کاردیو شرکتی و دیگر شادی های آتی دفتر

برای بیستمین تولدم، فیت بیت به من هدیه دادند. ناامیدی اولیه من به علاقه تبدیل شد. روزی چند قدم برداشتم؟ واقعا چقدر فعال بودم؟ به عنوان یک دانشجوی پرمشغله که مدرک علمی چالش برانگیزی را در بوستون به دست می آورد، متقاعد شدم که به راحتی از توصیه های روزانه برای مراحل هر روز تجاوز می کنم. با این حال، متوجه شدم ذهن من بسیار فعال تر از بدنم است. در میانگین روزم فقط به 20 قدم از 6,000 قدم توصیه شده دست یافتم. آن موکای شکلات سفیدی که صبح قبل از آزمایشگاه خوردم، احتمالاً بیش از آن چیزی که فکر می‌کردم روی من تأثیر می‌گذاشت.

ظهور فناوری نظارت بر تناسب اندام واقعاً زنگ خطری در مورد عدم تعادل غذا و فعالیت بود. من عهد کردم که هر چند روز یک بار سفرهای باشگاه را در برنامه خود قرار دهم. اما با فاصله یک مایلی از باشگاه و گرما و باران بوستون که بالای چارلز را تهدید می‌کرد، به راحتی می‌توانستم خودم را متقاعد کنم که کاردیویم را به تعویق بیندازم. هفته ها بدون یک نگاه اجمالی به بیضوی گذشت. به خودم گفتم بعد از فارغ التحصیلی سالم خواهم شد. اکنون با یک درجه فاصله از سینه ام و مدرسه فارغ التحصیلی که در افق است، نمی دانم چه زمانی می توانم ورزش را به راحتی در برنامه خود جای دهم - فکری ناامید کننده، به عنوان کسی که همیشه با وزن دست و پنجه نرم کرده است. اما آینده سرشار از احتمالات است. یک روند اخیر نشان دهنده تغییر به سمت ورزش در محل کار است، با توجه و مشارکت فعال کارفرما در سلامت و تندرستی کارکنان.

مطالعات انجام شده برای مبارزه با اپیدمی چاقی نشان می دهد که پیشگیری از چاقی راه آسان تری نسبت به توسعه درمان برای افراد چاق است (Gortmaker, et.al 2011). این بدان معناست که ما می توانیم انتظار گذار به یک جامعه وجدان سلامت و یک محیط کاری که رفاه را ارتقا می دهد، باشیم. وقتی نوه‌های من غول‌های کسب‌وکار و مدیران اجرایی قدرتمند می‌شوند، کلاس‌های ورزشی و فن‌آوری پیشرفته میز و دفتر امری عادی خواهد بود. برای مبارزه با چاقی، شرکت‌ها به شدت سطحی از ورزش را در طول روز کاری تشویق یا اجبار می‌کنند و تلاش می‌کنند صندلی‌های میز و سایر مبلمانی را که به بیماری‌های رایج محل کار مانند تونل کارپال، آسیب‌های کمر و مشکلات قلبی کمک می‌کنند، بهبود بخشند.

اپیدمی جهانی چاقی

تغییرات در جامعه ما منجر به یک اپیدمی چاقی جهانی شده است که همه کشورها با آن مواجه هستند. "حرکت از آماده سازی فردی به تهیه انبوه، قیمت زمانی مصرف غذا را کاهش داد و مواد غذایی بسیار فرآوری شده با شکر، چربی، نمک و تقویت کننده های طعم افزوده تولید کرد و آنها را با تکنیک های موثرتر به بازار عرضه کرد" (Gortmaker et. 2011). مردم شروع به تکیه بر مواد غذایی از پیش بسته بندی شده به جای تهیه جداگانه مواد اولیه تازه کردند. این تغییر به خاطر راحتی منجر به تمرکز ضعیفی بر روی آنچه در بدن ما می رفت، شد. این پدیده همراه با کاهش فعالیت به دلیل تکنولوژی پیشرفته، منجر به آنچه آقا شده است. دیوید کینگ، مشاور ارشد علمی سابق بریتانیا، تماس گرفت چاقی غیرفعال، که در آن افراد نسبت به دهه های قبل انتخاب کمتری نسبت به وضعیت سلامت و وزن خود دارند (کینگ 2011). عواملی از "ثروت ملی، سیاست دولت، هنجارهای فرهنگی، محیط ساخته شده، مکانیسم های ژنتیکی و اپی ژنتیکی، پایه های بیولوژیکی برای ترجیحات غذایی و مکانیسم های بیولوژیکی که انگیزه فعالیت بدنی را تنظیم می کنند، همگی بر رشد این بیماری همه گیر تاثیر می گذارند" (Gortmaker et. al 2011). نتیجه نسلی از افراد است که به طور پیوسته سال به سال به دلیل عدم تعادل انرژی کوچک که نمی توانند تنظیم کنند، وزن اضافه می کنند.

تاثیر چاقی بر جامعه بسیار زیاد است. پیش بینی می شود تا سال 2030، چاقی شش تا هشت میلیون دیابتی، پنج تا هفت میلیون مورد بیماری قلبی و سکته مغزی و صدها هزار مبتلا به سرطان دیگر ایجاد کند. رشد همه این بیماری های قابل پیشگیری سالانه 48 تا 66 میلیارد دلار هزینه های بهداشتی دولت را افزایش می دهد. با افزایش وزن افراد، خطر ابتلا به سرطان مری، سرطان رنگ، سرطان کیسه صفرا و سرطان سینه پس از یائسگی و نیز ناباروری و آپنه خواب افزایش می یابد. به طور کلی، "وزن اضافی بدن با اثرات منفی بر طول عمر، سالهای زندگی بدون ناتوانی، کیفیت زندگی و بهره وری همراه است" (وانگ و همکاران 2011).

اقدام علیه چاقی

اقدامی که از چاقی جلوگیری می کند در مهار اپیدمی چاقی مؤثرتر خواهد بود. چاقی بر جمعیت هر منطقه از جهان تأثیر می گذارد و کشورهای با درآمد بالاتر بیشترین تأثیر را دارند. علاوه بر تغییر رفتار فردی و تنظیم دقیق‌تر مصرف و مصرف انرژی، مداخله باید در سایر جنبه‌های جامعه از جمله مدارس و محل کار رخ دهد (Gortmaker et.al 2011). شرکت هایی که بین میزهای ایستاده و نشسته انتخاب می کنند می توانند به بهبود سلامت کارکنان خود نیز کمک کنند. را FitDesk میز دوچرخه و زیر میز بیضی می فروشد که به کارمندان اجازه می دهد در حین کار ورزش کنند. این وب‌سایت مردی را با کت و شلوار کامل و کفش‌های مجلسی در حال دوچرخه‌سواری در حالی که با تلفن صحبت می‌کند و در لپ‌تاپ حرکت می‌کند، به تصویر می‌کشد. در مورد چندوظیفگی صحبت کنید.

ورزش گنجانده شده یا اجباری در محل کار به افرادی که نمی توانند سفر به باشگاه را در برنامه خود بگنجانند فرصتی برای ورزش منظم می دهد. شرکت های ژاپنی اجرای چنین اقداماتی را با برنامه ریزی برنامه های ورزشی در ساعات کاری آغاز کرده اند. این شرکت‌ها مشخص کرده‌اند که «محرک‌های کلیدی موفقیت یک شرکت، خود کارگران بودند. سلامت جسمی و روانی و در نتیجه توانایی آنها برای بهره وری». ژاپن دریافته است که ایجاد فرصت های بیشتر برای کارمندان برای بلند شدن از روی میز و حرکت در اطراف، میزان مشکلات سلامتی مرتبط با نشستن پشت میز، مانند بیماری قلبی و دیابت نوع 2 را کاهش می دهد (Lister 2015).

مزایای کاردیوی شرکتی

تسهیل سلامت کارکنان اداری علاوه بر کاهش هزینه های بهداشتی و بهبود کیفیت زندگی کلاس شرکتی مزایایی دارد. شرکت‌ها از کاهش روزهای بیماری که توسط نیروی کارشان می‌گذرد بهره‌مند خواهند شد و نگرانی‌هایی را که برای رفاه کارکنان خود ابراز می‌کنند به حداقل می‌رسانند. همچنین مزایای عاطفی و روانی بهبود سلامت در مطب وجود دارد. کارکنان سالم تر انرژی بیشتری دارند، اعتماد به نفس بیشتری دارند و متعاقباً اعتماد به نفس بیشتری را در همتایان خود القا می کنند. فردی که احساس می کند کارفرمای او کیفیت زندگی خود را بهبود می بخشد، انگیزه بیشتری برای رفتن به کار و تکمیل وظایف خود با اشتیاق خواهد داشت. کارمندان سالم اهداف رهبری بیشتری را بر عهده می گیرند و انگیزه بیشتری برای بهبود خود با کار کردن در نردبان شرکت دارند.

نگرش بهبود یافته دفتر منجر به بهره وری و کارایی بیشتر می شود. کارگران سالم‌تر به خانواده‌های سالم‌تر و جوانان سالم‌تر منجر می‌شوند و با چاقی در واحدهای خانواده مبارزه می‌کنند. وقتی شرکت‌ها روی موفقیت و رفاه کارگران خود سرمایه‌گذاری می‌کنند، از کاری که انجام می‌دهند سود خواهند برد. علاوه بر این، کارمندانی که در محیط‌های آرام‌تر مانند کلاس‌های کاردیو تناسب اندام تعامل دارند، احتمالاً روابط مثبتی ایجاد می‌کنند. اگر کارمندانشان به طور منظم در سالن بدنسازی شرکت برای کلاس‌های سلامت و تندرستی ملاقات می‌کردند، کارفرمایان مجبور به سازماندهی استراحت‌های تیم‌سازی نیستند (دویل 2016).