Dierlijke menselijke hybriden: heeft onze moraal onze wetenschappelijke drang ingehaald?

De moderne wereld is nog nooit zo revolutionair geweest. Ziekten zijn genezen, huidtransplantaten zijn toegankelijker geworden, de medische wetenschap is nog nooit zo krachtig geweest. De wereld van sciencefiction wordt langzaam een ​​feit, met de nieuwste vooruitgang in de vorm van dierlijke hybriden. Specifiek dieren gecombineerd met menselijk DNA.

Dit is misschien niet zo radicaal als men zou denken. Deze dierlijke menselijke hybriden zijn gewoon muizen met medisch verbeterde of gemodificeerde organen en genen. Een van de meest recente voorbeelden betrof muizen met gemodificeerde genen die zijn ontworpen om "...correcte leer- en geheugentekorten.” Of dieren die zijn aangepast met genen van het menselijke immuunsysteem. Dit werd gedaan zodat de muizen konden dienen als proefpersoon voor veel verschillende ongeneeslijke ziekten, zoals HIV.

Ondanks de aanvankelijke reactie van hoopvol optimisme met mens-dier hybriden, is er altijd een kwestie van ethiek. Is het ethisch en moreel om nieuwe genetische soorten te creëren, alleen maar om te experimenteren? Auteur, moraalfilosoof en humanitair Peter Singer gelooft dat er een radicale verandering moet komen in de manier waarop de mensheid dieren behandelt. Sommige ethische onderzoekers denken daar anders over. De Amerikaanse senator Sam Brownback, gouverneur van Kansas, heeft geprobeerd het onderzoek naar dierlijke hybriden stop te zetten. Brownback zei dat de Amerikaanse regering deze "...mens-dier hybride freaks. '

Ondanks de bezwaren van senator Brownback, worden veel vorderingen in de moderne geneeskunde toegeschreven aan dierlijke hybriden. Toch zijn er nog steeds serieuze debatten in het Amerikaanse congres en onder dierenrechtenactivisten over de vraag of het gebruik van deze hybriden al dan niet moet worden toegestaan.

De wetenschap heeft altijd experimenten op dieren uitgevoerd, die teruggaan tot de derde eeuw met experimenten uitgevoerd door Aristoteles en Erasistratus. Sommige wetenschapsgebieden vereisen experimenten met proefpersonen, waaronder dieren. Dit zou kunnen leiden tot dier-mens-hybriden als de volgende stap in experimenten. Al zijn er mensen die vinden dat wetenschappers gewoon beter moeten zoeken naar alternatieve proefpersonen.

Deze dieren worden hybriden genoemd omdat biogenetici een heel specifiek deel van het menselijk DNA nemen en dit integreren in dierlijk DNA. In het nieuwe organisme komen de genen van beide oorspronkelijke organismen tot expressie, waardoor een hybride ontstaat. Deze hybriden worden vaak gebruikt om te testen op een reeks medische problemen.

Een voorbeeld hiervan zijn de bevindingen gepubliceerd door International AIDS Vaccine Initiative Report (IAVI), een bedrijf dat zich specifiek bezighoudt met de publicatie van onderzoek naar aids-vaccins. Ze meldden dat dierlijke hybriden, in dit geval gehumaniseerde muizen, “Wetenschappers hebben ook gehumaniseerde muizen ontworpen die de persistentie van HIV lijken te recapituleren in reservoirs van latent geïnfecteerde CD4+ T-cellen. Dergelijke muizen zullen waarschijnlijk waardevol blijken te zijn voor onderzoek naar hiv-genezing.”

De IAVI-onderzoeksteam verklaarde dat "... toen ze het aantal bNAbs verhoogden tot vijf, het virus na twee maanden nog steeds niet was teruggekaatst bij zeven van de acht muizen." Om het bot te zeggen: zonder hybride dieren om op te experimenteren zouden onderzoekers niet in staat zijn om tests zo effectief uit te voeren. Door in te zoomen op welke hiv-1-antilichamen ze moeten richten en welke dosering ze moeten toedienen, hebben ze een stap gezet in het vinden van een remedie voor hiv.

Ondanks de vooruitgang die de wetenschap mogelijk heeft gemaakt dankzij hybride dieren, zijn er sommige mensen die geloven dat dit uitbuiting is. Ethiekfilosofen, zoals Peter Singer, hebben betoogd dat als dieren plezier en pijn kunnen voelen en aanwezig kunnen zijn, dieren dezelfde rechten moeten krijgen als ieder mens. In zijn boek “Dierlijke bevrijdingSinger stelt dat als iets kan lijden, het leven verdient. Een leidend idee dat Singer naar voren heeft gebracht in de strijd tegen dierenmishandeling is het idee van "speciësisme. '

Speciesisme is wanneer een persoon een waarde toekent aan een specifieke soort boven andere. Dit zou kunnen betekenen dat de soort meer of minder gewaardeerd wordt dan andere soorten. Dit idee komt vaak naar voren bij het omgaan met veel dierenrechtengroepen. Sommige van deze groepen vinden dat geen enkel dier mag worden geschaad, ongeacht de soort. Dit is waar groepen als PETA en wetenschappers van mening verschillen. De ene groep gelooft dat het niet ethisch is om op dieren te experimenteren, en de andere groep gelooft dat het wel ethisch kan zijn.

Om beter te begrijpen waarom er zo'n kloof bestaat tussen dit soort groepen, heeft men ervaring en een goed begrip van ethiek nodig. Dr. Robert Basso, voorzitter van de Ethics Board aan de Wilfrid Laurier University in Waterloo, Ontario, is zo iemand. Basso stelt dat ethiek niet altijd radicale veranderingen kent. Het kost tijd en veel individuen nemen zorgvuldige beslissingen voordat een onderzoeksteam tot een ethische conclusie kan komen. Dit geldt voor elk wetenschappelijk onderzoek of experiment, of het nu gaat om dieren of niet.

Basso verklaarde ook dat "de publieke opinie van de massa meestal niet in overweging wordt genomen bij het nemen van ethische beslissingen." Dit komt omdat wetenschappers willen dat hun onderzoek wordt geleid door wetenschappelijke behoeften, in plaats van door de wensen van het publiek. Basso wees er echter op dat “onze richtlijnen constante updates doen herleven om ervoor te zorgen dat alles ethisch is. Om de paar jaar herzien en produceren we een nieuwe set richtlijnen voor ons onderzoek.”

Basso merkt wel op dat geen enkele onderzoeker uit de weg gaat om schade aan te richten, dit zou de ethische rechten van mens en dier schenden. Als er ooit een ongeluk gebeurt, stopt het gegevensverzamelingsproces vaak, samen met de gebruikte methoden. Basso legt verder uit dat de meeste mensen online kunnen gaan en erachter kunnen komen wat de ethiek van het onderzoeksteam is. In veel gevallen kunnen mensen ze bellen en vragen stellen om eventuele zorgen te beantwoorden. Basso probeert mensen te laten zien dat onderzoek door de wetenschappelijke gemeenschap met de beste bedoelingen en zo ethisch mogelijk wordt gedaan.  

 Helaas, zoals alle dingen die met moraal te maken hebben, zullen mensen verschillende meningen hebben. Jacob Ritums, fervent dierenliefhebber, begrijpt dat dieren rechten nodig hebben en dat er niet mee geëxperimenteerd mag worden. Maar in een vreemde draai kan hij niet anders dan de kant van de wetenschap kiezen. “Ik wil niet dat dieren lijden”, zegt Ritums. Hij vervolgt: "maar we moeten ons realiseren dat het genezen van dingen als HIV of het stoppen van verschillende soorten kanker moet gebeuren."

Ritums benadrukt dat veel mensen, net als hijzelf, hun uiterste best doen om dieren te helpen en zo veel mogelijk wreedheid te beëindigen. Maar soms moet je naar het grote geheel kijken. Ritmus stelt: "Ik vind dat niets wreed mag worden geëxperimenteerd, niet op mensen, niet op dieren, niet op wat dan ook, maar hoe kan ik een mogelijke genezing van hiv in de weg staan ​​of potentiële organen laten groeien om levens te redden."

Ritums zou veel doen om elk dier te helpen, of het nu een hybride is of niet. Maar hij wijst erop dat als er een manier was om een ​​einde te maken aan ziekte, die moet worden nagestreefd. Het gebruik van dierlijke hybriden voor het testen kan talloze levens redden. Ritmus stelt: "Ik ben misschien niet de meest ethisch verantwoorde persoon, maar het zou verkeerd zijn om niet op zijn minst te proberen een vervolg te geven aan enkele van de verbazingwekkende prestaties waartoe dier-mens-hybride onderzoek zou kunnen leiden."