Ο καθορισμός της αξίας της τέχνης γίνεται όλο και πιο δύσκολος

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κοιτάξει ένα έργο τέχνης και να το σκεφτεί με τον ίδιο τρόπο. Όλοι έχουμε τις δικές μας ερμηνείες για το τι είναι καλή τέχνη και τι κακή, τι είναι καινοτόμο και τι είναι αυθεντικό, τι είναι πολύτιμο και τι άχρηστο. Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα μια αγορά όπου τα έργα τέχνης τιμολογούνται και πωλούνται ανάλογα.  

Πώς καθορίζεται αυτή η τιμή και πώς έχει αλλάξει η αγορά τα τελευταία χρόνια; Το πιο σημαντικό, τι άλλο μπορούμε να εννοούμε με τον όρο «αξία» ενός έργου τέχνης και πώς οι νέες μορφές τέχνης έχουν διαταράξει τον τρόπο με τον οποίο καθορίζουμε αυτήν την αξία; 

Ποια είναι η «αξία» της τέχνης; 

Η τέχνη έχει δύο είδη αξίας: υποκειμενική και χρηματική. Η υποκειμενική αξία της τέχνης συνοψίζεται στο τι σημαίνει το έργο για ένα άτομο ή μια ομάδα ανθρώπων και πόσο σχετικό είναι αυτό το νόημα για τη σημερινή κοινωνία. Όσο πιο σχετικό είναι αυτό το νόημα, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει, όπως ακριβώς το αγαπημένο σας βιβλίο είναι κάτι που πραγματικά μιλάει για την προσωπικότητα ή τις εμπειρίες σας. 

Ένα έργο τέχνης έχει και ένα τίμημα. Σύμφωνα με Το Sotheby's, η τιμή ενός έργου τέχνης καθορίζεται από δέκα πράγματα: αυθεντικότητα, κατάσταση, σπανιότητα, προέλευση, ιστορική σημασία, μέγεθος, μόδα, θέμα, mediumκαι ποιότητα. Michael Findlay, συγγραφέας του Η αξία της τέχνης: χρήματα, δύναμη, ομορφιά, περιγράφει πέντε κύρια χαρακτηριστικά: προέλευση, κατάσταση, αυθεντικότητα, έκθεση και ποιότητα. 

Για να περιγράψουμε μερικά, η προέλευση περιγράφει μια ιστορία ιδιοκτησίας, η οποία αυξάνει την αξία ενός έργου τέχνης κατά 15 τοις εκατό. Η συνθήκη περιγράφει τι περιγράφεται σε μια αναφορά κατάστασης. Το πόσο αξιόπιστο επηρεάζει την αξία ενός έργου τέχνης ο επαγγελματίας που διεξάγει αυτήν την έκθεση. Η ποιότητα αναφέρεται στην εκτέλεση, την κυριαρχία του medium και την εξουσία έκφρασης του έργου τέχνης, και αυτό ποικίλλει ανάλογα με την εποχή. 

Στο βιβλίο του 2012, Η αξία της τέχνης: χρήματα, δύναμη, ομορφιά, ο Michael Findlay εξηγεί άλλους παράγοντες που καθορίζουν τη χρηματική αξία ενός έργου τέχνης. Βασικά, η τέχνη είναι τόσο πολύτιμη όσο το λέει κάποιος με εξουσία, όπως οι επιμελητές και οι έμποροι τέχνης.  

Τα μεγαλύτερα έργα και τα πολύχρωμα έργα τέχνης είναι γενικά πιο ακριβά από τα μικρότερα έργα και τα μονόχρωμα κομμάτια. Τα μεγαλύτερα έργα μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν το κόστος κατασκευής στην τιμή, όπως η χύτευση ενός αγάλματος. Οι λιθογραφίες, τα χαρακτικά και οι μεταξοτυπίες είναι επίσης γενικά πιο ακριβά. 

Εάν ένα έργο μεταπωληθεί, η αξία του αυξάνεται. Όσο πιο σπάνιο είναι, τόσο πιο ακριβό είναι. Εάν περισσότερα από τα έργα ενός καλλιτέχνη βρεθούν σε μουσεία, τα έργα που διατίθενται ιδιωτικά θα είναι πιο ακριβά επειδή είναι σπάνια. Αυτός ο καλλιτέχνης αποκτά επίσης κύρος που ανεβάζει την τιμή. 

Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, όλα δείχνουν πώς ένα έργο τέχνης πωλείται από μια τέχνη και το σύστημα που δημιουργεί μια αγορά γύρω από αυτό. Χωρίς γκαλερί για πωλήσεις μεσιτών, πλούσιους συλλέκτες για να αυξήσουν τη ζήτηση και μουσεία και ιδρύματα που προσφέρουν συνειρμικό κύρος, ένας καλλιτέχνης είναι χωρίς κοινό και χωρίς επιταγή αμοιβής.  

Αυτό το σύστημα αλλάζει. 

Η αυξανόμενη αξία της τέχνης σε δολάρια 

Κανονικά, ένας σύμβουλος τέχνης αρέσει Candace Worth θα περίμενε μια αύξηση 10-15 τοις εκατό στην τιμή ενός έργου που μεταπωλείται, αλλά είχε την εμπειρία να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί μια τιμή για ένα έργο τέχνης που ήταν 32 χιλιάδες δολάρια τον μήνα και 60 χιλιάδες δολάρια τον επόμενο. Πολ Μόρις, ένας έμπορος έργων τέχνης που έχει παραγάγει 80 εκθέσεις τέχνης, τώρα βλέπει την τιμή εκκίνησης για τους νέους καλλιτέχνες να είναι 5 χιλιάδες δολάρια αντί 500.  

Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν την τέχνη έχει αλλάξει. Οι άνθρωποι δεν μπαίνουν πια σε γκαλερί τέχνης. Αντίθετα, οι πιθανοί αγοραστές πηγαίνουν στο εκθέσεις τέχνης, γιγάντια παζάρια καλών τεχνών όπου πωλούνται έργα τέχνης και γίνονται συνδέσεις. Πράγματι, η διαδικτυακή αγορά τέχνης έχει αυξηθεί σε πάνω από 3 δισεκατομμύρια δολάρια το 2016. Συμπληρωματικά, υπάρχει ένα νέο είδος τέχνης που μπορεί να προβληθεί μόνο στο διαδίκτυο. 

Τέχνη στο Διαδίκτυο 

Ο όρος Το «net art» περιγράφει μια σύντομη κίνηση από τη δεκαετία του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 όπου οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο ως α medium. Οι ψηφιακοί καλλιτέχνες σήμερα δουλεύουν αποκλειστικά διαδικτυακά. Οι εξέχοντες ψηφιακοί καλλιτέχνες περιλαμβάνουν Γιουνγκ Τζέικ και  Rafaël Rozendaal μεταξύ άλλων. Αν και είναι μια πρόκληση να εκθέτεις τέτοια τέχνη, μουσεία όπως Η Whitney έχει συγκεντρώσει μερικά ψηφιακά έργα. Μερικά εξέχοντα παραδείγματα δικτυακής τέχνης μπορούν να βρεθούν εδώ.  

Αν και η διαδικτυακή τέχνη είναι συναρπαστική στην καινοτομία της, ορισμένοι κριτικοί υποστηρίζουν ότι αφού έχει καταστεί περιττό, ένα νέο κίνημα πήρε τη θέση του. 

Τέχνη μετά το Διαδίκτυο 

Η τέχνη μετά το Διαδίκτυο μπορεί να οριστεί ως η τέχνη που γίνεται μετά από μια στιγμή τέχνης στο Διαδίκτυο. Παίρνει το διαδίκτυο ως δεδομένο και πάει από εκεί. Είναι καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν ψηφιακές στρατηγικές για να δημιουργήσουν απτά αντικείμενα σε σύγκριση με αποκλειστικά διαδικτυακή τέχνη. Γι' αυτό η τέχνη μετά το διαδίκτυο μπορεί εύκολα να χωρέσει σε γκαλερί από τούβλα και κονιάματα. 

Σε  Σύγχρονο πάνελ του Σίδνεϊ, ο Clinton Ng, ένας εξέχων συλλέκτης έργων τέχνης, περιέγραψε την τέχνη μετά το Διαδίκτυο ως «τέχνη που φτιάχνεται με τη συνείδηση ​​του Διαδικτύου». Οι καλλιτέχνες καταπιάνονται με θέματα γύρω από το διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών ή οικονομικών αναταραχών, οικολογικών κρίσεων ή ψυχολογικών ζητημάτων, φτιάχνοντας αντικείμενα της πραγματικής ζωής από αυτό. Μερικά παραδείγματα μπορούν να βρεθούν εδώ. 

Αν και η τέχνη μετά το Διαδίκτυο μπορεί εύκολα να τιμήσει με βάση τα κριτήρια που περιγράφονται παραπάνω, η τέχνη του Διαδικτύου διαταράσσει αυτό το σύστημα. Πώς τιμολογείτε ένα έργο που είναι άυλο; 

Η χρηματική αξία της διαδικτυακής τέχνης έναντι της παραδοσιακής τέχνης 

Η κυρίαρχη σύγχρονη τέχνη γνώρισε δραματική ανάπτυξη στην αγορά και τη δημοτικότητά της. Αυτό οφείλεται στην οικονομική ανάπτυξη και το άνοιγμα διεθνών μουσείων, εκθέσεις τέχνης, να διετές εκθέσεις. Η τέχνη του Διαδικτύου έχει επίσης δημιουργήσει τους δικούς της θεσμούς. Η εμφάνιση σε αυτά τα ιδρύματα προσθέτει στην αξία της διαδικτυακής τέχνης στην κυρίαρχη αγορά τέχνης. Ο Clinton Ng σημειώνει ότι το 10 τοις εκατό της τέχνης που παρουσιάζεται στο Leon είναι τέχνη μετά το Διαδίκτυο, γεγονός που δείχνει ότι αυτή η μορφή έχει αξία στον κόσμο της τέχνης. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι εμπειρίες τέχνης που δεν λειτουργούν καλά στο σύστημα γκαλερί είναι δύσκολο να πουληθούν, οπότε πώς μετριέται η αξία της τέχνης στο Διαδίκτυο; 

Στο βιβλίο A Companion to Digital Art, η Annet Dekker σημειώνει, «Δεν είναι απαραίτητα ότι τα υλικά αντικείμενα θεωρούνται πιο πολύτιμα, αλλά οι εγγενείς ιδιότητες του έργου τέχνης που παρέχουν στον θεατή μια συγκεκριμένη εμπειρία».  

Σε αυτήν την περίπτωση, η ψηφιακή τέχνη έχει ιδιότητες εκτός των κριτηρίων που αναφέρονται παραπάνω που θα πρέπει να της δώσουν μια τιμή. Ο Joshua Citarella, ένας ψηφιακός καλλιτέχνης, που αναφέρεται στο συνέντευξη στο Artspace ότι, "έμαθε ότι η αξία της τέχνης πηγάζει από το πλαίσιο. Έτσι, στο επίπεδο της εικόνας, όπου δεν έχετε πολύ πλαίσιο εκτός από τον χώρο, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να κάνετε ένα αντικείμενο να διαβάζεται ως πολύτιμο είναι να το απεικονίσετε σε έναν πολύτιμο χώρο».  

Υπάρχει κάτι πολύτιμο στον χώρο που καταλαμβάνει ένα κομμάτι Διαδικτύου. "Το όνομα τομέα το κάνει να πωλείται," Rafaël Rozendaal λέει. Πουλάει τους τομείς των έργων του και το όνομα του συλλέκτη μπαίνει στη γραμμή τίτλου. Όσο πιο μοναδικό είναι το έργο τέχνης του Διαδικτύου, τόσο μεγαλύτερη είναι η τιμή.  

Ωστόσο, η μεταπώληση τομέων μειώνει την αξία της τέχνης του Διαδικτύου. Ένας ιστότοπος είναι δύσκολο να διατηρηθεί και το έργο τέχνης μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τον τρόπο που το αρχειοθετείτε. Σε αντίθεση με την απτή τέχνη που αποκτά αξία καθώς τη μεταπωλείτε, η τέχνη του Διαδικτύου χάνει αξία επειδή η διάρκεια ζωής της μειώνεται με κάθε ενημέρωση υπολογιστή. 

Σε γενικές γραμμές, υπάρχει η αντίληψη ότι το να βάλεις την τέχνη στο διαδίκτυο τη φθηνώνει. Η Claire Bishop σημειώνει στο δοκίμιό της, Ψηφιακό χάσμα, ότι οι καλλιτέχνες τείνουν να χρησιμοποιούν καρούλια αναλογικών ταινιών και προβαλλόμενες διαφάνειες επειδή το καθιστά εμπορικά βιώσιμο.  

 

Η Jeana Lindo, φωτογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη, παρατηρεί ότι το Διαδίκτυο έχει κάνει πιο δύσκολο για τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται για τη φωτογραφία ως τέχνη. «Βλέπουμε περισσότερες εικόνες στο διαδίκτυο τώρα από ποτέ άλλοτε», λέει. «Αυτός είναι ο λόγος που οι σύγχρονοι φωτογράφοι επιστρέφουν στις ταινίες, ώστε οι εικόνες τους να γίνουν ξανά αντικείμενα και να αποκτήσουν αξία». 

Είτε είναι απτό είτε άυλο, «η τέχνη είναι εμπόρευμα. Πωλείται. Και η καινοτομία ανταμείβεται σε αυτό», έμπορος έργων τέχνης Ο Paul Morris στο TEDxSchechterWestchester σημειώσεις. Ανεξάρτητα από το αν η αξία του ισούται με αυτή της απτής τέχνης, η Διαδικτυακή Τέχνη μπορεί ακόμα να τιμολογηθεί και να πωληθεί.  

Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι τι νόημα έχει στον καλλιτεχνικό κόσμο και όχι μόνο. Είναι καλές τέχνες ή κάτι άλλο εντελώς; 

Η υποκειμενική αξία της τέχνης 

Μπορούμε να σκεφτούμε την υποκειμενική αξία της τέχνης με διάφορους τρόπους. Το πρώτο είναι πόσο σχετικό είναι. «Η τέχνη απλώς αντικατοπτρίζει πάντα τη χρονική περίοδο στην οποία βρίσκεσαι». Ο Nazareno Crea, ψηφιακός καλλιτέχνης και σχεδιαστής σημειώνει συνέντευξη στο Crane.tv. Αυτό σημαίνει ότι η τέχνη θα έχει αξία λόγω του πλαισίου της.  

Even  Aaron Seeto, Διευθυντής του Μουσείου Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης της Ινδονησίας συμφωνεί ότι «Οι καλύτεροι καλλιτέχνες δημιουργούν τέχνη που ανταποκρίνεται στο εδώ και τώρα».  

Ο Nerdwriter του Youtube φτάνει ακόμη και στο σημείο να λέει ότι, «Αυτό που πιστεύουμε ότι είναι εξαιρετική τέχνη μιλάει τελικά για αυτό που πιστεύουμε ότι είναι πολύτιμο στον πολιτισμό».  

Το Διαδίκτυο και η μετά το Διαδίκτυο τέχνη δείχνουν ότι το Διαδίκτυο έχει μπει τόσο πολύ στην καθημερινή μας ζωή που έχει γίνει πολύτιμο μέρος του πολιτισμού μας. Μια στήλη στον Guardian υποστηρίζει ότι ο πρωταρχικός λόγος που επενδύουμε στις τέχνες είναι λόγω της πολιτιστικής τους αξίας. Η τέχνη ενισχύει τη ζωή, διασκεδάζει και καθορίζει τις προσωπικές και εθνικές μας ταυτότητες.  

Τέλος, ο Robert Hughes λέει ότι «τα πραγματικά σημαντικά έργα τέχνης είναι αυτά που προετοιμάζουν το μέλλον».  

Πώς μας προετοιμάζουν οι άυλες μορφές τέχνης για το μέλλον; Τι σχετικά μηνύματα έχουν για εμάς σήμερα; Πόσο πολύτιμα τα κάνουν αυτά τα μηνύματα; 

Η υποκειμενική αξία της παραδοσιακής τέχνης 

Στον δυτικό καλλιτεχνικό κανόνα, τοποθετείται πολιτιστική αξία τέχνη που είναι ένα μοναδικό, τελειωμένο αντικείμενο σε συγκεκριμένο χρόνο και χώρο. Στην ομιλία της στο TEDx, Τζέιν Ντιθ σημείωσε ότι «Αποδίδουμε αξία στην τέχνη που είναι μια καλά εκτελεσμένη αναπαράσταση ρεαλιστικών πραγμάτων, όμορφες εκφράσεις βαθιών συναισθημάτων ή καλά ισορροπημένη διάταξη γραμμών και μορφών και χρωμάτων» και ότι παρόλο που «η σύγχρονη τέχνη δεν το κάνει αυτό », εξακολουθεί να έχει αξία γιατί μας κάνει να αναλογιστούμε την επίδραση της τέχνης πάνω μας με διαφορετικό τρόπο. 

Η υποκειμενική αξία της τέχνης μετά το Διαδίκτυο 

Με την τέχνη μετά το Διαδίκτυο, αναλογιζόμαστε τη νέα μας σχέση με εικόνες και αντικείμενα εμπνευσμένα από την ποικιλόμορφη κουλτούρα στον Ιστό. Ασχολείται με ζητήματα που σχετίζονται με το πόσο συνδεδεμένοι είμαστε πραγματικά στην ψηφιακή δικτυωμένη κουλτούρα μας. Αυτές οι έννοιες έχουν αξία επειδή είναι σχετικές, και γι' αυτό αρέσει στους συλλέκτες Clinton Ng συλλέγουν τέχνη μετά το Διαδίκτυο. 

Η υποκειμενική αξία της διαδικτυακής τέχνης 

Γενικά, τα μουσεία δεν δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την ψηφιακή κουλτούρα, επομένως η υποκειμενική τους αξία μπορεί να είναι χαμηλή σε σύγκριση με την κυρίαρχη σύγχρονη τέχνη. Ωστόσο, η πραγματική αξία της τέχνης του Διαδικτύου έγκειται σε αυτό που μας κάνει να σκεφτούμε. σπασίκλας λέει ότι μας βοηθά να βλέπουμε το διαδίκτυο. Μας ωθεί επίσης να εξετάσουμε τις κοινωνικές επιπτώσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας στον σύγχρονο κόσμο μας.  

Στο δοκίμιό της, Ψηφιακό χάσμα, η Claire Bishop σημειώνει ότι, "Εάν το ψηφιακό σημαίνει κάτι για την εικαστική τέχνη, είναι η ανάγκη να γίνει απολογισμός αυτού του προσανατολισμού και να αμφισβητηθούν οι πιο πολύτιμες υποθέσεις της τέχνης."  

Βασικά, η διαδικτυακή τέχνη μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι τέχνη. Για να αντικατοπτριστεί αυτό, οι ψηφιακοί καλλιτέχνες σκέφτονται την τέχνη διαφορετικά. «Ανησυχώ για οτιδήποτε είναι ενδιαφέρον» Rafaël Rozendaal λέει. Αν είναι ενδιαφέρον, τότε είναι τέχνη. 

Οι ψηφιακοί καλλιτέχνες διαφέρουν επίσης από άλλους καλλιτέχνες επειδή δεν δίνουν έμφαση στη δημιουργία τέχνης που μπορεί να πωληθεί, αλλά στην τέχνη που μπορεί να μοιραστεί ευρέως. Αυτό του δίνει μεγαλύτερη κοινωνική αξία, καθώς το να μοιράζεσαι την τέχνη είναι μια κοινωνική δράση. "Έχω ένα αντίγραφο και ολόκληρος ο κόσμος έχει ένα αντίγραφο" Rafaël Rozendaal λέει.  

Καλλιτέχνες του Διαδικτύου όπως η Rozendaal διοργανώνουν πάρτι BYOB (Bring Your Own Bimmer) που λειτουργούν σαν εκθέσεις τέχνης, όπου οι καλλιτέχνες φέρνουν τους προβολείς τους και τους εκπέμπουν σε λευκούς τοίχους, δημιουργώντας το εφέ της τέχνης παντού γύρω σας. «Με αυτό το Διαδίκτυο», λέει, «μπορούμε να έχουμε τη στήριξη πλουσίων ηλικιωμένων, αλλά μπορούμε να έχουμε και κοινό που να υποστηρίζει τον καλλιτέχνη». Αυτό δείχνει ότι υπάρχει κοινωνική και πολιτιστική αξία στο να φέρει κανείς στην τέχνη ένα κοινό εκτός της ελίτ κοινότητας.  

«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταστρέφουν τις ελίτ κοινότητες», είπε ο Άαρον Σέτο σε μια συζήτηση για Νοημοσύνη τετράγωνο. Υπάρχει νόημα στο να φέρουμε την τέχνη πέρα ​​από αυτούς που μπορούν να αντέξουν οικονομικά, και αυτό δίνει στην τέχνη του Διαδικτύου τη μεγαλύτερη αξία. Σε τελική ανάλυση, το Διαδίκτυο είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα όσο και η τεχνολογία, και είναι το ποικίλο κοινωνικό δίκτυο γύρω από την τέχνη του Διαδικτύου που το κάνει να έχει νόημα.