کشاورزی سلولی: علم تولید محصولات حیوانی بدون حیوان.

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• ژانویه 20، 2022

خلاصه بینش

کشاورزی سلولی یا بیوکالچر رویکردی جدید برای تولید مواد غذایی است که از سلول‌ها و میکروارگانیسم‌ها برای تولید محصولات کشاورزی استفاده می‌کند و جایگزینی پایدار برای کشاورزی سنتی ارائه می‌کند. این روش امکان تولید اقلامی مانند گوشت، شیر و تخم مرغ را بدون نیاز به دامپروری فراهم می کند و حتی به اقلام غیر خوراکی مانند خز، عطر و چوب نیز می رسد. تأثیرات بالقوه این فناوری از مزایای زیست‌محیطی و بازسازی بازار کار گرفته تا تغییرات در مقررات ایمنی مواد غذایی و نگرش مصرف‌کنندگان متغیر است.

زمینه کشاورزی سلولی

کشاورزی سلولی که اغلب از آن به عنوان بیوکالچر یاد می شود، نشان دهنده رویکرد جدیدی برای تولید مواد غذایی است که از قابلیت های سلول ها و میکروارگانیسم ها برای ایجاد محصولات کشاورزی استفاده می کند. هدف این روش تولید اقلامی است که مشابه آنهایی هستند که در طبیعت رشد می کنند و جایگزینی پایدار و کارآمد ارائه می دهند. علاوه بر این، این فناوری فراتر از مواد غذایی است و امکان تولید اقلامی مانند خز، عطر و چوب را فراهم می کند.

در حال حاضر کشاورزی سلولی را می توان به دو دسته اصلی سلولی و بدون سلولی تقسیم کرد. روش سلولی که به عنوان کشت سلولی نیز شناخته می شود، فرآیندی است که شامل رشد مستقیم گوشت از سلول های بنیادی حیوانی است. این سلول ها معمولاً از طریق یک روش بیوپسی که بر روی یک حیوان زنده انجام می شود به دست می آیند. هنگامی که سلول ها برداشت می شوند، در یک محیط کنترل شده، که اغلب به عنوان کولتیواتور از آن یاد می شود، مواد مغذی دریافت می کنند. با گذشت زمان، این سلول ها رشد کرده و تکثیر می شوند و بافت ماهیچه ای را تشکیل می دهند که جزء اصلی گوشت حیوانات است.

روش بدون سلولی که گاهی اوقات به عنوان تخمیر دقیق از آن یاد می شود، به جای سلول، بر روی کشت میکروب ها متمرکز است. در این فرآیند، میکروب‌ها برای تبدیل شدن به محصولات نهایی که شامل مواد غذایی مانند شیر و تخم‌مرغ است، دستکاری و پرورش می‌یابند. این روش روشی منحصر به فرد برای تولید اقلام غذایی که به طور سنتی از حیوانات گرفته می شود، اما بدون نیاز به پرورش حیوانات ارائه می دهد. 

تاثیر مخرب

کشاورزی سنتی با چالش اخلاقی مرتبط با حقوق و رفاه حیوانات مواجه است. کشاورزی سلولی با خارج کردن حیوانات از معادله تولید غذا به این چالش می پردازد. این معضل اخلاقی، در کنار افزایش تقاضای مصرف‌کنندگان برای سیستم‌های تولید مواد غذایی پایدار، برخی از شرکت‌ها و استارت‌آپ‌ها را به سرمایه‌گذاری در فرآیندهای تولید مواد غذایی که از فناوری‌های زیست‌فرهنگی استفاده می‌کنند، سوق داده است. 

یکی دیگر از عوامل موثر بر رشد کشاورزی سلولی این است که به طور قابل توجهی برای محیط زیست ایمن تر از کشاورزی سنتی است. به طور خاص، کشاورزی سلولی 80 درصد آب، خوراک و زمین کمتری نسبت به دامداری سنتی مصرف می‌کند و نیازی به استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و خدمات اصلاحی ندارد. وقتی به مقیاس رسید

با این حال، برای رقابت با شرکت‌های کشاورزی سنتی و همچنین جلب پذیرش مصرف‌کننده، این شرکت‌های کشاورزی سلولی باید به مشتریان در مورد مفهوم کشاورزی سلولی و مزایای مرتبط با آن آموزش دهند. آنها همچنین باید منابع مالی را برای تحقیق و مقیاس تولید و همچنین لابی کردن دولت ها برای تصویب مقررات سازگار با کشاورزی سلولی تامین کنند. در بلندمدت، پیش‌بینی می‌شود که صنعت گوشت پرورشی تا سال 28.6 به 2026 میلیارد دلار و تا سال 94.54 به ارزش 2030 میلیارد دلار برسد.

پیامدهای کشاورزی سلولی

پیامدهای گسترده تر کشاورزی سلولی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• متخصصان رژیم غذایی جایگزین‌های گوشت گیاهی سفارشی و مقرون به صرفه را برای افرادی که دارای شرایط سلامتی خاص هستند، می‌سازند.
• کارخانه‌های زیستی با استفاده از نوآوری‌های ویرایش ژن برای تولید دارو، و همچنین تولید ارگانیک سایر محصولات از جمله سوخت‌های زیستی، مواد نساجی، مواد ساختمانی مانند پلاستیک‌های زیستی و مواد شیمیایی مختلف.
• شرکت‌های پارچه‌ای، باکتری‌هایی را با DNA طراحی می‌کنند که برای تولید فیبر در عنکبوت‌ها و سپس چرخاندن آن به ابریشم مصنوعی طراحی شده‌اند. 
• صنایع چرم، پروتئین موجود در پوست حیوانات (کلاژن) را برای تولید چرم زیستی ساخته می شود. 
• شرکت های طراحی ارگانیسم که میکروب های سفارشی را طراحی می کنند و عطرها را پرورش می دهند. 
• تجدید ساختار بازار کار، با کاهش نقش‌های کشاورزی سنتی و افزایش مشاغل مرتبط با بیوتکنولوژی، که نیازمند مهارت مجدد نیروی کار است.
• مقررات و استانداردهای جدید برای تضمین ایمنی و کیفیت مواد غذایی، که منجر به تغییر شکل چشم‌انداز قانونی پیرامون تولید غذا می‌شود.
• کاهش قیمت مواد غذایی در درازمدت، به طور بالقوه منابع پروتئینی با کیفیت بالا را برای جمعیت های محروم از نظر اقتصادی قابل دسترس تر می کند.
• مشتریان نسبت به محصولات آزمایشگاهی بازتر می شوند، که منجر به تغییر قابل توجهی در عادات غذایی و فرهنگ غذایی می شود.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• با توجه به انتخاب بین غذای ارگانیک و بیولوژیکی، کدام را ترجیح می دهید و چرا؟
• نظر شما در مورد کشاورزی سلولی که احتمالاً جایگزین دامداری می شود چیست؟