جعل دیجیتال: استفاده از فناوری برای تقلب در انتخابات

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• ژوئیه 4، 2022

خلاصه بینش

روند رو به رشد استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها و رسانه های اجتماعی برای مناسب سازی ارتباطات سیاسی در حال تغییر شکل چشم انداز انتخاباتی است، با یک تغییر قابل توجه به سمت فریبکاری دیجیتال، که امکان دستکاری دقیق تر حوزه های انتخاباتی را فراهم می کند. در حالی که این روند توانایی احزاب سیاسی را برای درگیر کردن رای دهندگان با پیام های شخصی افزایش می دهد، همچنین با محصور کردن رای دهندگان در اتاق های پژواک خطر دوقطبی شدن سیاسی را عمیق تر می کند. پیشنهاد ایجاد کمیسیون‌های غیرحزبی برای نظارت بر تقسیم‌بندی مجدد، همراه با پتانسیل گروه‌های فعال فن‌آور برای توسعه ابزارهایی که به شناسایی فریبکاری کمک می‌کند، نشان‌دهنده گام‌های پیشگیرانه در جهت حفظ انصاف و یکپارچگی فرآیند دموکراتیک در میان این تغییر دیجیتال است.

زمینه جست و جوی دیجیتال

Gerrymandering عملی است که در آن سیاستمداران برای دستکاری حوزه های انتخاباتی به نفع حزب خود، نقشه های مناطق را ترسیم می کنند. با توسعه فناوری های تجزیه و تحلیل داده ها، شرکت های رسانه های اجتماعی و نرم افزارهای پیچیده نقشه برداری برای احزابی که به دنبال ایجاد نقشه های انتخاباتی به نفع خود هستند، ارزش فزاینده ای پیدا کرده اند. پیشرفت‌های فناوری به دستکاری حوزه‌های رأی‌دهی اجازه می‌دهد تا به ارتفاعات ناشناخته قبلی برسد، زیرا طبق گزارش‌ها، فرآیندهای گردان آنالوگ از نظر ظرفیت و زمان به محدودیت‌های خود رسیده است.

قانونگذاران و سیاستمداران اکنون می توانند به طور مؤثر از الگوریتم هایی با منابع نسبتاً کمی برای ایجاد نقشه های مناطق مختلف استفاده کنند. این نقشه ها را می توان بر اساس داده های موجود رای دهندگان با یکدیگر مقایسه کرد و سپس برای به حداکثر رساندن شانس حزب آنها برای پیروزی در انتخابات استفاده کرد. ابزارهای رسانه های اجتماعی همچنین می توانند برای جمع آوری داده ها در مورد ترجیحات رأی دهندگان بر اساس ترجیحات حزبی که به طور عمومی به اشتراک گذاشته شده اند، همراه با سوابق دیجیتالی رفتاری که به راحتی قابل دسترسی هستند، مانند لایک در فیس بوک یا بازتوییت در توییتر، استفاده شوند. 

در سال 2019، دادگاه عالی ایالات متحده حکم داد که انحراف موضوعی است که باید توسط دولت‌های ایالتی و قوه قضائیه رسیدگی شود و رقابت بین احزاب سیاسی و سهامداران برای در دست گرفتن کنترل روند ترسیم منطقه به نفع آنها افزایش می‌یابد. در حالی که از فناوری برای نواحی گیره‌دار استفاده می‌شود، همین فناوری‌ها اکنون می‌توانند توسط مخالفان این عمل برای شناسایی زمان و مکان وقوع هجوم استفاده شوند. 

تاثیر مخرب

روند استفاده از رسانه های اجتماعی و اطلاعات فهرست رای دهندگان توسط احزاب سیاسی برای ایجاد ارتباطات قابل توجه است. از طریق دریچه شخصی‌سازی، پیام‌های سیاسی با استفاده از اولویت‌های رای‌دهندگان و ثبت‌نام ناحیه‌ها اصلاح می‌شوند، در واقع می‌توانند کمپین‌های سیاسی را جذاب‌تر و احتمالاً مؤثرتر کنند. با این حال، از آنجایی که رای دهندگان بیشتر به اتاق‌های پژواک هدایت می‌شوند که باورهای از قبل موجود آنها را تأیید می‌کنند، خطر عمیق‌تر شدن قطبی‌سازی سیاسی آشکار می‌شود. برای رای‌دهندگان، قرار گرفتن در معرض طیف محدودی از ایده‌های سیاسی می‌تواند درک و تحمل دیدگاه‌های مختلف سیاسی را محدود کند و در طول زمان یک چشم‌انداز اجتماعی تفرقه‌انگیزتر ایجاد کند.

از آنجایی که احزاب سیاسی از داده‌ها برای اصلاح سطح دسترسی خود استفاده می‌کنند، ماهیت رقابت دموکراتیک ممکن است به نبردی تبدیل شود که چه کسی بهتر می‌تواند ردپای دیجیتال را دستکاری کند. بعلاوه، ذکر جریماندرینگ نگرانی موجود را برجسته می کند. با داده های پیشرفته، نهادهای سیاسی ممکن است مرزهای حوزه های انتخاباتی را به نفع خود تنظیم کنند و به طور بالقوه عادلانه رقابت انتخاباتی را تضعیف کنند. با توجه به این پیامدها، نیاز به تلاشی هماهنگ در میان ذینفعان برای ترویج یک روایت متوازن وجود دارد. پیشنهاد ایجاد کمیسیون هایی برای بررسی و نظارت بر تقسیم بندی مجدد، گامی پیشگیرانه در جهت حصول اطمینان از عادلانه ماندن روند انتخابات و نماینده خواست عمومی است.

علاوه بر این، اثرات موجی این روند به بخش‌های شرکتی و دولتی گسترش می‌یابد. شرکت‌ها، به‌ویژه شرکت‌هایی که در بخش‌های فناوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها فعالیت می‌کنند، ممکن است فرصت‌های تجاری جدیدی را در ارائه خدماتی بیابند که به نهادهای سیاسی کمک می‌کند تا به اهداف توسعه داده‌محور خود دست یابند. دولت‌ها ممکن است نیاز داشته باشند که خط خوبی را طی کنند و اطمینان حاصل کنند که استفاده روزافزون از داده‌ها در مبارزات سیاسی حریم خصوصی شهروندان یا اصول اساسی رقابت دموکراتیک را نقض نمی‌کند. 

پیامدهای جریماندرینگ دیجیتال 

پیامدهای گسترده‌تر جریماندرینگ دیجیتال ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

• از دست دادن اعتماد رای دهندگان به سیستم های سیاسی خود و در نتیجه کاهش تدریجی میزان مشارکت در رای دهندگان.
• افزایش هوشیاری رای دهندگان در مورد اقدامات قانونی که بر شکل و اندازه حوزه رأی دهی آنها تأثیر می گذارد.
• بایکوت احتمالی پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی و کمپین‌های حقوقی علیه نمایندگان عمومی مشکوک به دست داشتن در جرایم دیجیتال.
• گروه‌های فعال فن‌آوری که ابزارهای ردیابی مجدد تقسیم‌بندی و پلت‌فرم‌های نقشه‌برداری دیجیتالی را تولید می‌کنند که به شناسایی دستکاری‌های نقشه‌برداری رای و مکان‌هایی که حوزه‌های سیاسی مختلف در یک منطقه یا منطقه رای‌گیری ساکن هستند، کمک می‌کند.  
• شرکت‌ها (و حتی کل صنایع) که به استان‌ها/ایالت‌هایی مهاجرت می‌کنند که در آن یک حزب سیاسی ریشه‌دار قدرت را در دست دارد و به لطف تخطئه‌گری.
• کاهش پویایی اقتصادی در استان‌ها/ایالت‌هایی که به دلیل فقدان رقابت سیاسی که ایده‌ها و تغییرات جدید را ترویج می‌کند، خفه شده‌اند.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• آیا فکر می‌کنید نقش شرکت‌های فناوری بزرگ را می‌توان در تحقیقات دیجیتالی جسورانه مشخص کرد؟ آیا این شرکت‌ها باید در نظارت بر نحوه استفاده از پلتفرم‌هایشان در مورد جریمندری دیجیتال مسئولیت بیشتری داشته باشند؟
• آیا فکر می‌کنید فریبکاری یا انتشار اطلاعات نادرست بر نتایج انتخابات تأثیر بیشتری می‌گذارد؟