کشتی های پایدار: مسیری برای حمل و نقل بین المللی بدون انتشار

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• مارس 24، 2022

خلاصه بینش

تعهد سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از کشتی ها تا سال 2050، صنعت را به سمت آینده ای پاک تر هدایت می کند. این تغییر شامل توسعه کشتی‌های پایدار، اکتشاف منابع انرژی تجدیدپذیر مانند باد و خورشید، و اجرای مقررات برای کاهش انتشارات مضر مانند NOx و SOx است. پیامدهای بلندمدت این تغییرات شامل تحولات در کشتی سازی، زیرساخت های حمل و نقل، پویایی تجارت جهانی، اتحادهای سیاسی و آگاهی عمومی است.

زمینه کشتی های پایدار

در سال 2018، آژانس سازمان ملل متحد (UN) IMO متعهد شد که انتشار گازهای گلخانه ای از کشتی ها را تا سال 50 حدود 2050 درصد کاهش دهد. هدف اصلی IMO توسعه و حفظ یک چارچوب نظارتی جامع برای کشتیرانی بین المللی است. این حرکت ممکن است باعث شود که متخلفان پایداری با جریمه های سنگین، افزایش کارمزدها و فرصت های مالی کمتر مطلوب مواجه شوند. از طرف دیگر، سرمایه گذاران در کشتی های پایدار ممکن است از طرح های تامین مالی پایدار بهره مند شوند.

در حال حاضر، بیشتر کشتی ها از سوخت های فسیلی استفاده می کنند که منجر به انتشار گازهای گلخانه ای می شود. پارادایم فعلی قرار است تغییر کند زیرا IMO کنوانسیون بین المللی برای جلوگیری از آلودگی کشتی ها (MARPOL) را تدوین کرده است، کنوانسیون مهمی برای جلوگیری از آلودگی کشتی ها از طریق ساخت کشتی های پایدار. MARPOL پیشگیری از آلودگی هوا از کشتی‌ها را پوشش می‌دهد و شرکت‌کنندگان صنعت را موظف می‌کند یا در اسکرابرها سرمایه‌گذاری کنند یا به سوخت‌های سازگار روی آورند.

تغییر به سمت حمل و نقل پایدار فقط یک الزام قانونی نیست، بلکه پاسخی به نیاز جهانی برای کاهش انتشارات مضر است. با اجرای این مقررات، IMO صنعت کشتیرانی را تشویق می کند تا منابع و فناوری های جایگزین انرژی را کشف کند. شرکت هایی که خود را با این تغییرات وفق می دهند ممکن است خود را در موقعیت مطلوبی بیابند، در حالی که آنهایی که رعایت نمی کنند ممکن است با چالش هایی روبرو شوند. 

تاثیر مخرب

صنعت حمل و نقل بین المللی که مسئولیت حمل بیش از 80 درصد تجارت جهانی را بر عهده دارد، تنها 2 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی را تامین می کند. با این حال، این صنعت ذرات معلق در هوا، اکسیدهای نیتروژن (NOx) و اکسیدهای گوگرد (SOx) را در هوا و تخلیه کشتی در دریا منتشر می کند که منجر به آلودگی هوا و تلفات دریایی می شود. علاوه بر این، بیشتر کشتی‌های تجاری به جای آلومینیوم سبک‌تر از فولاد سنگین ساخته می‌شوند و از اقدامات صرفه‌جویی در مصرف انرژی، مانند بازیابی گرمای اتلاف یا پوشش بدنه با اصطکاک کم، خسته نمی‌شوند.

کشتی‌های پایدار بر پایه انرژی‌های تجدیدپذیر مانند باد، خورشید و باتری ساخته می‌شوند. در حالی که کشتی های پایدار ممکن است تا سال 2030 به طور کامل وارد عمل نشوند، طراحی کشتی های باریک تر ممکن است مصرف سوخت را کاهش دهد. به عنوان مثال، انجمن حمل و نقل بین المللی (ITF) گزارش داد که اگر فناوری های شناخته شده فعلی انرژی های تجدیدپذیر به کار گرفته شوند، صنعت کشتیرانی می تواند تا سال 95 به حدود 2035 درصد کربن زدایی برسد.

اتحادیه اروپا (EU) یکی از مدافعان طولانی مدت حمل و نقل بین المللی پایدار بوده است. به عنوان مثال، در سال 2013، اتحادیه اروپا مقررات بازیافت کشتی را در مورد بازیافت سالم و سالم کشتی وضع کرد. همچنین، در سال 2015، اتحادیه اروپا مقررات (EU) 2015/757 در مورد نظارت، گزارش، و راستی آزمایی (EU MRV) انتشار دی اکسید کربن از حمل و نقل دریایی را تصویب کرد. 

پیامدهای کشتی های پایدار

پیامدهای گسترده تر کشتی های پایدار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• توسعه طرح‌های جدید در صنعت کشتی‌سازی به‌عنوان طراحان به دنبال کشف راه‌هایی برای ساخت کشتی‌های پایدار بسیار کارآمد است که منجر به تغییر در استانداردها و شیوه‌های صنعت می‌شود.
• افزایش استفاده از حمل و نقل مبتنی بر اقیانوس برای حمل و نقل عمومی و کشتیرانی تجاری پس از دستیابی به مشخصات کربن پایین تر آن در دهه های آینده، منجر به تحول در زیرساخت های حمل و نقل و برنامه ریزی شهری می شود.
• تصویب استانداردهای سخت‌گیرانه‌تر انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی برای کشتی‌های اقیانوسی تا دهه 2030، در حالی که صنایع مختلف به پذیرش کشتی‌های سبز فشار می‌آورند، که منجر به یک صنعت دریایی منظم‌تر و مسئولانه‌تر از نظر زیست‌محیطی می‌شود.
• تغییر در تقاضاهای نیروی کار در صنعت کشتیرانی به سمت نقش های تخصصی تر در فناوری و مهندسی پایدار، که منجر به فرصت های شغلی جدید و چالش های بالقوه در بازآموزی نیروی کار می شود.
• افزایش بالقوه در هزینه های مرتبط با انطباق با مقررات زیست محیطی جدید، منجر به تغییر در استراتژی های قیمت گذاری و اثرات بالقوه بر پویایی تجارت جهانی می شود.
• ظهور اتحادهای سیاسی جدید و درگیری ها بر سر اجرا و انطباق با مقررات بین المللی دریایی، که منجر به تغییرات بالقوه در حکمرانی و دیپلماسی جهانی می شود.
• تمرکز بیشتر بر آموزش و آگاهی عمومی در مورد شیوه های حمل و نقل پایدار، منجر به شهروندانی آگاه تر و متعهدتر می شود که ممکن است بر رفتار مصرف کننده و تصمیمات خط مشی تأثیر بگذارد.
• پتانسیل جوامع ساحلی برای تجربه بهبود کیفیت هوا و مزایای سلامتی در نتیجه کاهش انتشار NOx و SOx.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• به نظر شما هزینه ساخت و بهره برداری از کشتی های پایدار کمتر یا بیشتر از کشتی های معمولی خواهد بود؟
• به نظر شما راندمان کشتی های پایدار از نظر مصرف انرژی کمتر از کشتی های معمولی خواهد بود یا بیشتر؟