Cellulaire landbouw: de wetenschap van het produceren van dierlijke producten zonder dieren.

• Auteur:
• auteursnaam

  Quantumrun-prognose
• 20 januari 2022

Samenvatting inzicht

Cellulaire landbouw, of biocultuur, is een nieuwe benadering van de voedselproductie die cellen en micro-organismen gebruikt om landbouwproducten te creëren en een duurzaam alternatief biedt voor de traditionele landbouw. Deze methode maakt de productie van producten als vlees, melk en eieren mogelijk zonder de noodzaak van veehouderij en strekt zich zelfs uit tot non-foodproducten, zoals bont, parfum en hout. De potentiële gevolgen van deze technologie variëren van milieuvoordelen en herstructurering van de arbeidsmarkt tot veranderingen in de voedselveiligheidsregelgeving en de houding van consumenten.

Context van cellandbouw

Cellulaire landbouw, vaak biocultuur genoemd, vertegenwoordigt een nieuwe benadering van de voedselproductie die gebruik maakt van de mogelijkheden van cellen en micro-organismen om landbouwproducten te creëren. Deze methode heeft tot doel artikelen te produceren die identiek zijn aan de producten die in de natuur worden geteeld en een duurzaam en efficiënt alternatief bieden. Bovendien reikt deze technologie verder dan alleen voedsel, waardoor de productie van producten als bont, parfum en hout mogelijk wordt.

Momenteel kan cellulaire landbouw worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën: cellulair en acellulair. De cellulaire methode, ook wel celkweek genoemd, is een proces waarbij vlees rechtstreeks uit dierlijke stamcellen wordt gekweekt. Deze cellen worden doorgaans verkregen via een biopsieprocedure die wordt uitgevoerd op een levend dier. Zodra de cellen zijn geoogst, worden ze voorzien van voedingsstoffen in een gecontroleerde omgeving, ook wel een cultivator genoemd. Na verloop van tijd groeien en vermenigvuldigen deze cellen zich, waardoor spierweefsel ontstaat, het belangrijkste bestanddeel van dierlijk vlees.

De acellulaire methode, ook wel precisiefermentatie genoemd, richt zich op het kweken van microben in plaats van op cellen. In dit proces worden microben gemanipuleerd en gevoed om te transformeren in eindproducten die voedselmaterialen bevatten, zoals melk en eieren. Deze methode biedt een unieke manier om voedselproducten te produceren die traditioneel afkomstig zijn van dieren, maar zonder de noodzaak van veehouderij. 

Disruptieve impact

Traditionele landbouw staat voor een ethische uitdaging met betrekking tot dierenrechten en dierenwelzijn. Cellulaire landbouw gaat deze uitdaging aan door dieren uit de voedselproductie te halen. Dit ethische dilemma, naast de toenemende vraag van consumenten naar duurzame voedselproductiesystemen, heeft ertoe geleid dat sommige bedrijven en start-ups hebben geïnvesteerd in voedselproductieprocessen die gebruik maken van biocultuurtechnologieën. 

Een bijkomende factor die de groei van cellulaire landbouw beïnvloedt, is dat het aanzienlijk veiliger is voor het milieu dan traditionele landbouw. In het bijzonder gebruikt cellulaire landbouw 80 procent minder water, voer en land dan traditionele veehouderij, en het vereist geen gebruik van antibiotica en fokdiensten - alles bij elkaar betekenen deze voordelen dat cellulaire landbouw aanzienlijk goedkoper kan worden dan traditionele landbouw zodra het op schaal komt.

Om echter te kunnen concurreren met traditionele landbouwbedrijven en om acceptatie door de consument te verkrijgen, zullen deze cellulaire landbouwbedrijven klanten moeten voorlichten over het concept van cellulaire landbouw en de daarmee samenhangende voordelen. Ze zullen ook fondsen moeten werven voor onderzoek en productie-opschaling, en lobbyen bij regeringen om cellulaire landbouwvriendelijke regelgeving door te voeren. Op de lange termijn wordt verwacht dat de cultuurvleesindustrie in 28.6 een waarde van 2026 miljard dollar zal hebben en in 94.54 een waarde van 2030 miljard dollar.

Implicaties van cellulaire landbouw

Bredere implicaties van cellulaire landbouw kunnen zijn:

• Diëtisten die aangepaste en betaalbare plantaardige vleesalternatieven op maat maken voor mensen met specifieke gezondheidsproblemen.
• Biofabrieken die innovaties op het gebied van genbewerking gebruiken om medicijnen te produceren, evenals de biologische productie van andere producten, waaronder biobrandstoffen, textielmaterialen, bouwmaterialen zoals bioplastics en verschillende chemicaliën.
• Stoffenbedrijven bio-engineering bacteriën met DNA ontworpen om vezels in spinnen te produceren en deze vervolgens in kunstzijde te spinnen. 
• Leerindustrieën kweken een eiwit dat aanwezig is in dierenhuid (collageen) om biogefabriceerd leer te produceren. 
• Organisme-ontwerpbedrijven die microben op maat ontwerpen en geuren kweken. 
• Een herstructurering van de arbeidsmarkt, met een afname van traditionele landbouwfuncties en een toename van banen die verband houden met biotechnologie, waardoor een herscholing van de beroepsbevolking nodig is.
• Nieuwe regelgeving en normen om de voedselveiligheid en -kwaliteit te garanderen, wat leidt tot een hervorming van het juridische landschap rond de voedselproductie.
• Lagere voedselprijzen op de lange termijn, waardoor hoogwaardige eiwitbronnen mogelijk toegankelijker worden voor economisch achtergestelde bevolkingsgroepen.
• Consumenten staan ​​meer open voor in het laboratorium geteelde producten, wat leidt tot een aanzienlijke verandering in voedingsgewoonten en eetcultuur.

Vragen om te overwegen

• Als je de keuze hebt tussen biologisch en biogekweekt voedsel, wat zou je dan het liefst consumeren, en waarom?
• Wat vindt u van cellulaire landbouw die mogelijk de veehouderij vervangt?