vertrouwt die persoon - die op dit moment misschien een volslagen vreemde is - op basis van verwijzingen en aanbevelingen.

Terwijl dit kan met cv's, cv's, sollicitatiebrieven en dergelijke. Het internet heeft ons de mogelijkheid gegeven om deze informatie online te verzamelen, waardoor een dynamischer portfolio is ontstaan ​​om de kwaliteiten en competenties van werkzoekenden te demonstreren – een “reputation trail” zoals Botsman het noemt.

Deze online profielen, of het nu gaat om de gazonspecialist van Superrabbit op Taskrabbit of om de webdesigner op Skillshare, zijn ideaal in de moderne 'kenniseconomie'. De kenniseconomie, zoals gedefinieerd door Powell en Snullman in hun paper, "The Knowledge Economy", is "productie en diensten gebaseerd op kennisintensieve activiteiten die bijdragen aan een versneld tempo van technologische en wetenschappelijke vooruitgang en even snelle veroudering."

Zoals David Skyrme het omschrijft, wordt deze nieuwe economie gekenmerkt door een overvloed aan middelen – kennis en informatie – die snel onder mensen worden gedeeld. Kennis wordt niet beperkt door nationale barrières, maar verspreid over een wereldwijd netwerk.

Niettemin, aangezien meer recente of belangrijke kennis een inherent grotere waarde heeft dan de oudere, minder belangrijke kennis, zijn de competenties van werknemers een cruciaal onderdeel bij het handhaven van productiviteit en efficiëntie. Een werknemer die nieuwe ideeën of kennis met praktische toepassingen naar voren kan brengen, is veel waardevoller voor een bedrijf dan een werknemer die niets nieuws aanbiedt.

Dit lijkt in eerste instantie niet veel te overlappen met het idee van een reputatiespoor, maar men zou moeten onderzoeken hoe websites zoals Taskrabbit of Skillshare werken. In wezen stellen ze mensen in staat om ideale kandidaten voor kleine banen te verwijderen op basis van beoordelingen en het reputatiespoor.

Maar door deze beoordelingen verder uit te werken en er een portfolio van te ontwikkelen - zoals Botsman aantoont - kan iemand een nieuwe vorm van cv maken, waarin iemands algemene reputatie en enkele van zijn goede eigenschappen worden weergegeven op basis van tientallen aanbevelingen.

Zo kan het concept van een nieuw cv in een kenniseconomie worden gecreëerd door middel van reputatievaluta. Dankzij de veelheid aan online voorbeelden die tot onze beschikking staan, kunnen we zien hoe nieuwe manieren om iemands competenties te beoordelen en te analyseren de moderne kenniseconomie ten goede kunnen komen. Door de voordelen te onderzoeken die een reputatievalutasysteem biedt en de implicaties die het heeft voor de kenniseconomie, kan men proberen te beschrijven hoe een toekomstige portefeuille eruit zou kunnen zien op basis van deze informatie, waardoor nieuwe niveaus van efficiëntie – evenals vertrouwen – kunnen worden bereikt tussen mensen op professioneel niveau.

Wat zijn de voordelen van reputatievaluta?

Er zijn tegenwoordig vier belangrijke voordelen aan reputatievaluta: het maakt het gemakkelijk om de vaardigheden van een persoon te meten; het houdt mensen verantwoordelijk voor hun gedrag; het helpt mensen zich te specialiseren in gebieden waarin ze uitblinken; en bevordert het vertrouwen tussen vreemden.

Sites zoals Taskrabbit in de VS of Ayoudo in Canada, die zijn gebaseerd op reputatievaluta, hebben beoordelingssystemen om het werk van een persoon te meten in de verschillende taken die ze uitvoeren. Op Ayoudo ontvangen dienstverleners een Trust Score, die omhoog gaat op basis van de aanbevelingen die ze van anderen krijgen op basis van hun werk.

Het "niveau"-systeem van Taskrabbit, dat tot 25 gaat, stijgt met het aantal goede banen dat de Taskrabbit heeft gedaan. Met beide systemen kan een poster gemakkelijk zien hoe vertrouwd een persoon is en wat de kwaliteit van zijn werk is, een groot voordeel van zelfs een eenvoudig beoordelingssysteem op 5, omdat ze ook een bepaald niveau van ervaring en tijdsbesteding aangeven om het programma.

Deze beoordelingssystemen betekenen ook dat, hoewel de mensen die verbinding maken vaak vreemden zijn, ze verantwoordelijk zijn voor hun gedrag en acties. De beoordelingssystemen en recensies zorgen ervoor dat een slechte Taskrabbit alleen maar schande krijgt - een slechte "reputatiespoor" - door een slecht uitgevoerde taak of een taak die zonder zorg of respect is uitgevoerd. Een onderpresterende "taakuitvoerder" krijgt minder taken dan anderen, krijgt over het algemeen een lagere beoordeling en kan moeite hebben met het vinden van nieuwe taken. Als zodanig is goed werk meer lonend voor beide partijen, waardoor kwaliteitswerk wordt aangemoedigd, ongeacht het ervaringsniveau.

Hoewel deze sites die zijn gebouwd op reputatievaluta vaak zijn ontworpen voor basiscontracten - hoewel Taskrabbit for Business nu een wervingsplatform is voor uitzendkrachten - kunnen anderen, zoals Skillshare, mensen helpen nieuwe werkkansen te vinden in gebieden waar ze uitblinken, hetzij door gebruik te maken van vaardigheden die ze kunnen hebben verwaarloosd of leren nieuwe vaardigheden die hen waardevolle voordelen opleveren in hun carrière.

Via deze diensten kunnen sommigen op lange termijn mensen vinden door te netwerken met mensen die op zoek zijn naar werknemers met gewenste vaardigheden en kennis.

Voorbeelden van Skillshare zijn onder meer het afstudeerproject van Eric Corpus van een cursus humor schrijven die te zien was op McSweeney's Internet Tendency en de succesvolle Kickstarter-campagne van Brian Park nadat hij zich had ingeschreven voor Michael Karnjanaprakorns online Skillshare-les "Launch Your Startup Idea for Less than $1,000".

Dit weerspiegelt opnieuw de voordelen van een reputatievalutasysteem in de kenniseconomie, aangezien sterke werknemers met waardevolle expertise worden opgeleid en gevonden door het gebruik van deze reputatievalutasystemen voordat ze nieuwe concepten en inzichten naar het personeel brengen.

Al deze voordelen, verenigd door deze websites, helpen enorm bij het bevorderen van een sfeer van vertrouwen tussen mensen die dankzij de anonimiteit van internet enigszins is verdwenen in het informatietijdperk. Door echte mensen weer met elkaar te verbinden, helpen deze sites gemeenschappen te betrekken en mensen aan te moedigen om andere mensen te steunen en te ontmoeten.

Een verhaal dat Botsman deelde in haar TED-talk was van een man in Londen die Airbnb gebruikte, een website om mensen in contact te brengen met huiseigenaren over de hele wereld die een logeerkamer wilden verhuren en ontbijt wilden aanbieden aan reizende gasten. Na enige tijd gasten te hebben ontvangen, werd de gastheer tijdens de rellen in Londen benaderd door verschillende voormalige gasten om zijn veiligheid tijdens de rellen te waarborgen. De gemeenschappelijke geest die door deze systemen wordt gekoesterd, is gewoon nog een voordeel voor hen: nog meer mensen aanmoedigen om op reputatievaluta gebaseerde platforms online te verkennen en hun vaardigheden en diensten te gebruiken.

Wat zijn de implicaties van een dergelijk systeem voor de kenniseconomie?

De implicaties van een op reputatievaluta gebaseerd systeem voor de kenniseconomie zijn in veel opzichten een bewijs van de voordelen van reputatievaluta. De kenniseconomie is een systeem dat streeft naar efficiëntie en een hoge mate van competentie, en bestaat ook in een zich snel ontwikkelend en voortschrijdend technologisch domein. Reputatievaluta waardeert efficiëntie en productiviteit en helpt de stroom van ideeën te vergroten, iets wat vaak wordt gezien in de kenniseconomie, waar "kennis en informatie 'lekken' naar waar de vraag het grootst is en de belemmeringen het laagst."

Met behulp van een reputatievalutasysteem wordt het proces van het inhuren van service- en uitzendkrachten een stuk eenvoudiger voor bedrijven. Het "servicenetwerk" -systeem van Taskrabbit in hun zakelijke sectie schakelt de oude tussenpersoon van het uitzendbureau, uitzendbureau of online vacaturebank uit door werkgevers en werknemers snel met elkaar in contact te brengen. Veel reputatievalutasystemen die afhankelijk zijn van een online database die beide partijen in een transactie met elkaar verbindt, maken dit soort efficiëntie mogelijk.

Het inhuren wordt niet alleen gemakkelijker gemaakt door een reputatievalutasysteem, het is ook effectiever. Bedrijven kunnen de competenties van een toekomstige werknemer onderzoeken op basis van zijn service-ervaring en hulp voor anderen, wat beoordelingen over hem zeggen en zijn kennis van zijn vakgebied.

Dankzij de transparantie en permanentie van het internet kan een bedrijf zien wanneer een kandidaat-programmeur heeft geholpen andere programmeurs Stack Overflow te leren, of hoe goed een Taskrabbit die de grasmaait van mensen deed met zijn laatste paar klussen. Dit is een grote hulp bij het selecteren van goede kandidaten, aangezien informatie over hen gemakkelijk en gemakkelijk toegankelijk is en een kandidaat heel gemakkelijk kan worden onderscheiden als behulpzaam, intelligent of als een leider op basis van hun online interacties met anderen.

Dit verbetert op zichzelf de ideeënstroom tussen mensen en bedrijven enorm, omdat het bedrijven sneller verbindt met sterkere kandidaten. Gezien de grote waarde die bedrijven hechten aan bekwame werknemers met nieuwe, lucratieve ideeën in de kenniseconomie, is reputatievaluta duidelijk een zegen om zulke mensen te lokaliseren en hun kennis te benutten.

Bovendien biedt het netwerk van verbindingen dat wordt gevormd door reputatievaluta - zoals het geval was voor de Airbnb-host tijdens de rellen in Londen - bedrijven nog meer toegang tot nieuwe ideeën via verschillende informatiegebieden waarin ze verbonden werknemers in dienst hebben. Met de indrukwekkende versnelling van het aantal octrooien per jaar in de VS, is er ruimte voor vermoeden dat een dergelijke versnelling gedeeltelijk kan berusten op het gemak waarmee ideeën tussen mensen worden gecommuniceerd via internet en expertfora online.

Bedrijven kunnen sterkere kandidaten vinden dankzij deze krachtige ideeënstroom, aangezien steeds meer werknemers, wanneer ze online verbonden zijn, in staat zijn om nieuwe kennis te delen en op te doen ten voordele van de snelgroeiende kenniseconomie.

Hoe zou een post-reputatie valutaportefeuille eruit kunnen zien?

Gezien dit begrip van zowel de voordelen van reputatievaluta als de implicaties ervan in de kenniseconomie, moet men onderzoeken hoe een daadwerkelijke portefeuille eruit zou kunnen zien als reputatievaluta een belangrijk onderdeel van de moderne economie zou worden. Botsman heeft al een portfolio voorgesteld op basis van de informatie die wordt gebruikt op de websites die ze in haar lezing onderzoekt, maar we kunnen ook mogelijkheden aandragen gezien de aandachtspunten van reputatievalutasystemen en de kenniseconomie.

Het gebruik van een scoresysteem is gebruikelijk op sites, zowel om ervaring te kwantificeren als om de vaardigheden van een werknemer te meten. Een goed systeem om dit te doen zou kunnen zijn met bepaalde prestatieniveaus of markeringen voor verschillende punten, om de verschillende prestatieniveaus af te bakenen die een persoon heeft bereikt.

Met het grote potentieel voor onderling verbonden informatie online, kunnen beoordelingen en aanbevelingen gemakkelijk toegankelijk zijn voor bedrijven die kandidaten doornemen. Dit kan interageren met een glijdende schaal of een "wordle"-structuur van tags die de kandidaat gemakkelijk identificeren, net zoals Botsman in haar presentatie liet zien waar woorden als "zorgvuldig" en "behulpzaam" in grotere letters waren om hun herhaaldelijk voorkomen in meerdere recensies.

Dit soort portfolio vereist een verbinding met meerdere andere online websites. Deze onderlinge verbondenheid zou ook leiden tot mogelijkheden om portefeuilles te koppelen aan andere online hulpprogramma's op het gebied van sociale netwerken, bijvoorbeeld. Door verbindingen te hebben tussen verschillende sites en services, zou het veel gemakkelijker zijn om een ​​kandidaat holistisch te meten, gezien al hun online acties.

Er is echter een risico verbonden aan een dergelijke verbinding omdat het inbreuk kan maken op de privacy van een werknemer of op de scheiding tussen werk en privé - een persoon gedraagt ​​zich anders op zijn persoonlijke Facebook dan wanneer hij een verwarde student helpt op een elektriciensforum. Maar zoals we hebben gezien bij meer bedrijven die werknemers vragen om hun Facebook-profielen te zien, is het mogelijk dat werknemers in de toekomst gewoon zullen moeten accepteren dat hun werk in hun persoonlijke leven wordt geïntegreerd. Het zal moeten blijken hoe bedrijven en mensen ervoor kiezen om hun reputatiespoor te gebruiken in elke manier waarop ze leven en hoe onze acties in de komende jaren vertrouwen en gemeenschap kunnen ontwikkelen.