پهپادهای زیست محیطی اکنون روندهای زیست محیطی را رصد می کنند

رسانه های جریان اصلی اغلب وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) که به عنوان هواپیماهای بدون سرنشین نیز شناخته می شوند را به عنوان ماشین های نظارت جمعی که به مناطق جنگی فرستاده می شوند، به تصویر می کشند. این پوشش اغلب از ذکر اهمیت رو به رشد آنها برای تحقیقات زیست محیطی غفلت می کند. دانشکده طراحی محیطی در دانشگاه کلگری معتقد است که هواپیماهای بدون سرنشین دنیای جدیدی از امکانات را برای محققان باز خواهند کرد.

کریس هوگنهولتز، استادیار و رئیس پژوهشی Cenovus از دانشکده طراحی محیطی (EVDS) می‌گوید: «طی چند سال آینده، ما انتظار افزایش کاربرد سیستم‌های هواپیمای بدون سرنشین برای مجموعه وسیعی از مسائل زمین و محیط‌زیست را داریم.» هوگنهولتز می‌گوید: «به‌عنوان یک دانشمند زمین، من اغلب هوس کرده‌ام که یک منظره چشم پرنده از سایت تحقیقاتی خود را برای تکمیل یا تقویت اندازه‌گیری‌های انجام‌شده روی زمین ببینم. پهپادها می توانند این امر را ممکن کنند و می توانند بسیاری از جنبه های تحقیقات زمین و محیط زیست را متحول کنند.

طی دهه گذشته، پهپادهای زیست محیطی به دانشمندان و محیط بانان این امکان را داده اند که عکس بگیرند، بلایای طبیعی را بررسی کنند و فعالیت های استخراج غیرقانونی منابع را رصد کنند. این مجموعه داده‌ها برای تنظیم سیاست‌ها و ایجاد استراتژی‌ها در مدیریت ریسک بلایا و برنامه‌های کاهش استفاده می‌شوند. علاوه بر این، آنها به دانشمندان اجازه می دهند تا عوامل محیطی مانند فرسایش رودخانه ها و الگوهای کشاورزی را نظارت کنند. مزیت قابل توجهی که توسط هواپیماهای بدون سرنشین ارائه می شود مربوط به مدیریت ریسک است. پهپادها به دانشمندان این امکان را می دهند که داده ها را از محیط های خطرناک بدون به خطر انداختن ایمنی شخصی جمع آوری کنند. 

به عنوان مثال، در سال 2004 سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS) هنگام بررسی فعالیت های کوه سنت هلن، با هواپیماهای بدون سرنشین آزمایش کرد. آن‌ها نشان دادند که ماشین‌ها می‌توانند به‌طور مؤثری برای گرفتن داده‌های کیفی در مکان‌های صعب العبور مورد استفاده قرار گیرند. این پهپادها توانستند داده ها را در محیطی مملو از خاکستر و گوگرد آتشفشانی ثبت کنند. از زمان این پروژه موفق، توسعه دهندگان اندازه دوربین ها، حسگرهای گرما را کاهش داده اند و همچنین به طور همزمان سیستم های ناوبری و کنترل دقیق تری را توسعه داده اند.

صرف نظر از مزایا، استفاده از پهپادها می تواند هزینه قابل توجهی را به پروژه های تحقیقاتی اضافه کند. در ایالات متحده، هزینه ها می تواند از 10,000 تا 350,000 دلار متغیر باشد. در نتیجه، بسیاری از مؤسسات تحقیقاتی قبل از متعهد به استفاده، هزینه و فایده آن را می سنجند. به عنوان مثال، اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) در حال ارزیابی است که آیا هنگام بررسی گونه‌های پرندگان، پرداخت هزینه برای پهپاد خاموش به جای هلیکوپتر مناسب‌تر است یا خیر.