مرگ مدرک
مرگ مدرک
دانشگاه معمولی یادگاری است که برای مدت طولانی در برابر تغییرات اساسی مقاومت کرده است.
As دیوید هول آینده پژوه اشاره کرده است، یک مسافر زمان از قرن 20، 19، 18، و در برخی موارد حتی از قرن 17 می تواند به قرن 21 منتقل شود و احساس کند که در جای خود نیست و غرق شده است. فقط با قدم زدن در خیابان، ورود به یک خانه معمولی آمریکایی، یا بررسی فروشگاه مواد غذایی. اما آن مسافر زمان را در محوطه دانشگاه بگذار و ناگهان میگویند: «آه، دانشگاه!»
مقاومت در برابر تغییر الگوهای آموزش عالی تا حد خود کشیده شده است. این در حال حاضر دستخوش انواع تغییرات چشمگیر و بسیار مورد نیاز است که در نهایت آن را به ویژگی انعطاف پذیر و سازگار هزاره جدید تبدیل می کند.
این نگاه به آینده آموزش، بر دانشگاهها تأکید خواهد کرد، زیرا دانشگاهها آمادهترین دانشگاهها برای تغییر هستند و قرار است در چند دهه آینده نقش مهمی را در ساختار جامعه ایفا کنند.
یادگیری بدون اعتبار
La مرگ مدرک با ظهور دوره های گسترده آنلاین باز (MOOCs) آغاز شد. منتقدان به سرعت پایین بودن نرخ تکمیل را نسبت به سطوح عظیم ثبت نام برجسته کردند. با این حال آنها روند بزرگتری را که این نشان می داد از دست دادند. حرفه ای های کار از فرمت استفاده کرد برای یادگیری دروس خاص، قرار گرفتن در معرض عناصر گسسته یک برنامه درسی بزرگتر، و به طور کلی دانش دنبال شده، به جای گواهی. در عین حال، کسانی که قبلاً از یک دانشگاه فارغ التحصیل شده بودند، قابلیت استخدام و مهارت های بیشتری را که به عنوان بخشی از برنامه تحصیلی خود کسب نکرده بودند، دنبال کردند. در عوض از MOOC ها و برنامه های آموزشی آنلاین رایگان یا کم هزینه مشابه، آموزش و توسعه شخصی استفاده کرد.
دانشگاهها، چه دولتی و چه خصوصی، به آرامی متوجه این روند شدند و شروع به ارائه نسخههای خود از این MOOCs متناسب با برنامههای درسی یا برنامههای تحصیلی خود کردند. این نسخه های اولیه از منابع آموزشی آنلاین ارزان قیمت، گاهی اوقات به عنوان یک ارائه می شد پیش نمایش یک برنامه کامل دانشگاه. این برنامه ها گاهی اوقات با گزینه ای برای پرداخت پس از اتمام برای کسب اعتبار رسمی از طریق یک مؤسسه حامی یا شریک همراه بودند.
در عوض، شرکتهای خصوصی در بخش فناوری یا سایر صنایع STEM شروع به تأیید یک مدل جایگزین آموزش متمرکز بر مهارت کردند. این «مدرجات خرد» به سمت تسلط بر مشاغل خاص و پرتقاضا و مهارتهای مرتبط تنظیم شده بودند. این به فارغ التحصیلان این امکان را می داد که نه اعتبارات دانشگاهی، بلکه چیزی شبیه به تاییدیه های شرکت ها و شرکت های حامی کسب کنند. با گذشت زمان، این مدارک تحصیلی خرد و «اعتبارات» مهارت با مدارک و رشتههای تحصیلی گستردهتر به عنوان یک ملاحظات شغلی رقابتی شد.
تغییر اساسی موجود در تکثیر همه این مدلهای ارزان، رایگان و جایگزین آموزشهای حرفهای و تحصیلات تکمیلی مربوط به خود دانش است. مجموعه مهارتها و قابلیتهای همراه، نسبت به اعتبارنامههای قدیمی که برای مدت طولانی نماد شایستگی و تسلط بودند، در حال افزایش هستند.
اختلال تکنولوژیک، آموزش مصرف کننده و تغییر رفتار، و دموکراتیک کردن اطلاعات ادامه دهید و از طریق اینترنت تسریع کنید. همانطور که این اتفاق می افتد، ماندگاری مدارک تحصیلی و دانشی که نشان می دهند کوتاه و کوتاه تر می شود. همه اینها در حالی است که هزینه اخذ مدرک بالاتر و بالاتر می رود.
این بدان معناست که هزینه تحصیل با ارزش آن نامتناسب است و هم دانشجویان و هم کارفرمایان آماده پذیرش جایگزینی برای دانشگاه هستند.
بازگشت به تخصص
در طول قرن بیستم، دانشگاهها شروع به تنوع بخشیدن به برنامههای تحصیلی خود کردند تا دانشجویان بیشتری را جذب کنند. دانشگاههای تحقیقاتی از شهریه و هزینههای دانشجویی که در برنامههای عمومی از دانشجویان دریافت میکردند، برای تأمین بودجه برنامههای شاخص خود استفاده میکردند. در حالی که یک دانشگاه معین به رتبه بندی فقط برای چند برنامه برجسته ادامه می دهد. تقریباً هر مدرکی را می توان تقریباً از هر مدرسه ای دریافت کرد.
این الگو با مجازیسازی فزاینده کلاسهای اصلی و الزامات آموزشی عمومی معمول در سال اول دانشگاهی مختل میشود. در عین حال، دسترسی به دورههای مقدماتی در زمینههای تخصصیتر به دانشآموزان این امکان را میدهد که رویکردی کمخطر برای کاوش رشتهها داشته باشند. همچنین به آنها اجازه میدهد برنامههای درسی مختلف را آزمایش کنند و در نهایت یک مسیر تحصیلی شخصیتر طراحی کنند.
به عنوان فرمت های یادگیری شخصی در فضای K-12 یادگیری خود گام، ارزشیابی بیدرنگ و ارزیابی نتایج را فعال میکند، دانشآموزان انتظار و تقاضای سفارشیسازی مشابهی را در سطح بالاتر از دبیرستان خواهند داشت. این تقاضا به وادار کردن دانشگاه ها به عقب نشینی از ارائه هر مدرک به هر دانشجو کمک می کند. در عوض، بر ارائه آموزشهای پیشرفته در طیفی از رشتههای انتخاب شده تمرکز خواهد کرد و برای بهترین برنامههای کلاس خود، هم در تحقیقات و هم در آموزش و پرورش، رهبران میشوند.
به منظور تداوم ارائه آموزش جامع به دانشجویان، دانشگاه های تخصصی تعاونی یا شبکه های آموزش عالی تشکیل خواهند داد. که در آن دانش آموزان یک دستورالعمل بین رشته ای شخصی دریافت خواهند کرد. نه فقط از چندین بخش در یک مؤسسه، بلکه از رهبران فکری در بسیاری از دانشگاه ها.
ثبت نام با حمایت کارفرما
افزایش هزینه مدرک، همراه با افزایش شکاف مهارت ها که توسط کارفرمایان ذکر شده است، به تغییر مدل جدید پرداخت برای کالج و خود کالج کمک خواهد کرد. اتوماسیون نیروی کار در حال حاضر یک امتیاز فزاینده برای دانش و مشاغل بسیار ماهر است. هنوز روش های منسوخ قیمت گذاری و پرداخت برای آموزش عالی تکامل نیافته است. این امر هم کارفرمایان و هم دولت را در موقعیتی قرار می دهد که رویکرد خود را به آموزش دانشگاهی، حمایت از کسب مهارت ها و مدیریت منابع انسانی بازسازی کنند.
شبکه های آموزش عالی شروع به پذیرش مشارکت با کارفرمایان می کنند که از ادامه تحصیل کارگران خود حمایت می کنند. نیاز به افزایش مهارت- توسعه و تحمل-تغییر در میان کارکنان، به مدل آموزشی پیش رو، همانطور که برای قرن ها وجود داشته است، پایان خواهد داد. به جای تکمیل مدرک و وارد شدن به یک عمر اشتغال، پایان کارمند تمام وقت همزمان با ظهور یادگیرنده مادام العمر خواهد بود. توافقنامههای ثبتنام با حمایت کارفرمایان که دانشآموزان را قادر میسازد به مدرسه بروند (چه به صورت آنلاین یا حضوری) مانند برنامههای بهداشتی تحت حمایت کارفرمایان در نیمه دوم قرن بیستم، معمولی و به عنوان یک انتظار استاندارد خواهند بود.
با حمایت کارفرمایان، کارگران آینده قادر خواهند بود تا مهارت ها و دانش خود را با ایجاد شبکه در میان دانشگاهیان و همتایان دانشجویی تازه نگه دارند. این کار را با بکارگیری و شکوفا کردن استعدادهای جدید خود در محل کار و در عین حال یادگیری بهترین شیوه های جدید و درک در حال ظهور از طریق مدرسه انجام می دهند.
پلتفرم های یادگیری شخصی و آموزش مبتنی بر شایستگی، در ترکیب با الگوی یادگیری مادام العمر تحت حمایت کارفرمایان، میخ نهایی بر تابوت مدارک سنتی خواهد بود. از آنجایی که دانش به طور مداوم به روز می شود، نه اینکه یک بار برای همیشه با یک آیین آغازین اعتبار یابد.