داروی جدید آدوکانوماب در درمان آلزایمر نویدبخش است

بیماری آلزایمر حدود 100 سال پیش شناسایی شد. با این حال، فقط در 30 سال گذشته بود که به عنوان آن شناخته شد علت اصلی زوال عقل و علت اصلی مرگ است. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. درمان های موجود فقط از گسترش بیماری جلوگیری می کند، آن را کند می کند و متوقف می کند. تحقیقات مداوم در مورد درمان آلزایمر بر تشخیص زودهنگام تمرکز دارد. چالش اصلی کشف داروی جدید این است که عملکرد درمان در مراحل اولیه تحقیق تاثیری مشابه یک کارآزمایی بالینی در مقیاس بزرگ ندارد.   

آلزایمر به عنوان یک بیماری 

بیماری آلزایمر بر اساس طبقه بندی می شود از دست دادن عملکرد سلول های مغز. این می تواند منجر به از بین بردن کامل سلول های مغز شود. عملکردهای مغزی که تحت تأثیر قرار می گیرند عبارتند از از دست دادن حافظه، تغییر در فرآیند فکر و همچنین از دست دادن تدریجی و آهسته تحرک. این آسیب در سلول های مغزی عامل 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل است. 

علائم و تشخیص 

علائم برای هر کسی متفاوت است، اگرچه در بیشتر موقعیت ها مشترکاتی وجود دارد. آ شاخص مشترک ناتوانی در حفظ اطلاعات جدید است. مناطقی از مغز که برای ساختن خاطرات جدید اختصاص داده شده است، معمولاً مکان هایی هستند که آسیب اولیه در آن رخ می دهد.  

با گذشت زمان، گسترش بیماری باعث از دست دادن عملکرد دیگر می شود. علائم معمولی شامل از دست دادن حافظه است که با فعالیت های روزانه تداخل می کند، مشکل در برنامه ریزی و تصمیم گیری، چالش در تشخیص روابط خاص و تصاویر بصری، اجتناب از فعالیت های اجتماعی، اضطراب و بی خوابی. با گذشت زمان در عملکردهای شناختی کاهش می یابد. افراد در انجام فعالیت های روزانه به کمک نیاز دارند. موارد شدید منجر به مراقبت از بستر می شود. این عدم تحرک و کاهش تحرک احتمال عفونت هایی را که برای سیستم ایمنی بدن مضر هستند افزایش می دهد. 

هیچ روش مستقیمی برای تشخیص آلزایمر وجود ندارد. با کمک یک متخصص مغز و اعصاب، آزمایشات مختلفی انجام می شود. تاریخچه پزشکی و سابقه بیمار مورد نیاز است - این یک پیش بینی برای احتمال ابتلا به آلزایمر است. خانواده و دوستان با شناسایی هرگونه تغییر در الگوی تفکر و مهارت ها مواجه می شوند. آزمایش خون و اسکن مغز نیز برای تأیید آثار زوال عقل استفاده می شود. در نهایت، معاینات عصبی، شناختی و فیزیکی انجام می شود. 

دگرگونی مغز با آلزایمر 

آلزایمر به شکل گره‌ها (همچنین به عنوان تاو تاگل شناخته می‌شود) یا پلاک‌ها (پلاک‌های بتا آمیلوئید) ظاهر می‌شود. درهم تنیدگی "در فرآیندهای حیاتی تداخل می کند." پلاک ها رسوباتی در یک منطقه پراکنده هستند که می تواند در سطوح بالا در مغز سمی باشد. در هر دو سناریو، مانع از انتقال اطلاعات بین نورون ها به شکل سیناپس می شود. جریان سیگنال‌ها در مغز همچنین مسئول فرآیندهای فکری، احساسات، تحرک و مهارت‌ها هستند. عدم وجود سیناپس ها منجر به مرگ نورون ها می شود. بتا آمیلوئید جریان سیناپس ها را مسدود می کند. در حالی که گره های تاو از مواد مغذی و مولکول های مهم درون نورون جلوگیری می کند. اسکن مغز افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً تصاویری از بقایای مرگ نورون‌ها و سلول‌ها، التهاب و کوچک شدن نواحی مغز به دلیل از دست دادن سلول را نشان می‌دهد.   

درمان دارویی - Aducanumab و AADva-1 

درمان های آلزایمر اغلب بتا آمیلوئید را هدف قرار می دهند. این جزء اصلی تشکیل پلاک است. دو آنزیم مسئول ترشح بتا آمیلوئید هستند. بتا-سکرتاز و گاما-سکرتاز. از دست دادن حافظه مرتبط با آلزایمر با تجمع مثلث های بتا آمیلوئید و تاو رخ می دهد. با این وجود، بین 15 تا 20 سال طول می کشد تا تأثیر قابل توجهی بر حافظه داشته باشد. بسیار مهم است در فرآیندها دخالت کند در تشکیل پلاک های بتا آمیلوئید نقش دارد. این شامل مسدود کردن فعالیت آنزیم در ایجاد پلاک، کاهش تشکیل تجمعات بتا آمیلوئید و استفاده از آنتی بادی ها برای تجزیه بتا آمیلوئید در سراسر مغز است. مطالعات قبلی نشان داد که اکثر داروها در فاز 3 کارآزمایی، نتوانستند بین کاهش میزان پروتئین های بتا آمیلوئید و تاخیر در زوال شناختی ارتباط داشته باشند.  

سازمان بیوتکنولوژی، Biogen Idec در گذراندن فاز یک داروی آدوکانوماب موفق بودند. مطالعه انجام شده در فاز یک برای آزمایش تحمل و ایمنی دارو انجام شده است. آزمایشات فاز یک روی گروه کوچکی از افراد و در بازه زمانی شش ماهه تا یک ساله انجام می شود. وضعیت سلامتی افراد درگیر در کارآزمایی فاز یک شامل افراد دارای بتا آمیلوئید موجود در مغز و افراد دیگری است که مراحل اولیه آلزایمر را تجربه کرده‌اند.  

آدوکانوماب یک آنتی بادی مونوکلونال در برابر تجمع بتا آمیلوئید است. آنتی بادی به عنوان یک برچسب عمل می کند و به سیستم ایمنی سیگنال می دهد تا سلول های بتا آمیلوئید را از بین ببرد. قبل از درمان، اسکن PET به تعیین کمیت وجود پروتئین‌های بتا آمیلوئید کمک می‌کند. فرض بر این است که کاهش سطح بتا آمیلوئید باعث بهبود شناخت در فرد می شود. بر اساس نتایج، نتیجه گیری شد که آدوکانوماب یک داروی وابسته به دوز است. افزایش دوز تأثیر بیشتری در کاهش پلاک‌های بتا آمیلوئید داشت. 

یکی از ایرادات این آزمایش دارویی این است که همه بیماران علائم تشکیل بتا آمیلوئید در مغز را نشان نمی دهند. همه تجربه نکردند فایده دارو. علاوه بر این، همه بیماران کاهش شناختی را تجربه نکردند. افراد بیشتر وظایف خود را دست نخورده داشتند. از دست دادن عملکرد در شناخت با مرگ نورون ها همراه است. هدف درمان‌هایی که شامل آنتی‌بادی‌ها می‌شود، به‌جای بازسازی سلول‌های عصبی از دست رفته، از بین بردن رشد پلاک‌ها است.  

بازخورد نویدبخش کارآزمایی فاز یک دیگر درمان ها را بی اعتبار می کند. اگرچه داروها به کاهش تعداد پلاک‌ها کمک کرده‌اند، آدوکانوماب اولین آنتی‌بادی درمانی است که کاهش سرعت زوال شناختی را هدف قرار می‌دهد. 

ذکر این نکته ضروری است که حجم نمونه آزمایشی فاز یک نسبتاً کوچک است. بنابراین، فاز سه کارآزمایی بالینی برای جمعیت بزرگتر بیماران قابل توجه است. فاز سوم کارآزمایی بالینی اثربخشی دارو را در جمعیت های بزرگ آزمایش می کند. نگرانی دیگر هزینه تقریبی دارو است. انتظار می رود که بیمار آلزایمر حدود 40,000 دلار در سال برای درمان هزینه کند. 

AADva-1 شامل یک واکسن فعال برای تحریک پاسخ ایمنی به پروتئین های تاو. نتیجه تخریب پروتئین است. کارآزمایی فاز یک شامل 30 بیمار بود که سطوح خفیف تا متوسط ​​بیماری آلزایمر را نشان می دادند. هر ماه یک دوز واحد تزریق شد. در اینجا ایمنی، تحمل و پاسخ ایمنی دارو مورد بررسی قرار گرفت. از مارس 2016، مرحله دوم آزمایشی آغاز شد. حدود 185 بیمار را شامل می شد. این تزریق ها برای آزمایش عملکردهای شناختی، ایمنی و پاسخ ایمنی در فرد انجام شد. فاز سوم کارآزمایی بالینی در حال انجام است. این مرحله برای اطمینان از اینکه ADDva-1 می تواند تشکیل تجمعات پروتئین تاو را متوقف کند طراحی شده است.